Traduction de «consumenten een afzonderlijk roamingcontract kiezen » (Néerlandais → Français) :

Vanaf 1 juli 2014 kunnen consumenten een afzonderlijk roamingcontract kiezen voordat ze afreizen. Indien beschikbaar zullen ze in plaats daarvan ook rechtstreeks op het bezochte netwerk kunnen kiezen voor een aanbieder van mobiele roamingdiensten.
Depuis le 1 juillet 2014, les consommateurs peuvent choisir un contrat d’itinérance indépendant avant leurs déplacements ou, si cela est possible, un fournisseur de services d’itinérance mobile directement sur le réseau visité.

Vanaf 1 juli 2014 kunnen consumenten een afzonderlijk roamingcontract kiezen voordat ze afreizen. Indien beschikbaar zullen ze in plaats daarvan ook rechtstreeks op het bezochte netwerk kunnen kiezen voor een aanbieder van mobiele roamingdiensten.
Depuis le 1er juillet 2014, les consommateurs peuvent choisir un contrat d’itinérance indépendant avant leurs déplacements ou, si cela est possible, un fournisseur de services d’itinérance mobile directement sur le réseau visité.

De maatregelen die op 1 juli van kracht worden, zijn de eerste in een reeks geleidelijk afnemende prijsplafonds. Dit zal uiteindelijk leiden tot een nieuwe markt met meer keuze, concurrentie en roamingaanbiedingen. Zo zullen consumenten een afzonderlijk roamingcontract kunnen kiezen vóór ze op reis vertrekken of een provider kunnen kiezen op hun bestemming, vergelijkbaar met de wijze waarop ze een wifi-netwerk kiezen.
Les mesures entrant en vigueur le 1er juillet sont les premières de toute une série visant à réduire progressivement les plafonds de prix, pour aboutir à un nouveau système qui introduira plus de choix, de nouvelles offres avantageuses d'itinérance et fera jouer davantage la concurrence sur le marché, en permettant aux consommateurs de choisir un contrat d’itinérance indépendant de leur formule permanente avant leur départ ou même auprès d’un prestataire de leur lieu de destination, selon un système similaire à celui qui leur permet de choisir un réseau wifi.

7. is van mening dat indien er een facultatief instrument voor contractenrecht op EU-niveau wordt ingesteld, het een aanvullend, alternatief, afzonderlijk systeem voor grensoverschrijdende contracten moet vormen, waarvoor consumenten en ondernemingen kunnen kiezen in plaats van de toepasselijke nationale wetgeving; is van oordeel dat het aan de lidstaten kan worden overgelaten het eventueel ook voor binnenlandse contracten toepasbaar te verklaren;
7. estime que si un instrument juridique facultatif de droit des contrats était créé au niveau de l'Union, il devrait constituer un système supplémentaire, offrant une solution de remplacement et distinct régissant les contrats transfrontaliers, que les consommateurs et les entreprises pourraient choisir en lieu et place de la législation nationale en vigueur; estime que les États membres pourraient avoir la faculté de le déclarer également applicable aux contrats conclus en vertu de leur droit national;

19. merkt op dat bij ontstentenis van een wettelijk bindende EU-definitie van wat onder klein- of microbedrijf wordt verstaan, en gelet op de veranderlijke aard van dergelijke entiteiten in de loop van de tijd, de werkingssfeer van het voorstel voor een richtlijn inzake VGS beperkt moet worden tot natuurlijke personen en dat aan een failliete verzekeraar verbonden natuurlijke personen zoals bestuurders, senior managers of bestuursleden zonder stemrecht wier bevoegdheidsterrein verband houdt met de oorzaken van de insolventie, niet onder de categorie consumenten vallen; verzoekt de Commissie om de mogelijkheid van het opnemen van selecte rechtspersonen opnieuw te beoordelen wanneer eenmaal overeenstemming is bereikt over een wettelijk bindende definitie; benadrukt dat afzonderlijke lidstaten er in het kader van het subsidiariteitsbeginsel voor kunnen kiezen om rechtspersonen in hun nationale VGS op te nemen;
19. relève que, en l'absence d'une définition juridiquement contraignante dans l'Union de ce qui constitue une petite ou une micro-entreprise et étant donné la nature fluctuante de ces entités dans le temps, il conviendrait que le champ d'application d'une directive sur les RGA soit limité aux personnes physiques et que les personnes physiques directement liées à l'assureur ayant fait faillite, telles que les directeurs, les cadres ou les membres du conseil d'administration jouissant d'un droit de vote dont le domaine de responsabilité professionnelle est lié aux causes de l'insolvabilité soient exclues du groupe des consommateurs; demande que la Commission examine de nouveau les arguments en faveur de l'inclusion de certaines personnes morales une fois qu'une définition juridiquement contraignante aura été convenue; souligne que, conformément au principe de subsidiarité, les États membres peuvent choisir individuellement d'intégrer les personnes morales dans le champ d'application de leurs RGA nationaux;