Vertaling van "collectieve schadevergoeding " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

recht op compensatie/schadevergoeding | recht op schadevergoeding
droit de compensation

forfaitaire schadevergoeding | vaste schadevergoeding
indemnisation forfaitaire

eis tot schadevergoeding | schadevergoedingsactie | vordering tot schadeloosstelling | vordering tot schadevergoeding
action en dommages-intérêts | action en indemnité | action en réparation | action en réparation du dommage | recours en dommages-intérêts

per ongeluk geduwd door menigte door collectieve angst of paniek
poussé accidentellement par une foule, par une peur ou une panique collectives

per ongeluk verpletterd door menigte door collectieve angst of paniek
écrasé accidentellement par une foule, par une peur ou une panique collectives

ongeval veroorzaakt door menigte door collectieve angst of paniek
accident causé par une foule, par une peur ou une panique collectives

collectieve goederen [ collectieve goederen en diensten | openbare goederen | publieke goederen ]
biens publics [ biens collectifs | biens et services publics ]

schadevergoeding
dommages-intérêts

schadevergoeding
dommages et intérêts

aansprakelijkheidsvordering [ vordering tot schadevergoeding ]
action en responsabilité [ action en dommages et intérêts ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Volgens dit beginsel zijn potentiële eisers die niet rechtstreeks uitdrukkelijke instemming hebben gegeven geen leden van de groep en kunnen zij dus niet rechtstreeks profiteren van een gunstige uitkomst van procedures voor collectieve schadevergoeding.
En vertu de ce principe, les plaignants potentiels qui n’ont pas clairement exprimé leur consentement ne font pas partie du groupe. Ils ne peuvent dès lors pas tirer parti de l’issue favorable de la procédure de recours collectif.

De voormelde aanbeveling 2013/396/EU van de Europese Commissie wijst bij de « gemeenschappelijke beginselen die gelden voor collectieve vorderingen tot staking en voor collectieve vorderingen tot schadevergoeding », op de bekommernis om de vereiste hoedanigheid van de groepsvertegenwoordiger te omkaderen, meer bepaald om zich ervan te vergewissen dat het instellen van een rechtsvordering tot collectief herstel wordt geleid door het belang van de benadeelde consumenten, en niet door particuliere belangen.
La recommandation 2013/396/UE précitée de la Commission européenne relève, parmi les « principes communs aux recours collectifs en cessation et en réparation », le souci d'encadrer la qualité requise du représentant du groupe notamment afin de s'assurer que l'introduction d'une action en réparation collective soit guidée par l'intérêt des consommateurs lésés et non par des intérêts particuliers.

In dat dubbel opzicht sluit de bestreden wet aan op de doelstellingen die door de Europese Unie worden nagestreefd met de aanbeveling 2013/396/EU van de Europese Commissie van 11 juni 2013 « over gemeenschappelijke beginselen voor mechanismen voor collectieve vorderingen tot staking en tot schadevergoeding in de lidstaten betreffende schendingen van aan het EU-recht ontleende rechten ».
A ce double égard, la loi attaquée s'inscrit dans les objectifs poursuivis par l'Union européenne par la recommandation 2013/396/UE de la Commission européenne du 11 juin 2013 « relative à des principes communs applicables aux mécanismes de recours collectif en cessation et en réparation dans les Etats membres en cas de violation de droits conférés par le droit de l'Union ».

Daaruit volgt dat, in de veronderstelling dat slachtoffers van collectieve schade in de zin van de bestreden wet geen groepsvertegenwoordiger vinden om een schadevergoeding te vorderen in het kader van een rechtsvordering tot collectief herstel, het hun vrij staat om in rechte te treden in het kader van een individuele vordering.
Il en résulte que, à supposer que des victimes d'un dommage collectif au sens de la loi attaquée ne trouvent pas de représentant du groupe pour en demander réparation dans le cadre d'une action en réparation collective, il leur est loisible d'agir dans le cadre d'une action individuelle.

Inzake de hulp van een derde persoon bepaalt artikel 120, § 1, lid 5, van de programmawet (I) van 27 december 2006, die het Asbestfonds opricht, het volgende : « Indien de toestand van de persoon die door de in artikel 118 bedoelde ziekte getroffen wordt, de geregelde hulp van een andere persoon volstrekt noodzakelijk maakt, kan hij vanaf de dag van de aanvraag aanspraak maken op een bijkomende vergoeding, vastgesteld in functie van de noodzakelijkheid van deze hulp, op basis van het gewaarborgd gemiddeld maandelijks minimumloon, zoals voor een voltijds werknemer is vastgesteld bij collectieve arbeidsovereenkomst gesloten in de schoot van de Nationale Arbeidsraad en van toepassing is op de datum waarop de bijkomende vergoeding wordt toegekend, voor zover die persoon geen vergoeding geniet voor dezelfde aandoening op grond van de wetten betreffende de preventie van beroepsziekten en de vergoeding van de schade die uit die ziekten voortvloeit, gecoördineerd op 3 juni 1970, of van de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector».
En ce qui concerne l’aide d’une tierce personne, l’article 120, § 1 , alinéa 5, de la loi programme (I) du 27 décembre 2006, qui crée le Fonds amiante détermine ce qui suit : « Si la personne atteinte de la maladie visée à l'article 118 requiert absolument et normalement, de par son état, l'assistance d'une autre personne, elle peut prétendre, à partir du jour où la demande est introduite, à une intervention complémentaire, fixée en fonction du degré de nécessité de cette assistance, sur la base du revenu minimum mensuel moyen garanti tel que fixé pour un travailleur à temps plein par convention collective de travail conclue au sein du Conseil national du travail et applicable à la date d'octroi de l'intervention complémentaire pour autant que cette personne ne bénéficie pas d'une indemnisation pour la même affection en vertu des lois relatives à la prévention des dommages résultant des maladies professionnelles et à la réparation des dommages résultant de celles-ci, coordonnées le 3 juin 1970, ou de la loi du 3 juillet 1967 sur la prévention ou la réparation des dommages résultant des accidents du travail, des accidents survenus sur le chemin du travail et des maladies professionnelles dans le secteur public».

