Verstaan we onder de EU alleen een groep van nationale staten die het perspectief op toetreding gebruikt als een instrument binnen het buitenlands beleid om aangrenzende nationale staten te stabiliseren, of willen we echt een sterk, slagvaardig en federaal Europa dat zich mondiaal kan doen gelden?
S’agit-il exclusivement d’un groupe d’États-nations se servant de la perspective de l’élargissement comme d’un instrument de politique étrangère en vue de stabiliser des États-nations voisins?