Traduction de «dublin niet verantwoordelijk » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Asielovereenkomst van Dublin | Overeenkomst betreffende de vaststelling van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat bij een van de lidstaten van de Europese Gemeenschappen wordt ingediend | Overeenkomst van Dublin
convention de Dublin | convention de Dublin sur le droit d'asile | convention relative à la détermination de l'État responsable de l'examen d'une demande d'asile présentée dans l'un des États membres des Communautés européennes

Dublin-verordening | Verordening (EG) nr. 343/2003 van de Raad van 18 februari 2003 tot vaststelling van de criteria en instrumenten om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat door een onderdaan van een derde land bij een van de lidstaten wordt ingediend | Verordening (EU) nr. 604/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 tot vaststelling van de criteria en instrumenten om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een verzoek om internationale bescherming dat door een onderdaan van een derde land of een staatloze bij een van de lidstaten wordt ingediend
Règlement (CE) n° 343/2003 du Conseil du 18 février 2003 établissant les critères et mécanismes de détermination de l'État membre responsable de l'examen d'une demande d'asile présentée dans l'un des États membres par un ressortissant d'un pays tiers | Règlement (UE) n° 604/2013 du Parlement européen et du Conseil du 26 juin 2013 établissant les critères et mécanismes de détermination de l’État membre responsable de l’examen d’une demande de protection internationale introduite dans l’un des États membres par un ressortissant de pays tiers ou un apatride | règlement de Dublin

hoofd veiligheid luchthaven | manager veiligheid airside luchthaven | manager veiligheid niet-publieke deel luchthaven | verantwoordelijke veiligheid niet-publieke deel luchthaven
responsable de la sécurité aéroportuaire

het Parlement kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor handelingen van fracties
non-imputabilité au Parlement des agissements des groupes politiques

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

In dat geval is in principe de Staat die de visa heeft uitgereikt verantwoordelijk voor het onderzoek van de aanvraag, maar hoewel de Overeenkomst van Dublin de Staten niet verplicht deze personen te verenigen voordat een gezinslid als vluchteling is erkend, voorziet artikel 9 in een humanitaire aanpak door de volgende bepaling : « Iedere Lid-Staat kan, ook wanneer hij .niet verantwoordelijk is voor de behandeling, om redenen van humanitaire aard, in het bijzonder op grond van familiebanden of op culturele gronden, op verzoek van een andere Lid-Staat en op voorwaarde dat de asielzoeker ermee instemt, een asielverzoek behandelen. »
En principe, dans ce cas, c'est l'état qui a émis le visa qui est responsable de l'examen de la demande, mais bien que la Convention de Dublin n'oblige pas les États à réunir ces personnes avant qu'un membre de la famille soit reconnu comme réfugié, l'article 9 prévoit la possibilité d'une approche humanitaire en affirmant que « Tout État membre peut, alors même qu'il n'est pas responsable.examiner pour des raisons humanitaires, fondées, notamment sur des motifs familiaux, culturels, une demande d'asile à la requête d'un autre État membre et à condition que le demandeur d'asile le souhaite ».

Niettemin blijft het nodig de minister te informeren omdat de minister krachtens artikel 52bis bevoegd blijft voor het beoordelen van het gevaar voor de openbare orde of voor de nationale veiligheid dat een asielzoeker met zich kan brengen en voor de beslissing of België het verzoek zal behandelen, terwijl het er krachtens de Overeenkomst van Dublin niet verantwoordelijk voor is.
Toutefois, l'information du ministre reste nécessaire dans la mesure où, en vertu de l'article 52bis, le ministre reste compétent pour apprécier le danger pour l'ordre public ou la sécurité nationale que pourrait présenter un demandeur d'asile et pour décider que la Belgique examinera la demande alors qu'elle n'en est pas responsable sur base de la Convention de Dublin.

De minister van Binnenlandse Zaken blijft bevoegd om te beslissen dat België de aanvraag kan beoordelen, zelfs indien het op basis van de Overeenkomst van Dublin door de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen of door de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen niet verantwoordelijk werd verklaard.
Par ailleurs, le ministre de l'Intérieur reste compétent pour décider que la Belgique peut connaître de l'examen de la demande même si elle n'en a pas été déclarée responsable par le Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides ou par la Commission permanente de recours des réfugiés, sur la base des critères de la Convention de Dublin.

Voortaan zullen alle beroepen worden ingediend bij de Vaste Beroepscommissie voor de vluchtelingen, behalve bij weigering van de minister om gebruik te maken van de mogelijkheid om een aanvraag te laten behandelen waarvoor België overeenkomstig de Overeenkomst van Dublin niet verantwoordelijk is.
Désormais, tous les recours seront introduits devant la Commission permanente de recours des réfugiés à l'exception du refus du ministre de faire usage de la faculté de faire examiner une demande pour laquelle la Belgique n'est pas responsable selon la Convention de Dublin.

De minister antwoordt dat deze aangelegenheid wordt geregeld door het Verdrag van Chicago van 7 december 1944 betreffende de internationale burgerlijke luchtvaart (cf. bijlage 7), de Overeenkomst tot uitvoering van het Akkoord van Schengen van 14 juni 1985 tussen de Regeringen van de Staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek, betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990 en de nog niet in werking getreden Overeenkomst van Dublin van 15 juni 1990 betreffende de vaststelling van de Staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat bij één van de Lid-Staten van de Europese Gemeenschappen wordt ingediend (cf. memorie van toelichting, Gedr.
Le ministre répond que cette question est réglée par la Convention de Chicago du 7 décembre 1944 relative à l'aviation civile internationale (cf. l'annexe 7), par la Convention d'application de l'Accord de Schengen du 14 juin 1985 entre les Gouvernements des États de l'Union économique Benelux, de la République fédérale d'Allemagne et de la République française, relatif à la suppression graduelle des contrôles aux frontières communes, signée à Schengen le 19 juin 1990 et par la Convention de Dublin du 15 juin 1990 relative à la détermination de l'État responsable de l'examen d'une demande d'asile présentée dans l'un des États membres des Communautés européennes.

