Vertaling van "brussel geoordeeld " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

station Brussel-Noord,2)station Brussel-Centraal,3)station Brussel-Zuid,4)station Brussel-Schuman,5)station Brussel-Luxemburg (ook genaamd: station Brussel-Leopoldwijk (L.W.))
gare de Bruxelles-Nord,2)gare de Bruxelles-Central,3)gare de Bruxelles-Midi,4)gare de Bruxelles-Schuman,5)gare de Bruxelles-Quartier Léopold(Q.L.)(= gare de Luxembourg )

er is met betrekking tot de feiten over enig punt onjuist geoordeeld
un point de fait a été mal jugé

kleine gestalte, Brussel-type
petite taille type Bruxelles

Hoofdstedelijk Gewest Brussels [ Brussel ]
Région de Bruxelles-Capitale

Brussels Hoofdstedelijk Gewest | gewest Brussel-hoofdstad
région Bruxelles-Capitale | région de Bruxelles-Capitale

Effectenbeursvennootschap van Brussel
Société de la Bourse des valeurs mobilières de Bruxelles

tweetalig gebied Brussel-Hoofdstad
région bilingue de Bruxelles-Capitale

Brussels Hoofdstedelijk Gewest
Région de Bruxelles-Capitale

tariefnomenclatuur [ douanenomenclatuur | nomenclatuur van Brussel | tariefindeling ]
nomenclature tarifaire [ classement tarifaire | nomenclature de Bruxelles | nomenclature douanière | position tarifaire ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De heer Siquet herinnert eraan dat er rechtspraak bestaat. In zijn arrest van 27 april 1982 heeft het hof van beroep van Brussel geoordeeld dat elk van de echtgenoten het pensioen voor de helft had verkregen en dat het dus in hoofde van elk van beiden voor de helft moest worden belast.
M. Siquet rappelle qu'il existe une jurisprudence. en la matière La cour d'appel de Bruxelles estime dans son arrêt du 27 avril 1982 que ladite pension était obtenue par les deux conjoints, chacun à concurrence de la moitié et qu'elle devait dès lors, être taxée pour moitié dans le chef de chacun d'eux.

In zijn arrest van 27 april 1982 in de zaak Keller, heeft het hof van beroep van Brussel geoordeeld dat elk van de echtgenoten het pensioen voor de helft had verkregen en dat het dus in hoofde van elk van beiden voor de helft moest worden belast (Bron : Fisconetplus-administratieve richtlijnen en commentaren).
Dans son arrêt du 27 avril 1982, en cause Keller, la cour d'appel de Bruxelles a estimé que ladite pension était obtenue par les conjoints, chacun à concurrence de la moitié et qu'elle devait dès lors, être taxée pour moitié dans le chef de chacun d'eux (Source: Fisconetplus — Directives et commentaires administratifs).

Alhoewel hij zich onbevoegd verklaard heeft om de verkiezingen te verhinderen, heeft de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg van Brussel geoordeeld dat het op het eerste gezicht evident is dat de rechten die gewaarborgd worden door het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten onverenigbaar zijn met een systeem waarin fouten of fraude alleen ontdekt kunnen worden door de gevestigde macht op het ogenblik van de verkiezingen, en niet door onafhankelijke instanties.
Bien que se déclarant incompétent pour empêcher la tenue de l'élection, le président du tribunal de première instance de Bruxelles a jugé que : « il apparaît évident, prima facie, que les droits garantis par l'article 25 b) du Pacte international relatif aux droits civils et politiques sont incompatibles avec un système où les erreurs ou les fraudes ne pourraient être détectées que par le pouvoir en place au moment des élections et non pas par des instances indépendantes».

Vanuit de vaststelling dat de bestaande maatregelen ter bestrijding van woningleegstand geen enkel bevredigend resultaat opleverden zodat de Brusselse situatie hem zorgwekkend leek, heeft de ordonnantiegever geoordeeld een geldboete te moeten invoeren « om dat verschijnsel aan banden te leggen » (Parl. St., Brussels Hoofdstedelijk Parlement, 2007-2008, nr. A-497/1, p. 4).
Constatant que les dispositifs existants de lutte contre l'inoccupation des logements ne donnaient aucun résultat satisfaisant, de sorte que la situation bruxelloise lui paraissait préoccupante, le législateur ordonnanciel a estimé devoir instaurer une amende « afin d'endiguer ce phénomène » (Doc. parl., Parlement de la Région de Bruxelles-Capitale, 2007-2008, A-497/1, p. 4).

In twee beschikkingen van 18 mei 2009 en 21 september 2009 heeft de voorzitter van de Rechtbank van eerste aanleg te Brussel geoordeeld dat punt 6, a, van het Nationaal Akkoord erop gericht is algemene percentages vast te stellen van voorschriften van bepaalde farmaceutische producten die moeten worden nageleefd, terwijl overeenkomstig de artikelen 50, 51 en 73 van de ZIV-Wet dergelijke percentages, volgens de voormelde beschikkingen, op het eerste gezicht door de Koning moeten worden vastgelegd, zodat punt 6, a, van het Nationaal Akkoord prima facie door een onwettigheid is aangetast.
Dans deux ordonnances du 18 mai 2009 et du 21 septembre 2009, le président du Tribunal de première instance de Bruxelles a considéré que le point 6, a, de l'Accord national visait à fixer des pourcentages généraux de prescription de certains produits pharmaceutiques qui doivent être respectés, alors que, conformément aux articles 50, 51 et 73 de la loi AMI, de tels pourcentages doivent à première vue, selon ces ordonnances, être fixés par le Roi, de sorte que le point 6, a, de l'Accord national est, prima facie, entaché d'illégalité.

