Vertaling van "dus naar artikel " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

overschrijven van het ene hoofdstuk naar het andere en van het ene artikel naar het andere
virement de chapitre à chapitre et d'article à article

overschrijving van het ene artikel naar het andere op de regiebegrotingen
virement d'article à article à l'intérieur des devis

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In de aanhef dient dus, in een nieuw eerste lid, te worden verwezen naar artikel 108 van de Grondwet, en in het tweede lid naar de bij de wet van 31 juli 2017 vervangen artikelen 39 en 40 van de wet van 2 augustus 2002.
Il y a dès lors lieu de viser dans le préambule, dans un alinéa 1nouveau, l'article 108 de la Constitution et à l'alinéa 2, les articles 39 et 40 de la loi du 2 août 2002, remplacés par la loi du 31 juillet 2017.

5. Door de verwijzing naar titel IVbis van het Kieswetboek, en dus naar artikel 180 van dat wetboek, en naar het tweede lid van die bepaling (10), bieden het ontworpen artikel 26bis van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen en het ontworpen artikel 21 van de bijzondere wet van 12 januari 1989 met betrekking tot de Brusselse instellingen, welke artikelen ingevoegd worden bij de artikelen 3 en 5 van het wetsvoorstel, aan personen die zich met het oog op de verkiezingen voor de raden van de gemeenschappen en de gewesten, laten inschrijven in de bevolkingsregisters die bijgehouden worden in de Belgische diplomatieke of consulaire beroepsposten in het buitenland de mogelijkheid om « zich (te laten) inschrijven als kiezer in de Belgische gemeente van hun keuze ».
5. Par la référence faite au titre IVbis du Code électoral, en ce compris à l'article 180 de ce code et à l'alinéa 2 de cette disposition (10), l'article 26bis en projet de la loi spéciale du 8 août 1980 de réformes institutionnelles et l'article 21 en projet de la loi spéciale du 12 janvier 1989 relative aux Institutions bruxelloises, insérés par les articles 3 et 5 de la proposition de loi, permettent aux personnes qui s'inscrivent aux registres de la population dans les postes diplomatiques ou consulaires de carrière belges à l'étranger en vue des élections régionales et communautaires de « s'inscrire comme électeur[s] dans la commune belge de leur choix ».

Vandaar verwijst men dus naar artikel 2, § 1, en niet naar artikel 3.
C'est pourquoi on renvoie à l'article 2, § 1 , et non pas à l'article 3.

Volgens de logica van artikel 138 van het Strafwetboek moet dus naar artikel 137, § 2, 11º van het Strafwetboek gekeken worden en dan de straf verminderd worden met een jaar.
Selon la logique de l'article 138 du Code pénal, il faut donc s'en référer à l'article 137, § 2, 11º, du même Code et ensuite diminuer la peine prévue d'un an.

Beroep, ingesteld krachtens artikel 270 VWEU, van toepassing op het EGA-Verdrag op grond van artikel 106 bis ervan, waarmee Delcroix vraagt om, kort samengevat, nietigverklaring van het besluit om hem over te plaatsen naar het hoofdkantoor van de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) te Brussel (België) en zijn tewerkstelling als hoofd van de delegatie van de Europese Unie in de Republiek Djibouti dus voortijdig te beëindigen.
Recours, introduit au titre de l’article 270 TFUE, applicable au traité CEEA en vertu de son article 106 bis, selon lequel M. Delcroix demande, en substance, l’annulation de la décision de le transférer au siège du Service européen pour l’action extérieure (SEAE) à Bruxelles (Belgique) et de mettre ainsi fin par anticipation à son affectation en tant que chef de la délégation de l’Union européenne en République de Djibouti.

Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).
Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).

(5) Het is noodzakelijk artikel 34, lid 5, van Verordening (EEG) nr. 574/72 te wijzigen teneinde dit duidelijk af te bakenen van lid 4 van dat artikel en dus niet meer naar de procedure te verwijzen waarbij een maximumbedrag is vastgesteld, wanneer er kosten gemaakt zijn tijdens een verblijf in een land waar geen vergoedingstarieven bestaan.
(5) Il convient de modifier l'article 34, paragraphe 5, du règlement (CEE) n° 574/72 afin de le dissocier de l'article 34, paragraphe 4, et donc de ne plus faire référence à la procédure de remboursement sous réserve d'un plafond lorsque les frais ont été exposés lors d'un séjour dans un État membre qui ne prévoit pas de tarifs de remboursement.

In artikel 2, lid 1, daarentegen wordt uitsluitend naar de Commissie en de lidstaten verwezen, terwijl in artikel 14 de mogelijkheid om bijstand te vragen beperkt wordt tot i) het Europees Parlement, ii) de Raad, iii) de Commissie en iv) alle door een lidstaat aangewezen bevoegde organen, waardoor een aantal instellingen, organen, agentschappen en kantoren van de EU dus niet over dat recht zouden beschikken.
Toutefois, l’article 2, paragraphe 1, ne fait référence qu’à la Commission et aux États membres, alors que l’article 14 restreint les demandes d’assistance: i) au Parlement européen; ii) au Conseil; iii) à la Commission; et iv) à tout organisme compétent désigné par un État membre et ignore certains organes, institutions, agences et bureaux de l’Union.