Vertaling van "burgerlijke partij konden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

conclusie van de beledigde partij | conclusie van de burgerlijke partij | vordering van de beledigde partij | vordering van de burgerlijke partij
action de la partie civile

zich beledigde partij stellen | zich burgerlijke partij stellen
se constituer partie civile | se porter partie civile

conclusie van de beledigde partij | conclusie vd burgerlijke partij
conclusions civiles

burgerlijke partij stellen (zich)
constituer partie civile (se)

burgerlijke partij
partie civile

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Wat de onder het punt c) genoemde categorie betreft, kan bijvoorbeeld worden gedacht aan personen die lange tijd gehospitaliseerd waren of die zich ten aanzien van de dader van de feiten een dergelijke relatie van gezag of dominantie bevonden dat zij zich geen burgerlijke partij konden of durfden stellen.
Pour ce qui regarde la catégorie visée au point c), on peut par exemple penser aux personnes qui étaient hospitalisées pendant une longue durée ou qui étaient dans une relation de pouvoir ou de domination avec l'auteur des faits, en manière telle qu'elles n'ont pas pu ou pas osé se constituer partie civile.

1928, 869), meende het Hof bijvoorbeeld dat de tot beroepsverenigingen verenigde organisaties overeenkomstig de wet van 31 maart 1898 niet alleen in rechte mochten optreden voor de verdediging van de persoonlijke rechten van haar leden, zoals artikel 10 van die wet uitdrukkelijk bepaalt, maar zich eveneens burgerlijke partij konden stellen om de vergoeding van de schade te vragen die hen werd berokkend door de schending van de belangen waarvan de verdediging de reden van hun oprichting was.
1928, 869), elle a estimé que les associations constituées en Unions professionnelles conformément à la loi du 31 mars 1898 pouvaient non seulement ester en justice pour la défense des intérêts individuels de leurs membres, comme l'article 10 de cette loi le prévoit explicitement, mais également se constituer partie civile pour demander réparation des dommages qui leur avaient été causés par l'atteinte portée aux intérêts pour la défense desquels elles avaient été formées.

Bij zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 betreffende de beroepen tot vernietiging van de wet van 21 april 2007 heeft het Hof geoordeeld dat de fundamentele verschillen tussen het openbaar ministerie, dat in het belang van de maatschappij belast is met het onderzoek en de vervolging van misdrijven en de strafvordering uitoefent, en de burgerlijke partij, die haar eigen belang nastreeft, de niet-toepassing, ten laste van de Staat, van het systeem van de forfaitaire vergoeding waarin de wet van 21 april 2007 voorziet, konden verantwoorden.
Par son arrêt n° 182/2008 du 18 décembre 2008 concernant les recours en annulation de la loi du 21 avril 2007, la Cour a jugé que les différences fondamentales entre le ministère public, lequel est chargé, dans l'intérêt de la société, de la recherche et de la poursuite des infractions et exerce l'action publique, et la partie civile, qui défend son intérêt personnel, pouvaient justifier la non-application, à charge de l'Etat, du système d'indemnisation forfaitaire prévu par la loi du 21 avril 2007.

Bij zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 betreffende de beroepen tot vernietiging van de wet van 21 april 2007 heeft het Hof geoordeeld dat de fundamentele verschillen tussen het openbaar ministerie, dat in het belang van de maatschappij belast is met het onderzoek en de vervolging van misdrijven en de strafvordering uitoefent, en de burgerlijke partij, die haar eigen belang nastreeft, de niet-toepassing, ten laste van de Staat, van het systeem van de forfaitaire vergoeding waarin de wet van 21 april 2007 voorziet, konden verantwoorden.
Par son arrêt n° 182/2008 du 18 décembre 2008 concernant les recours en annulation de la loi du 21 avril 2007, la Cour a jugé que les différences fondamentales entre le ministère public, lequel est chargé, dans l'intérêt de la société, de la recherche et de la poursuite des infractions et exerce l'action publique, et la partie civile, qui poursuit son intérêt propre, pouvaient justifier la non-application, à charge de l'Etat, du système d'indemnisation forfaitaire prévu par la loi du 21 avril 2007.

Het Hof overweegt dat naar luid van de vroegere tekst van artikel 425, tweede zin, van het Wetboek van Strafvordering, welke toepasselijk was tijdens de termijnen van artikel 420bis binnen welke de eisers een memorie konden indienen, de burgerlijke partij die slechts kon indienen door tussenkomst van een advocaat bij het Hof van Cassatie.
La Cour considère que suivant les termes anciens de l'article 425, deuxième phrase, du Code d'instruction criminelle, qui était applicable au cours des délais prévus par l'article 420bis dans lesquels les demandeurs pouvaient introduire un mémoire, la partie civile ne pouvait déposer celui-ci que par le ministère d'un avocat à la Cour de cassation.

Verhaert en L. Serneels blijkt dat eerstgenoemde partij « namens het Ministerie voor Onderwijs geen enkele uitkering of renteberekeningsvoorstel [heeft] ontvangen » voor de vastgestelde invaliditeit van 40 pct. en dat zij « derhalve verkiest [.] haar eis integraal te formuleren in gemeen recht », maar dat de partij Smets in besluiten heeft opgeworpen « dat Mevrouw Verhaert en de heer Serneels de vergoedingen uit het stelsel " arbeidsongevallen " niet mogen cumuleren met gemeenrechtelijke schadevergoedingen, zodat, nog volgens partij Smets, eerst het resultaat van de procedure aangaande het arbeids(weg)ongeval diende afgewacht vooraleer de burgerlijke partijen een vordering in gemeenrecht konden instellen tegen de aansprakelijke derde, voor het ongeval ».
Verhaert et L. Serneels que la première partie « n'a reçu aucune allocation ou proposition de calcul de rente au nom du ministère de l'Enseignement » pour l'invalidité constatée à 40 p.c. et qu'elle « choisit par conséquent de formuler intégralement sa demande en droit commun », mais que la partie Smets a relevé dans ses conclusions « que Madame Verhaert et Monsieur Serneels ne peuvent pas cumuler les indemnités du régime des accidents du travail avec celles du droit commun, en sorte que, toujours selon la partie Smets, il fallait d'abord attendre le résultat de la procédure concernant l'accident (sur le chemin) du travail avant d'intenter une action en droit commun contre le tiers responsable de l'accident ».