Bovendien had het Hof van Cassatie, bij een arrest van 28 oktober 1993, een arrest van het Hof van Beroep te Luik verbroken, omdat dit Hof niet had geantwoord op de conclusies van de Belgische Staat die aanvoerde dat het dwangbevel « onder meer ertoe strekte de verjaring te stuiten overeenkomstig artikel 194 van het koninklijk besluit tot uitvoering van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen [.] » en had het Hof van Beroep te Brussel, het rechtscollege waarnaar werd verwezen, in een arrest van 24 juni 1997 geoordeeld « dat een dergelijk dwangbevel als stuitende handeling geldt in de zin van artikel 2244 van het Burgerlijk Wetboek en niet wordt ontkracht door de nietigheid van het daaropvolgend uitvoerend beslag, aangezien de stuitende werking van het dwangbevel losstaat van de gevolgen van de handeling van tenuitvoerlegging als dusdanig » (Brussel, 24 juni 1997, J.T., 1998, pp. 458-459).
En outre, par un arrêt du 28 octobre 1993, la Cour de cassation avait cassé un arrêt de la Cour d'appel de Liège parce que celle-ci n'avait pas répondu aux conclusions de l'Etat belge qui faisait valoir que le commandement avait « notamment pour but d'interrompre la prescription, conformément à l'article 194 de l'arrêté royal du Code des impôts sur les revenus [.] » et la Cour d'appel de Bruxelles, juridiction de renvoi, avait jugé, par un arrêt du 24 juin 1997, « que pareil commandement vaut comme acte interruptif au sens de l'article 2244 du Code civil et n'est pas énervé par la nullité de la saisie-exécution qui l'a suivi, l'effet interruptif de commandement étant indépendant des effets de l'acte exécutoire en tant que tel » (Bruxelles, 24 juin 1997, J.T., 1998, pp. 458-459).

Gelet op de beslissing van de Europese Commissie van 12 februari 2004 betreffende de voordelen die het Waalse Gewest en Brussels South Charleroi Airport hebben toegestaan aan de luchtvaartmaatschappij Ryanair bij haar vestiging in Charleroi, beslissing waarvan de Belgische Staat in kennis gesteld werd op 13 februari 2004 en waarbij de Commissie geoordeeld heeft dat de verminderingen die krachtens artikel 7, § 3, van het besluit van 16 juli 1998 toegepast werden op de bijdragen van de gebruikers van de luchthaven Brussels South Charleroi, in strijd zijn met het EG-verdrag;
Considérant la décision de la Commission européenne du 12 février 2004 concernant les avantages consentis par la Région wallonne et Brussels South Charleroi Airport à la compagnie aérienne Ryanair lors de son installation à Charleroi, décision notifiée à l'Etat belge le 13 février 2004, par laquelle la Commission a jugé que les rabais sur les redevances pratiqués à l'égard des usagers de l'aéroport de Brussels South Charleroi en vertu de l'article 7, § 3, de l'arrêté du 16 juillet 1998, sont incompatibles avec le traité CE;

In het licht van de uitlegging door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen in een van zijn eerste arresten over artikel 17 van het Verdrag van Brussel (zie hoofdstuk VI), heeft de groep die gewerkt heeft aan de redactie van het Verdrag van 1978 inzake de toetreding van het Koninkrijk Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland tot het Verdrag van Brussel, alsmede tot het Protocol van 3 juni 1971 betreffende de uitlegging daarvan door het Hof van Justitie, geoordeeld dat deze formele voorwaarden slecht beantwoorden aan de gebruiken en de behoeften van het internationale handelsverkeer.
A la lumière de l'interprétation donnée par la Cour de justice des Communautés européennes dans certains de ses premiers arrêts concernant l'article 17 de la convention de Bruxelles (voir le chapitre VI), le groupe de travail qui a élaboré la convention de 1978 sur l'adhésion du royaume de Danemark, de l'Irlande et du Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord à la convention de Bruxelles et au protocole du 3 juin 1971 concernant son interprétation par la Cour de justice a estimé que ces exigences formelles répondaient mal aux habitudes et aux besoins du commerce international.

Daarentegen heeft in recente arresten de kamer van inbeschuldigingstelling van het hof van beroep van Brussel geoordeeld dat artikel 7, eerste lid, van de genoemde wet van 16 juni 1993 moet worden gelezen in samenhang met de artikelen 12, eerste lid, en 12bis van hoofdstuk II van de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering.
Par contre, dans des arrêts récents, la chambre des mises en accusation de la Cour d'appel de Bruxelles a jugé que l'article 7, alinéa 1 de la loi du 16 juin 1993 devait être lu en combinaison avec les articles 12, alinéa 1 et 12bis du chapitre II du titre préliminaire du Code de procédure pénale.