Het enige mogelijke compromis dat na afloop van langdurige besprekingen werd bereikt, bestond erin werknemers die in de grensstreek van de ene Staat wonen en in de grensstreek van de andere Staat werken, te belasten in hun woonstaat.
L'imposition des travailleurs qui résident dans la zone frontalière d'un État et travaillent dans la zone frontalière de l'autre État dans leur État de résidence constituait, au terme de longues discussions, le seul compromis possible.