Traduction de «door freixenet overgelegde bewijs niet kon geconcludeerd » (Néerlandais → Français) :

Bij beslissingen van 29 november 2000 heeft de onderzoeker van het BHIM de ingediende verzoeken om inschrijving van de merken afgewezen op grond dat de betrokken merken onderscheidend vermogen misten en dat op basis van het door Freixenet overgelegde bewijs niet kon geconcludeerd dat de merken onderscheidend vermogen hadden verkregen door het gebruik ervan, in de zin van artikel 7, lid 3, van verordening nr. 40/94.
Par des décisions du 29 novembre 2000, l’examinateur de l’OHMI a rejeté les demandes d’enregistrement de marques présentées au motif que les marques concernées étaient dépourvues de caractère distinctif et que les preuves rapportées par Freixenet ne permettaient pas de conclure à l’existence d’un caractère distinctif desdites marques acquis par l’usage, au sens de l’article 7, paragraphe 3, du règlement nº 40/94.

Wat het derde middel betreft, ontleend aan schending van artikel 7, lid 3, van verordening nr. 40/94, heeft het Gerecht onder meer opgemerkt, in respectievelijk de punten 113 en 108 van de arresten T‑109/08 en T‑110/08, dat niet kon worden betwist dat negen van de vijftien lidstaten waaruit de Europese Gemeenschap bestond ten tijde van de indiening van de inschrijvingsaanvragen, niet door de door Freixenet overgelegde marktstudies waren gedekt.
S’agissant du troisième moyen, tiré de la violation de l’article 7, paragraphe 3, du règlement nº 40/94, le Tribunal a notamment relevé, aux points 113 et 108 respectivement des arrêts T‑109/08 et T‑110/08, qu’il ne pouvait être contesté que neuf des quinze États membres qui composaient la Communauté européenne au moment du dépôt des demandes d’enregistrement n’étaient pas couverts par les études de marché présentées par Freixenet.

Het Gerecht heeft in respectievelijk de punten 123 en 119 van de arresten T‑109/08 en T‑110/08 geconcludeerd dat bij gebreke van voldoende overtuigend bewijs voor veertien van de vijftien betrokken lidstaten, de verkrijging van onderscheidend vermogen door het gebruik in Spanje niet als afdoende kon worden beschouwd om de inschrijving te verkrijgen van een gemeenschapsmerk dat een eenheid had gevormd en gevolgen had gesorteerd in de gehele Gemeenschap.
Le Tribunal a conclu, aux points 123 et 119 respectivement des arrêts T‑109/08 et T‑110/08, que, en l’absence de preuves suffisamment probantes pour quatorze des quinze États membres concernés, l’acquisition du caractère distinctif par l’usage en Espagne ne pouvait donc être considérée comme suffisante pour l’obtention de l’enregistrement d’une marque communautaire, laquelle avait un caractère unitaire et produisait ses effets dans l’ensemble de la Communauté.

Voornoemd arrest van het Arbitragehof is immers te beschouwen als een nieuw feit in de zin van artikel 376, § 1, WIB 1992 maar voor de toepassing van dit artikel, wordt alleen als een nieuw feit aangemerkt, dat welk een bewijs kan opleveren dat voordien niet kon worden geleverd en dat door de belastingplichtige voor het verstrijken van de bezwaartermijn niet kon worden overgelegd of aangevoerd (Cass. van 2 december 1999, AC 1999, deel 9, nr. 652, blz. 1549).
L'arrêt précité de la Cour d'arbitrage est à considérer comme un fait nouveau au sens de l'article 376, § 1er, CIR 1992 mais, pour l'application de cet article, est seul nouveau, le fait qui est de nature à faire une preuve qui n'avait pu être apportée antérieurement et que le contribuable n'était pas en mesure de produire ou alléguer avant l'expiration du délai de réclamation (Cass., 2 décembre 1999, AC 1999, partie 9, n° 652, p. 1549).