En naast deze ontwikkeling bestaat er een duidelijk bewustzijn dat de bilaterale benadering (overeenkomsten van de lidstaten met de producerende landen) een achterhaalde strategie is, die plaats moet maken voor een gemeenschappelijk beleid ("een enkele stem)", een strategie die, wanneer zij door de staatshoofden en regeringsleiders zal zijn geratificeerd, het energiebeleid een onderdeel moet maken van het gemeenschappelijk buitenlands beleid.
Parallèlement à tout cela, on assiste à une prise de conscience claire de ce que la géopolitique bilatérale (accords entre les États membres et les pays producteurs) est une stratégie mal avisée et doit être remplacée par une politique commune ("une seule voix") qui, une fois ratifiée par les chefs d'État ou de gouvernement, doit inscrire la politique énergétique dans la politique étrangère commune.