Traduction de «bestreden arrest blijkt » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

bestreden arrest
arrêt attaqué

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Vastgesteld zij dat uit het bestreden arrest blijkt dat de waarnemend directeur-generaal van OLAF rekwirante bij brief van 15 oktober 2010, in antwoord op haar verzoek om verlenging van haar overeenkomst van tijdelijk functionaris, heeft aangegeven dat deze overeenkomst op 31 december 2010 zou aflopen, daar er geen mogelijkheid was om deze nog te verlengen na de maximumperiode van acht jaar voor tijdelijk personeel bij OLAF.
Il convient de constater qu’il ressort de l’arrêt attaqué que, par lettre du 15 octobre 2010, le directeur général faisant fonction de l’OLAF a indiqué à la requérante, en réponse à sa demande visant à la prolongation de son contrat d’agent temporaire, que ce dernier prendrait fin au 31 décembre 2010, compte tenu de l’absence de toute possibilité de prolongation au-delà de la période maximale de huit ans pour le personnel temporaire employé au sein de l’OLAF.

In de punten 81-83 van het bestreden arrest heeft het Gerecht de op deze casus toepasselijke bepalingen onjuist gelezen. Dat geldt met name voor artikel 15.2 van besluit nr. 204/99 van de Autorità per l'energia elettrica e il gas, waaruit duidelijk en eenduidig blijkt dat het Alumix-tarief — ook na invoering van het compenserende bestanddeel — in wezen niet is gewijzigd, noch wat betreft de door Alcoa betaalde nettoprijs voor elektriciteit, noch wat betreft de financiering van het mechanisme waarmee deze leveringsprijs aan Alcoa werd gegarandeerd.
Aux points 81 à 83 de l’arrêt attaqué, le Tribunal a procédé à une lecture erronée des dispositions applicables au cas d’espèce et en particulier de l’article 15 de la décision no 204/99 de l’Autorità per l’energia elettrica e il gas, qui montre de manière claire et univoque que — même après l’introduction de la composante compensatoire — le tarif Alumix n’a été modifié en substance ni quant au prix net de l’électricité payé par Alcoa ni quant au financement du mécanisme qui assurait ce prix à Alcoa.

Tweede middel: het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting in de punten 54 tot en met 56 van het bestreden arrest, die worden samengevat in de overweging dat „uit artikel 215, lid 2, VWEU [niet blijkt] dat individuele beperkende maatregelen jegens natuurlijke personen, rechtspersonen dan wel niet-statelijke groepen of entiteiten moeten worden vastgesteld volgens de in artikel 215, lid 1, VWEU bedoelde procedure”.
Au titre du deuxième moyen, la requérante soutient que le Tribunal a commis une erreur de droit aux points 54 à 56 de l’arrêt entrepris, qui se résument dans l’affirmation que «il ne ressort pas de l’article 215, paragraphe 2, que les mesures restrictives individuelles prises à l’encontre de personnes physiques ou morales, de groupes ou d’entités non étatiques doivent être adoptées selon la procédure prévue à l’article 215, paragraphe 1, TFUE».

Uit het hiervoor aangehaalde arrest blijkt dat een enige heffing die zowel verschuldigd is wanneer nieuwe gebruiksrechten voor radiofrequenties worden verkregen als wanneer die rechten worden verlengd, en die moet worden betaald bovenop een jaarlijkse heffing voor de terbeschikkingstelling van de frequenties, teneinde het optimale gebruik van de hulpbronnen te bevorderen, maar ook bovenop een heffing die de beheerskosten van de vergunning dekt, zoals die welke in de onderhavige zaken worden bestreden, in overeenstemming is met de artikelen 12 en 13 van de voormelde Machtigingsrichtlijn, op voorwaarde dat die heffingen daadwerkelijk een optimaal gebruik van die radiofrequenties als hulpbron beogen te verzekeren, objectief gerechtvaardigd, transparant en niet-discriminerend zijn, in verhouding staan tot het beoogde doel en beantwoorden aan de doelstellingen bepaald in artikel 8 van de Kaderrichtlijn.
Il ressort de l'arrêt précité qu'une redevance unique due tant pour une nouvelle acquisition de droits d'utilisation de radiofréquences que pour la reconduction de ces derniers, qui s'ajoute à une redevance annuelle de mise à disposition des fréquences, visant à favoriser l'utilisation optimale des ressources, mais également à une redevance couvrant les frais de gestion de l'autorisation, telles que celles qui sont attaquées dans les présentes affaires, est conforme aux articles 12 et 13 de la directive « autorisation » précitée pour autant que ces redevances visent réellement à assurer une utilisation optimale de la ressource que constituent ces radiofréquences, qu'elles soient objectivement justifiées, transparentes, non discriminatoires et proportionnées eu égard à l'usage auquel elles sont destinées et qu'elles tiennent compte des objectifs fixés à l'article 8 de la directive « cadre ».

