Vertaling van "cohesie met zich industrialiserende economieën " (Nederlands → Frans) :

de toenemende vraag naar energie in zich ontwikkelende landen verwacht wordt dat het wereldenergieverbruik tegen 2050 verdubbeld zal zijn; rond 2030 zou het zover kunnen zijn dat zich ontwikkelende landen verantwoordelijk zijn voor de helft van de CO -uitstoot in de wereld; de ontwikkelde landen moeten hun milieuvriendelijke technologieën verspreiden en aan andere landen overdragen, hetgeen, doordat een bredere toegang tot een grotere verscheidenheid van gedecentraliseerde energiebronnen wordt vergemakkelijkt, zo belangrijk zal zijn voor een betere cohesie met zich industrialiserende economieën.
la croissance de la demande d'énergie dans les pays en développement on prévoit un doublement de la consommation planétaire d'énergie d'ici 2050; d'ici 2030, les pays en développement pourraient représenter la moitié des émissions de CO dans le monde; les nations développées doivent diffuser et transférer ces technologies respectueuses de l'environnement, ce qui sera essentiel pour améliorer la cohésion avec les économies en cours d'industrialisation en facilitant un accès plus large à des sources d'énergie plus diversifiées et décentralisées.

We dringen er daarom wederom op aan dat de communautaire begroting aanzienlijk moet worden verruimd, met als doel een rechtvaardiger verdeling van de inkomsten en de rijkdom. We moeten een oprecht beleid voor sociale en economische cohesie opzetten en niet langer steeds dezelfde maatregelen nemen, die allemaal neerkomen op een “redde wie zich redden kan”, en ertoe bijdragen dat de rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer. De toenemende ongelijkheid en de verschillen tussen de economieën binnen de eurozone maken dat maar al te duidelijk.
Nous insistons dès lors sur la nécessité d’une augmentation significative du budget européen basée sur une distribution équitable du revenu et de la richesse, de manière à mettre en place une véritable politique de cohésion sociale et économique et à rejeter des mesures du même genre, c’est-à-dire des mesures «sauve qui peut», qui permettent aux plus riches de s’enrichir davantage et aux plus pauvres de le devenir encore plus, ainsi qu’en témoignent les inégalités et disparités croissantes au sein des économies de la zone euro.