Destijds werd nog niet gezien dat de visbestanden risico liepen, en de voornaamste zorg was toen nog niet zozeer het beheer van de duurzame ontwikkeling van de visserij, als wel het voorspellen van de mogelijke vangsten van ieder visbestand op de korte termijn, om nationale quota te kunnen vaststellen en om de relatieve stabiliteit van de visserijsector te kunnen garanderen.
À l’époque, les stocks de poisson n’étaient pas considérés comme étant en danger et la préoccupation principale ne consistait pas tant à assurer un développement durable des activités de pêche qu’à prévoir les captures pouvant être effectuées à court terme dans chaque stock pour établir des quotas nationaux et des parts de stabilité relative.