Traduction de «beslissingen tegen minderjarigen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

hogere voorziening tegen beslissingen van het Gerecht
pourvoi contre les décisions du Tribunal

uitspreken over het beroep dat tegen beslissingen is ingesteld
statuer sur les recours formés contre les décisions

bij rechtbanken (.....) kan beroep worden ingesteld tegen beslissingen
les décisions sont susceptibles de recours devant les tribunaux

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De heer Moureaux c.s. dienen een amendement in (stuk Senaat, nr. 3-432/2, amendement nr. 1), dat ertoe strekt de tegenstrijdigheid weg te werken tussen enerzijds artikel 36, 5º, van de wet van 8 april 1965 betreffende de jeugdbescherming en de nieuwe gemeentewet, en anderzijds artikel 31, § 2, van de wet van 21 december 1998 betreffende de veiligheid bij voetbalwedstrijden, die de jeugdrechtbank bevoegd maakt om kennis te nemen van het beroep tegen beslissingen tegen minderjarigen die de volle leeftijd van 14 jaar hebben bereikt op het tijdstip van de feiten.
M. Moureaux et consorts déposent un amendement (do c. Sénat, nº 3-432/2, amendement nº 1) visant à lever la contradiction entre, d'une part, l'article 36, 5º, de la loi du 8 avril 1965 relative à la protection de la jeunesse et, d'autre part, l'article 31, § 2, de la loi du 21 décembre 1998 relative à la sécurité lors des matchs de football, qui déclare le tribunal de la jeunesse compétent pour connaître des recours contre les décisions relatives à des mineurs ayant atteint l'âge de 14 ans au moment des faits.

Dit amendement strekt ertoe een tegenstrijdigheid weg te werken tussen de ontworpen bepaling en artikel 31, § 2, van de wet van 21 december 1998 betreffende de veiligheid bij voetbalwedstrijden, dat de jeugdrechtbank bevoegd maakt om kennis te nemen van het beroep tegen beslissingen tegen minderjarigen die de volle leeftijd van 14 jaar hebben bereikt op het tijdstip van de feiten.
L'amendement vise à supprimer la contradiction qui existe entre cette disposition en projet et l'article 31, § 2, de la loi du 21 décembre 1998 relative à la sécurité lors des matchs de football qui prévoit la compétence du tribunal de la jeunesse pour connaître des recours contre les décisions prises à l'encontre de mineurs ayant atteint l'âge de 14 ans au moment des faits.

" /1° het hoger beroep tegen beslissingen gewezen door de familierechtbank aangaande de uitoefening van het ouderlijk gezag, de verblijfsregeling, het recht op persoonlijk contact, de ontvoogding, de opheffing van het verbod op het huwelijk tussen minderjarigen, de pleegvoogdij en de onderhoudsverplichtingen ten aanzien van minderjarigen; " ;
" 1/1° les appels des décisions rendues par le tribunal de la famille relatives à l'exercice de l'autorité parentale, à l'hébergement, au droit aux relations personnelles, à l'émancipation, à la levée de la prohibition du mariage entre mineurs et à son autorisation, à l'adoption de mineurs, à la tutelle officieuse et aux obligations alimentaires à l'égard de mineurs; " ;

De verzoekende partijen doen in de beide zaken gelden dat de minderjarigen die de volle leeftijd van 16 jaar hebben bereikt op het tijdstip van de feiten en aan wie, op grond van de aangevochten bepalingen, administratieve sancties worden opgelegd, op discriminerende wijze worden behandeld, in zoverre zij niet dezelfde procedurele waarborgen genieten als de minderjarigen die door het openbaar ministerie worden vervolgd wegens als misdrijf omschreven feiten : laatstgenoemden vallen in de regel onder de bevoegdheid van de jeugdrechter, die enkel op vordering van de procureur des Konings optreedt, onafhankelijk en onpartijdig is en beschermende maatregelen neemt die afhankelijk zijn van de persoonlijkheid van de minderjarigen en het milieu waarin ze leven; zij genieten aldus een gedifferentieerde en individuele benadering, worden strafrechtelijk niet aansprakelijk geacht en kunnen steeds hoger beroep instellen tegen de beslissingen die ten aanzien van hen zijn genomen; de eerstgenoemden daarentegen zouden afhankelijk zijn van de beslissing van de ambtenaar die wordt aangewezen bij de wet, zouden strafrechtelijk aansprakelijk worden geacht en als volwassenen worden behandeld aan wie, zonder onderzoek, boeten met een strafrechtelijk karakter zouden worden opgelegd; de jeugdrechter zou enkel kunnen optreden indien de minderjarige daartoe het initiatief neemt, zou niet kunnen overgaan tot de onderzoeksmaatregelen bedoeld in artikel 50 van de wet van 8 april 1965 en zou beslissingen wijzen waartegen geen hoger beroep zou kunnen worden ingesteld.
Les parties requérantes font valoir, dans les deux affaires, que les mineurs ayant atteint l'âge de 16 ans accomplis au moment des faits, auxquels sont infligées des sanctions administratives sur la base des dispositions attaquées, sont traités de manière discriminatoire en ce qu'ils ne bénéficient pas des mêmes garanties procédurales que les mineurs poursuivis par le ministère public pour des faits qualifiés infractions : les seconds relèvent en règle du juge de la jeunesse, lequel intervient sur saisine exclusive du procureur du Roi, est indépendant et impartial et prend des mesures de protection qui sont fonction de la personnalité des mineurs et du milieu dans lequel ils vivent; ils bénéficient ainsi d'une approche différenciée et individuelle, sont présumés pénalement irresponsables et peuvent toujours faire appel des décisions prises à leur égard; les premiers, en revanche, seraient tributaires de la décision du fonctionnaire désigné par la loi, seraient présumés pénalement responsables et traités comme des adultes auxquels seraient infligées, sans investigation, des amendes à caractère pénal; le juge de la jeunesse ne pourrait intervenir que si le mineur en prend l'initiative, ne pourrait procéder aux mesures d'investigation prévues à l'article 50 de la loi du 8 avril 1965 et rendrait des décisions qui ne seraient pas susceptibles d'appel.