1. De meest voorkomende gerechtelijke procedures waarbij advocaten en/of gerechtsdeurwaarders worden ingezet, worden opgesomd in onderstaande, niet-exhaustieve, lijst: - procedures naar aanleiding van bewarende en uitvoerende maatregelen; - vorderingen tegen derdehouders of derdebeslagenen; - vorderingen in revindicatie; - procedures in het kader van de wet op de continuïteit van de ondernemingen; - procedures in het kader van de faillissementswetgeving; - procedures tot vereffening/ ontbinding van rechtspersonen; - procedures in het kader van de collectieve schuldenregeling; - aansprakelijkheidsvorderingen; - vorderingen tegen hoofdelijke schuldenaars; - procedures inzake vereffening-verdeling/ rangregeling-tegenspraak; - zijdelingse vorderingen; - pauliaanse vorderingen; - procedures inzake nalatenschappen; - procedures inzake onverschuldigde betalingen; - strafklachten / burgerlijke partijstellingen; - betwistingen met betrekking tot artikelen 409-411, WIB 92; - vorderingen tot vrijstelling van nalatigheidsinteresten; - vorderingen tot toekenning van moratoriuminteresten; - vorderingen tot schadevergoeding (artikel 1382, BW); - vorderingen inzake waarborgen; - procedures inzake verzet tegen sluiting van vestigingen.
1. Les procédures judiciaires les plus courantes impliquant des avocats et/ou des huissiers de justice sont reprises dans la liste non-exhaustive ci-après: - procédures à l'occasion de mesures conservatoires et exécutoires; - actions contre des tiers-détenteurs ou des tiers-saisis; - actions en revendication; - procédures dans le cadre de la loi sur la continuité des entreprises; - procédures dans le cadre de la loi sur les faillites; - procédures en liquidation/ dissolution de personnes morales; - procédures dans le cadre du règlement collectif de dettes; - actions en responsabilité; - actions contre des débiteurs solidaires; - procédures en matière de liquidation-distribution/ d'ordre-contredit; - actions obliques; - actions pauliennes; - procédures en matière successorale; - procédures en matière de paiements indus; - plaintes pénales/ constitutions de partie civile; - contestations relatives aux articles 409-411, CIR 92; - actions en matière d'exonération d'intérêts de retard; - actions en matière d'octroi d'intérêts moratoires; - actions en dommages et intérêts (article 1382, CC); - actions en matière de garanties; - procédures en matière d'opposition à la fermeture d'établissements.

a) „collectief verhaal”: i) een wettelijk mechanisme dat het mogelijk maakt dat twee of meer natuurlijke personen, rechtspersonen of instanties die gerechtigd zijn om een representatieve vordering in te stellen, collectief een vordering tot staking van onwettig gedrag instellen (collectieve vordering tot staking); ii) een wettelijk mechanisme dat het mogelijk maakt dat twee of meer natuurlijke personen of rechtspersonen die aanvoeren schade te hebben geleden in een situatie van massaschade, of instanties die gerechtigd zijn om een representatieve vordering in te stellen, collectief een vordering tot schadevergoeding instellen (collectieve vordering tot schadevergoeding).
«recours collectif», i) un mécanisme juridique garantissant la possibilité, pour plusieurs personnes physiques ou morales ou pour une entité ayant qualité pour agir en représentation, de demander collectivement la cessation d’un comportement illicite (recours collectif en cessation); ou ii) un mécanisme juridique garantissant la possibilité, pour plusieurs personnes physiques ou morales qui prétendent avoir subi un préjudice dans le cadre d’un préjudice de masse ou pour une entité ayant qualité pour agir en représentation, de demander collectivement réparation (recours collectif en réparation).

Deze aanbeveling bevat gemeenschappelijke beginselen die moeten gelden voor alle gevallen van collectief verhaal en beginselen die specifiek gelden hetzij voor collectieve vorderingen tot staking, hetzij voor collectieve vorderingen tot schadevergoeding.
La présente recommandation recense les principes communs qui devraient régir toutes les procédures de recours collectif, ainsi que les principes propres aux recours collectifs en cessation ou aux recours collectifs en réparation.

Deze aanbeveling heeft betrekking op collectieve vorderingen tot schadevergoeding en — voor zover passend en toepasselijk op de betrokken beginselen — op collectieve vorderingen tot staking.
La présente recommandation porte à la fois sur les recours collectifs en réparation et — dans la mesure où cela est approprié et pertinent pour chaque principe — sur les recours collectifs en cessation.

III. GEMEENSCHAPPELIJKE BEGINSELEN DIE GELDEN VOOR COLLECTIEVE VORDERINGEN TOT STAKING EN VOOR COLLECTIEVE VORDERINGEN TOT SCHADEVERGOEDING
III. PRINCIPES COMMUNS AUX RECOURS COLLECTIFS EN CESSATION ET EN RÉPARATION