Traduction de «dit arrest toch » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

arrest van het Hof (EU) [ arrest HvJ EG | arrest van het Hof EG | arrest van het Hof van Justitie (EU) | arrest van het Hof van Justitie EG ]
arrêt de la Cour (UE) [ arrêt CJCE | arrêt de la Cour (CE) | arrêt de la Cour de justice (CE) | arrêt de la Cour de justice (UE) ]

arrest | arrest van het Hof | arrest van het Hof van Justitie | het arrest van het Hof van Justitie
arrêt | arrêt de la Cour de justice de l'Union européenne

op dezelfde wijze zal toch nodig zijn dat deze personen op dezelfde wijze als de onderdanen van de betrokken staat op de exorbitante bevoegdheden een beroep kunnen doen
au même titre

mishandeling terwijl het feit de dood ten gevolge heeft | opzettelijke slagen of verwondingen, toegebracht zonder het oogmerk te doden, die toch de dood veroorzaken
coups et blessures volontaires ayant entraîné la mort sans intention de la donner | violences ayant entraîné la mort sans intention de la donner

tenuitvoerlegging van het vonnis [ gezag van het gewijsde | tenuitvoerlegging van een arrest | werking van het vonnis | wijze van tenuitvoerlegging ]
voie d'exécution [ autorité de la chose jugée | effet du jugement | exécution d'un arrêt | exécution du jugement | mesure d'exécution forcée ]

vonnis [ arrest | rechterlijke uitspraak | uitspraak van het Hof ]
jugement [ arrêt | arrêt de la Cour | sentence ]

arrest
arrêt

huis van arrest
maison d'arrêt

arrest van inbeschuldigingstelling
arrêt de mise en accusation

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Hoewel het arrest van het Grondwettelijk Hof betrekking heeft op de regelgeving van voor de wet van 17 maart 2013, is dit arrest toch nog actueel, daar momenteel nog heel wat bewindvoeringen in de overgangsperiode nog onder de oude regelgeving vallen en voorts omdat de nieuwe wettelijke regeling bij het indienen van het verzoekschrift tot machtiging voor een schenking onder levenden of bij uiterste wilsbeschikking ook nog een medisch getuigschrift vereist.
Bien que l'arrêt de la Cour constitutionnelle concerne la réglementation antérieure à l'entrée en vigueur de la loi du 17 mars 2013, cet arrêt est toujours d'actualité, en ce sens que de très nombreuses administrations relèvent encore de l'ancienne réglementation pendant la période transitoire.