Uit dat arrest blijkt dat de bestreden bepalingen het vrij verkeer van brandstoffen bedoeld in artikel 5 van de Richtlijn 98/70/EG beperken, maar dat die beperking haar rechtvaardiging vindt in de verplichtingen die aan de lidstaten worden opgelegd door de Richtlijn 2003/30/EG van het Europees Parlement en de Raad van 8 mei 2003 « ter bevordering van het gebruik van biobrandstoffen of andere hernieuwbare brandstoffen in het vervoer » en door de Richtlijn 2009/28/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 « ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen en houdende wijziging en intrekking van Richtlijn 2001/77/EG en Richtlijn 2003/30/EG ».
Il ressort de cet arrêt que les dispositions attaquées limitent la libre circulation des carburants visée à l'article 5 de la directive 98/70/CE, mais que cette limitation trouve sa justification dans les obligations imposées aux Etats membres par la directive 2003/30/CE du Parlement européen et du Conseil du 8 mai 2003 visant à promouvoir l'utilisation de biocarburants ou autres carburants renouvelables dans les transports et par la directive 2009/28/CE du Parlement européen et du Conseil du 23 avril 2009 relative à la promotion de l'utilisation de l'énergie produite à partir de sources renouvelables et modifiant puis abrogeant les directives 2001/77/CE et 2003/30/CE.

Ten slotte is het Gerecht de motiveringsplicht krachtens artikel 81 van zijn Reglement voor de procesvoering junctis de artikelen 36 en 53, eerste alinea, van het Statuut van het Hof van Justitie van de Europese Unie niet nagekomen, doordat uit de motivering van het bestreden arrest niet blijkt dat het Gerecht rekwirantes argument betreffende de niet-ontvankelijkheid van forfaitaire financiële correcties (eerste onderdeel van het tweede middel) heeft onderzocht, noch op grond van welke overwegingen het Gerecht dit argument heeft afgewezen.
Quatrième moyen: enfin, le Tribunal a violé l’obligation de motivation qui lui incombe en vertu des dispositions de l’article 81 de son règlement de procédure et des articles 36 et 53, premier alinéa, du statut de la Cour de justice de l’Union européenne, étant donné qu’il ne ressort pas des motifs de l’arrêt attaqué que le Tribunal a examiné l’argument de la requérante sur le caractère illégal des corrections financières forfaitaires (première branche du deuxième moyen de la requête), de même qu’il n’est pas possible de déterminer les considérations qui ont amené le Tribunal à rejeter cet argument.

83 Uit het bestreden arrest blijkt dat het Gerecht de in de rechtspraak vastgelegde criteria in casu correct heeft omschreven en toegepast.
Il ressort de l’arrêt attaqué que le Tribunal a correctement identifié et appliqué au cas d’espèce les critères déterminés par la jurisprudence.

66 Uit de eerste twee zinnen van punt 42 van het bestreden arrest blijkt immers dat het Gerecht, los van de vraag of stazakjes kunnen worden gebruikt voor vruchtendranken en vruchtensappen, heeft geconcludeerd dat de aangevraagde merken geen onderscheidend vermogen hebben op grond dat deze verpakkingswijze in de Gemeenschap reeds wordt gebruikt voor vloeibare levensmiddelen in het algemeen, zodat zij niet zo ongebruikelijk is dat de gemiddelde consument ze op zich opvat als een aanduiding van de specifieke commerciële herkomst van een waar behorend tot deze categorie.
66 En effet, il ressort des première et deuxième phrases du point 42 de l’arrêt attaqué que, indépendamment de la question de savoir si les sachets tenant debout sont susceptibles d’être utilisés pour les boissons de fruits et les jus de fruits, le Tribunal a conclu au défaut de caractère distinctif des marques demandées au motif que ce mode de conditionnement est déjà utilisé dans la Communauté pour les liquides alimentaires en général et que, partant, il ne possède pas un caractère inhabituel suffisamment prononcé pour que le consommateur moyen perçoive ce conditionnement, en lui-même, comme indiquant l’origine commerciale particulière d’un produit de cette catégorie.

Uit punt 37 van het bestreden arrest blijkt namelijk dat het Gerecht de argumenten van rekwirante met betrekking tot de esthetische kwaliteiten en het design van de betrokken zaklampen wel degelijk heeft onderzocht, maar dat het op grond van dit onderzoek heeft geconcludeerd dat deze kenmerken niet volstonden om aan de aangevraagde merken onderscheidend vermogen in de zin van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 te verlenen.
En effet, il ressort du point 37 de l’arrêt attaqué que le Tribunal a examiné les arguments de la requérante tirés des qualités esthétiques et du design des lampes de poche en cause, mais que, à l’issue de son analyse, il a considéré que ces caractéristiques ne suffisaient pas à conférer aux marques en cause un caractère distinctif au sens de l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94.

Met haar eerste middel betoogt rekwirante dat het Gerecht in het kader van zijn beoordeling van het onderscheidend vermogen van de aangevraagde merken niet, zoals het had moeten doen, de door elk van de merken gemaakte totaalindruk heeft onderzocht, doch een onjuiste benadering heeft gehanteerd door deze merken te ontleden, zoals blijkt uit de constatering in punt 36 van het bestreden arrest dat zij „worden gekenmerkt door hun cilindervorm” en dat bij vier van de aangevraagde vormen „het cilindervormige huis van de zaklampen breder [wordt] op het einde waar zich het lampje bevindt”.
Par son premier moyen, la requérante allègue que, dans le cadre de son appréciation du caractère distinctif des marques en cause, le Tribunal n’a pas analysé, comme il l’aurait dû, l’impression d’ensemble produite par chacune d’elle, mais a adopté, au point 36 de l’arrêt attaqué, une approche erronée, consistant à décomposer lesdites marques en constatant qu’«elles se caractérisent par le fait d’être cylindriques» et que, pour quatre d’entre elles, «le corps cylindrique des lampes de poche s’évase à l’extrémité où se situe l’ampoule».