Ik heb het gevoel dat er
een brede consensus bestaat over het feit dat het verslag van de heer Arif met veel respect en grote dankbaarheid in ontvangst dient te worden genomen. Daarnaast lijkt vrijwel iedereen in te zien dat er geen alternatief is voor het proces van Barcelona en de doelstelling daarvan met betrekking tot de totstandbrenging van een ruimte van vrede en stabiliteit, maar ook dat het proces als zodanig niet in staat is om de uitdagingen aangaande het
vredesbeleid in de regio aan te g
aan en het daarvoor eigenlijk ...[+++] ook niet bedoeld is.
J’ai l’impression que ce point fait l’objet d’un large consensus, un consensus sur la nécessité d’accueillir le rapport de M. Arif avec beaucoup de respect et de gratitude, tout en comprenant bien que, même s’il n’y a pas d’option alternative au processus de Barcelone comme moyen pour s’efforcer de construire une aire de paix et de stabilité, ce processus ne peut pas accomplir seul la totalité de la tâche à réaliser dans cette région en ce qui concerne la politique de paix, car ce n’est pas non plus dans ce but qu’il a été mis en place.