Uit het zogenaamde Wroclaw-arrest van 14 juli 2016 van het Hof van Justitie (zaak C-406/14) volgt dat de richtlijn 2004/18/EG eraan in de weg staat dat een aanbestedende overheid in de opdrachtdocumenten de opdrachtnemer ertoe verplicht een in abstracto bepaald deel van de opdracht met eigen middelen uit te voeren. Hoewel er aantal belangrijke verschilpunten vallen te signaleren tussen het in artikel 12/3, § 1, bedoelde verbod en het arrest C-406/14 (in arrest C-406/14 wordt uit de aard der zaak nog niet verwezen naar het nieuwe artikel 71.6 richtlijn 2014/24/EU; in artikel 12/3, § 1, van het ontwerp betreft het geen verplichting om een in abstracto bepaald deel, bijvoorbeeld 20 %, zelf uit te voeren, maar een verbod om de totaliteit in onderaanneming te geven), werd het toch raadzaam geacht het verbod niet te veralgemenen naar de opdrachtnemer toe.
L'arrêt Wroclaw du 14 juillet 2016 de la Cour de Justice (affaire C-406/14) permet de conclure que la directive 2004/18/CE s'oppose à ce que le pouvoir adjudicateur oblige l'adjudicataire dans les documents du marché à exécuter par ses propres moyens une partie du marché déterminée in abstracto, et l'arrêt C-406/14 (par nature, l'arrêt C-406/14 ne renvoie pas encore au nouvel article 71.6 de la directive 2014/24/UE; l'article 12/3, § 1, du projet ne contient pas d'obligation d'exécuter soi-même une partie déterminée in abstracto, par exemple 20 %, mais bien une interdiction de sous-traiter la totalité), il paraît néanmoins opportun de ne pas généraliser l'interdiction à l'adjudicataire.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 29 juni 2016 in zake de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid tegen J.M. en anderen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 5 juli 2016, heeft het Hof van Beroep te Gent de volgende prejudiciële vragen gesteld : « I. Schenden de artikelen 246, § 2 en 504bis, § 2 van het strafwetboek, al dan niet te samen met de artikelen 3 en 4 van de interpretatieve wet van 11 mei 2007, het legaliteitsbeginsel, en ook evenzeer het niet-retroactiviteitsbeginsel in strafzaken, zoals onder meer weergegeven in de artikelen 12, tweede lid en 14 van de Grondwet, in samenhang met het artikel 7 van het EVRM, met artikel 15 van het BUPO-Verdrag en met artikel 2 van het strafwetboek, wanneer men er zou moeten van uitgaan dat diegene die ook vóór 8 juni 2007 (datum van de inwerkingtreding van de artikelen 3 en 4 van de interpretatieve wet van 11 mei 2007) enkel een in artikel 246, § 2 of artikel 504bis, § 2 van het strafwetboek bedoeld aanbod, belofte of voordeel verstrekte, én dit zonder dat hij ook enig voorstel daartoe gemaakt of geformuleerd had, toch strafbaar zou zijn op grond van deze artikelen 246, § 2 of artikel 504bis, § 2 van het strafwetboek, terwijl de tekst van deze wetsbepalingen zelf nochtans vóór de inwerkingtreding van de artikelen 3 en 4 van de interpretatieve wet van 11 mei 2007, het voorstellen van het bedoelde aanbod, belofte of voordeel, vermeldt als een vereiste voorwaarde voor strafbaarheid ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 29 juin 2016 en cause de l'Office national de securité sociale contre J.M. et autres, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 5 juillet 2016, la Cour d'appel de Gand a posé les questions préjudicielles suivantes : « I. Les articles 246, § 2, et 504bis, § 2, du Code pénal, combinés ou non avec les articles 3 et 4 de la loi interprétative du 11 mai 2007, violent-ils le principe de légalité et également le principe de non-rétroactivité en matière pénale, tel qu'il est notamment contenu dans les articles 12, alinéa 2, et 14 de la Constitution, en combinaison avec l'article 7 de la Convention européenne des droits de l'homme, avec l'article 15 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques et avec l'article 2 du Code pénal, s'il fallait partir du principe que celui qui, avant le 8 juin 2007 également (date d'entrée en vigueur des articles 3 et 4 de la loi interprétative du 11 mai 2007), a uniquement octroyé une offre, une promesse ou un avantage visés à l'article 246, § 2, ou à l'article 504bis, § 2, du Code pénal, et ce sans avoir formulé la moindre proposition en ce sens, serait néanmoins punissable en vertu de ces articles 246, § 2, ou 504bis, § 2, du Code pénal, alors que le texte de ces dispositions légales mentionne toutefois lui-même comme condition d'incrimination, avant l'entrée en vigueur des articles 3 et 4 de la loi interprétative du 11 mai 2007, le fait de proposer l'offre, la promesse ou l'avantage en question ?