Tijdens de onderhandelingen over de Dublin III-verordening hebben de medewetgevers besloten geen wezenlijke wijzigingen aan te brengen in de bepaling over niet-begeleide minderjarigen die in de Europese Unie een verzoek om internationale bescherming indienen en op het grondgebied van de lidstaten geen gezinsleden, broers of zusters hebben (artikel 8, lid 4). De tekst van dit artikel is inhoudelijk vrijwel identiek aan de tekst van artikel 6, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 343/2003 van de Raad van 18 februari 2003 tot vaststelling van de criteria en instrumenten om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat door een onderdaan van een derde land bij een van de lidstaten wordt ingediend[2]. Aan de nieuwe verordening is de volgende verklaring gehecht:
Au cours des négociations relatives au règlement de Dublin III, les colégislateurs avaient convenu, d'une part, de laisser ouverte la question des mineurs non accompagnés qui introduisent une demande de protection internationale dans l'Union européenne et dont aucun membre de la famille, frère ou sœur ou proche n'est présent sur le territoire d’un État membre et, d'autre part, de laisser la disposition s'y rapportant, à savoir l'article 8, paragraphe 4, essentiellement inchangée [c'est-à-dire reflétant le texte de l'article 6, paragraphe 2, du règlement (CE) n° 343/2003 du Conseil du 18 février 2003 établissant les critères et mécanismes de détermination de l'État membre responsable de l'examen d'une demande d'asile présentée dans l'un des États membres par un ressortissant d'un pays tiers[2] (ci-après le «règlement de Dublin»]. Ils avaient également convenu de faire une déclaration, annexée au règlement, dont la teneur était la suivante:

Aan bovenvermelde rechtvaardiging inzake het ontbreken van aanpassing van de asielprocedure aan dringende medische gevallen, waarover de Raad van State ook een opmerking heeft gemaakt, kan worden toegevoegd dat de asielprocedure start met wat men de ' Dublin '-procedure noemt, dat wil zeggen het vaststellen van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag, die ook niet is aangepast in het geval van een dringende medische situatie.
En ce qui concerne la justification précitée relative au défaut d'adaptation de la procédure d'asile à l'égard de cas médicaux urgents, qui fait également l'objet d'une remarque du Conseil d'Etat, il peut être ajouté que la procédure d'asile est entamée par ce que l'on appelle la procédure ' Dublin ', c'est-à-dire la détermination de l'Etat responsable du traitement de la demande d'asile, qui n'est pas adaptée dans le cas d'une situation médicale urgente.

M. overwegende dat de Dublin-verordening een systeem inhoudt dat bedoeld is om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een aanvraag, maar dat het oorspronkelijk niet was ingesteld om te dienen als instrument voor het verdelen van de lasten, en dus ook niet als zodanig fungeert,
M. considérant que le règlement de Dublin établit un système qui est conçu pour déterminer l'État membre à qui il incombe d'examiner une demande mais qu'il n'était pas destiné initialement à être un mécanisme de partage des tâches, et qu'il ne remplit donc pas cette fonction,

Tegen artikel 51/5, § 1, tweede en derde lid, van de Vreemdelingenwet, voert de verzoekende partij in de zaak nr. 4188 een vijfde middel aan, dat is afgeleid uit de schending van de artikelen 10, 11, 12 en 191 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 5 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat de mogelijkheid wordt gecreëerd om een asielzoeker gedurende een (verlengbare) periode van één maand vast te houden tijdens het onderzoek van de verantwoordelijkheid van België voor de behandeling van het asielverzoek met toepassing van de verordening (EG) nr. 343/2003 van de Raad van 18 februari 2003 tot vaststelling van de criteria en instrumenten om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat door een onderdaan van een derde land bij een van de lidstaten wordt ingediend (genoemd : Dublin-verordening).
La partie requérante dans l'affaire n° 4188 invoque contre l'article 51/5, § 1, alinéas 2 et 3, de la loi relative aux étrangers un cinquième moyen, pris de la violation des articles 10, 11, 12 et 191 de la Constitution, combinés ou non avec l'article 5 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'est créée la possibilité de détenir un demandeur d'asile durant une période (prorogeable) d'un mois, pendant l'examen de la responsabilité de la Belgique pour le traitement de la demande d'asile en application du règlement (CE) n° 343/2003 du Conseil du 18 février 2003 établissant les critères et mécanismes de détermination de l'Etat membre responsable de l'examen d'une demande d'asile présentée dans l'un des États membres par un ressortissant d'un pays tiers (dit : règlement de Dublin).

Aan bovenvermelde rechtvaardiging inzake het ontbreken van aanpassing van de asielprocedure aan dringende medische gevallen, waarover de Raad van State ook een opmerking heeft gemaakt, kan worden toegevoegd dat de asielprocedure start met wat men de ' Dublin '-procedure noemt, dat wil zeggen het vaststellen van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag, die ook niet is aangepast in het geval van een dringende medische situatie » (ibid., pp. 10-11).
En ce qui concerne la justification précitée relative au défaut d'adaptation de la procédure d'asile à l'égard de cas médicaux urgents, qui fait également l'objet d'une remarque du Conseil d'Etat, il peut être ajouté que la procédure d'asile est entamée par ce que l'on appelle la procédure « Dublin », c'est à dire la détermination de l'Etat responsable du traitement de la demande d'asile, qui n'est pas adaptée dans le cas d'une situation médicale urgente » (ibid., pp. 10-11).