Voorbeelden daarvan zijn gemakkelijk te vinden: het gebruik van „no fly”-lijsten waarop personen staan die niet op vliegtuigen mogen worden toegelaten, en welke door luchtvaartmaatschappijen met het oog op wetshandhaving zijn opgesteld voor doeleinden binnen de eerste pijler (commerciële doeleinden en veiligheid tijdens de vlucht), alsook het voorstel betreffende de toegang van wetshandhavingsinstanties tot de VIS-databank, dat als instrument van een gemeenschappelijk visumbeleid is opgesteld (16).
Il est facile de trouver des exemples pertinents: l'utilisation de listes des personnes interdites d'embarquement à bord d'aéronefs («no fly lists») établies dans un but répressif par des compagnies aériennes pour des finalités relevant du premier pilier (objectifs commerciaux et sécurité à bord des avions), ainsi que le proposition concernant l'accès des services répressifs à la base de données VIS, établie comme instrument d'une politique commune en matière de visas (16).