Om u toch enig idee te geven over de kostprijs, kan ik u meedelen dat, volgens de standaardovereenkomst van de PDOS, het ereloon per zaak varieert naargelang de bevoegde rechterlijke instantie. Het ereloon schommelt tussen 120,27 euro voor een zaak voor de arbeidsrechtbank en 449,22 euro voor een zaak in hoger beroep met een tussenarrest (arrest op basis waarvan de aangezochte rechter zich uitspreekt over een procedurekwestie of een deel van de eis. Zo spreekt, bijvoorbeeld, de rechter zich uit over het recht op pensioen, maar spreekt hij zich nog niet uit over het pensioenbedrag).
Afin que vous puissiez vous faire une idée des coûts, je vous informe que, selon la convention type du SdPSP, les honoraires par affaire varie (selon l'instance judiciaire compétente) entre 120,27 euros pour une affaire fixée devant le tribunal du travail et 449,22 euros pour une affaire en appel avec arrêt interlocutoire (arrêt par lequel la juridiction saisie se prononce sur un incident de procédure ou sur une partie de demande. Ainsi par exemple, le juge se prononce sur le droit à la pension mais ne fixe pas encore le taux de la pension).

Zo heeft het Gerecht van eerste aanleg verklaard dat wanneer vaste leden van een jury van een vergelijkend onderzoek, bij verhindering, voor de examens van sommige kandidaten zijn vervangen door plaatsvervangende leden, zodat de jury haar werkzaamheden binnen een redelijke termijn kan uitvoeren, er toch sprake kan zijn van voldoende stabiliteit van de samenstelling van de jury indien de jury zorgt voor de coördinatie die nodig is met het oog op een consistente toepassing van de waarderingscriteria (zie in die zin arrest Giannini/Commissie, reeds aangehaald, punten 208‑216).
C’est ainsi que le Tribunal de première instance a admis que lorsque, en raison d’empêchements, les membres titulaires d’un jury de concours ont été remplacés, pour les épreuves soutenues par certains candidats, par des membres suppléants afin de permettre au jury d’accomplir ses travaux dans un délai raisonnable, la composition du jury peut néanmoins rester suffisamment stable si le jury met en place la coordination nécessaire afin de garantir l’application cohérente des critères de notation (voir, en ce sens, arrêt Giannini/Commission, précité, points 208 à 216).

[25] Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft in zijn arrest nr. 25446/06 van 24 april 2012 in de zaak Yordanova and others v. Bulgaria geconcludeerd dat de betrokken Roma weliswaar in een illegale nederzetting woonden, maar dat hun uitzetting toch een inbreuk vormde op artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (inzake respect voor het privéleven en particulier eigendom): hun woningen moesten, ook al waren ze er illegaal gebouwd, als hun eigendom worden beschouwd en het was buitenproportioneel om hen er uit te zetten.
[25] Dans son arrêt n° 25446/06 du 24 avril 2012, Yordanova e.a./Bulgarie, la Cour européenne des droits de l'homme a considéré que, bien que les Roms concernés vivaient dans un camp illégal, leur éviction constituait une violation de l'article 8 de la Convention européenne des droits de l'homme (relatif au respect de la vie privée et de la propriété privée): en effet leur logement, bien que construit illégalement, devait être considéré comme leur propriété privée, et leur éviction constituait un acte disproportionné.

In punt 48 van het bestreden arrest heeft het Gerecht uiteengezet dat, hoewel het hem in die omstandigheden niet nodig leek uitspraak te doen over de andere middelen van het beroep, het Gerecht wegens het belang van het fundamentele recht op een effectieve rechterlijke bescherming het tweede en het derde middel toch zou onderzoeken.
Au point 48 de l’arrêt attaqué, le Tribunal a indiqué que, bien qu’il n’estimait pas nécessaire, dans ces conditions, de se prononcer sur les autres moyens du recours, il examinerait néanmoins les deuxième et troisième moyens en raison de leur importance au regard du droit fondamental à une protection juridictionnelle effective.