De verzoekende partijen doen echter gelden dat aan de in artikel 119bis, § 12, zesde lid, beoogde minderjarigen op discriminerende wijze de mogelijkheid zou worden ontzegd om beroep in te stellen tegen beslissingen van de jeugdrechtbank.
Les parties requérantes font cependant valoir que les mineurs visés par l'article 119bis, § 12, alinéa 6, seraient discriminatoirement privés de la possibilité d'introduire un recours contre les décisions du tribunal de la jeunesse.

MONDELINGE VRAGEN van de heer Marc Olivier (de automobielinspectie); van de heer Chris Vandenbroeke (het personeelstekort bij De Post); van de heer Paul Hatry (de privileges ten gunste van de Staat bij Distrigaz en de Nationale Maatschappij der Pijpleidingen); van de heer Stephan Goris (de aankoop van zestien werpbruggen bij de firma MAN); van de heer Stephan Goris (de toetreding van Polen, Tsjechië en Hongarije tot de NAVO); van de heer Philippe Charlier (het aanwerven en behouden van informatici in de administratie); van de heer Eddy Boutmans (het optreden tegen het collectief tegen uitwijzigingen); van mevrouw Nadia Merchiers (de beslissing van de Ministerraad van 30 april 1997 om de wet betreffende de verlating van minderjarigen af te schaffen); van mevrouw Anne-Marie Lizin (de snelle toepassing van het Verdrag Brussel II over de tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en het gezag over kinderen); van de heer Johan Weyts (ongeoorloofde praktijken binnen de belastinginspecties); van de heer Paul Hatry (de slechtere internationale rating voor de Belgische overheidsschuld); van de heer Wim Verreycken (de gevolgen van de schorsing door de Raad van State van de beslissing door de Ministerraad van 20 februari 1998 om de erkenning van een vereniging in te trekken).
QUESTIONS ORALES de M. Marc Olivier (le contrôle technique des véhicules automobiles); de M. Chris Vandenbroeke (le manque de personnel à La Poste); de M. Paul Hatry (le maintien de privilèges en faveur de l'Etat au sein de Distrigaz et de la Société nationale de Transport par Canalisations); de M. Stephan Goris (l'acquisition de seize ponts escamotables à la firme MAN); de M. Stephan Goris (l'adhésion de la Pologne, de la Tchèquie et de la Hongrie à l'OTAN); de M. Philippe Charlier (le recrutement et maintien d'informaticiens au sein de l'administration); de M. Eddy Boutmans (la façon d'agir à l'égard du collectif contre les expulsions); de Mme Nadia Merchiers (la décision du Conseil des Ministres du 30 avril 1997 d'abroger la loi relative à l'abandon d'enfants mineurs); de Mme Anne-Marie Lizin (la mise en oeuvre rapide de la Convention Bruxelles II à propos de l'exécution des décisions en matières matrimoniales et de garde des enfants); de M. Johan Weyts (des pratiques inadmissibles de la part des inspections des contributions); de M. Paul Hatry (la dégradation de la cotation internationale de la dette publique belge); de M. Wim Verreycken (les conséquences de la suspension par le Conseil d'Etat de la décision du Conseil des Ministres du 20 février 1998 retirant l'agrément d'une association).