« Op het hoogste vlak, waar
die tweetaligheid, beperkt tot één ambtenaar op vijf, geldt, is zij gerechtvaardigd : die hoge ambtenaren hebben een taak die normaal het gehele land en niet enkel een taalgebied bestrijkt : zij leiden ambtenaren van de twee taalrollen; bovendien zal de tweetaligheid van 20 % van de hoge ambtenaren het onderzoek van de dossiers in de ene of andere taal vergemakkel
ijken, ongeacht het aantal zaken, aangezien 60 % van de ambtenaren altijd in staat zullen zijn persoonl
...[+++]ijk en zonder vertaling kennis te nemen van de dossiers die gesteld zijn in de ene of andere taal» (Gedr. St., Senaat, 1962-1963, nr. 304, p. 28)« Au niveau supérieur où il se situe, ce bilinguisme, limité à un fonctionnaire sur cinq, se justifie : ces fonctionnaires supérieurs ont une compétence qui s'étend normalement à tout le pays, et non à une seule région linguistique; ils dirigent des fonctionnaires des deux rôles linguistiques; de plus, ce bilinguisme de 20 % des hauts fonction
naires facilitera l'examen des dossiers dans l'une ou l'autre langue, quel que soit le volume des affaires, puisqu'il y aura toujours 60 % des fonctionnaires capables de connaître personnellement, et sans traduction, les dossiers établis dans l'une ou l'autre langue» (Doc. parl., Sénat, 1962-1963,
...[+++] n° 304, p. 28)