2. Wanneer u eventueel zou opmerken dat u net een strenger regularisatiebeleid voorstaat en dat dit arrest volgen net zou inhouden dat het regularisatiebeleid zou versoepeld worden (omdat de vereiste verblijfstermijn als voorwaarde bij regularisatie zou vervallen, terwijl die wel is opgenomen in de criteria van de instructie): a) Zou dit dan niet inhouden dat u uw discretionaire bevoegdheid toch niet als "discretionair" invult? b) Zou daarbij niet worden voorbijgegaan aan de vaststelling dat artikel 9bis in de Vreemdelingenwet van 15 december 1980 (VW) u ook de mogelijkheid biedt om strengere voorwaarden toe te passen bij het doorvoeren van individuele regularisaties en dat de wet u net verplicht om individuele beslissingen te nemen, terwijl de vernietigde instructie bijna zo goed als algemene standaardbeslissingen voorstaat? c) Welke stappen zal u ondernemen opdat de wettelijke vereiste van het moeten bewijzen van "bijzondere omstandigheden" eindelijk effectief en correct wordt toegepast bij regularisatieaanvragen? d) Zal u uw regularisatiebeleid aanpassen door de criteria van de vernietigde regularisatie-instructie aan de kant te schuiven?
2. Si vous remarquez, le cas échéant, que vous préconisez justement une politique de régularisation plus ferme et que suivre cet arrêt impliquerait précisément un assouplissement de la politique de régularisation (en raison de la suppression de la durée de séjour requise en tant que condition à la régularisation, alors qu'elle figure bel et bien dans les critères de l'instruction): a) Cela n'impliquerait-il pas que vous n'exercez pas votre pouvoir discrétionnaire "de manière discrétionnaire"? b) N'ignoreriez-vous pas ainsi le constat que l'article 9bis de la loi du 15 décembre 1980 relative aux étrangers vous permet également d'appliquer des conditions plus strictes lorsque vous procédez à des régularisations individuelles et que la loi vous oblige justement à prendre des décisions individuelles, alors que l'instruction annulée préconise à peu de choses près des décisions-type générales? c) Quelles démarches entreprendrez-vous pour que le critère légal de l'obligation de prouver des "circonstances exceptionnelles" soit finalement réellement et correctement appliqué dans les demandes de régularisation? d) Adapterez-vous votre politique de régularisation en mettant de côté les critères de l'instruction de régularisation annulée?

Derhalve kan het Gerecht toch, zelfs ambtshalve, nagaan of een beroep binnen de gestelde termijn is ingesteld (zie arrest Gerecht van 28 januari 2004, OPTUC/Commissie, T‑142/01 en T‑283/01, Jurispr. blz. II‑329, punt 30, en aldaar aangehaalde rechtspraak).
Dès lors, il appartient au Tribunal d’examiner, même d’office, si le recours a été introduit dans les délais prescrits (voir arrêt du Tribunal du 28 janvier 2004, OPTUC/Commission, T‑142/01 et T‑283/01, Rec. p. II‑329, point 30, et la jurisprudence citée).

Toch moeten dergelijke « corrigerende ongelijkheden », om bestaanbaar te zijn met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, slechts in die gevallen worden toegepast waarin een kennelijke ongelijkheid blijkt, moet het verdwijnen van die ongelijkheid als een te bevorderen doelstelling worden aangewezen, moeten de maatregelen van tijdelijke aard zijn en verdwijnen wanneer het door de wetgever beoogde doel eenmaal is bereikt en mogen zij niet onnodig andermans rechten beperken (arrest nr. 9/94 van 27 januari 1994, B.6.2; arrest nr. 42/97 van 14 juli 1997, B.20; arrest nr. 157/2004 van 6 oktober 2004, B.79).
De telles « inégalités correctrices » doivent néanmoins, pour être compatibles avec le principe d'égalité et de non-discrimination, n'être appliquées que dans des cas d'inégalité manifeste; la disparition de cette inégalité doit être désignée comme un objectif à promouvoir; les mesures doivent être de nature temporaire, étant destinées à disparaître dès que l'objectif visé est atteint et elles ne peuvent restreindre inutilement les droits d'autrui (arrêt n° 9/94 du 27 janvier 1994, B.6.2; arrêt n° 42/97 du 14 juillet 1997, B.20; arrêt n° 157/2004 du 6 octobre 2004, B.79).