Vertaling van "eerste plaats besluiten " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een wat heterogene groep stoornissen die afwijkingen in het sociaal functioneren gemeen hebben en die beginnen in de ontwikkelingsperiode, maar die (anders dan de pervasieve ontwikkelingsstoornissen) niet in de eerste plaats gekenmerkt worden door een kennelijk-aangeboren sociaal-onvermogen of defect dat alle aspecten van het functioneren beïnvloedt. In veel gevallen spelen ernstig-verstoorde omstandigheden of ellende en gebrek waarschijnlijk een cruciale rol in de etiologie.
Définition: Groupe relativement hétérogène de troubles caractérisés par la présence d'une perturbation du fonctionnement social, survenant durant l'enfance, mais qui ne présentent pas les caractéristiques d'une difficulté ou d'une altération sociale, apparemment constitutionnelle, envahissant tous les domaines du fonctionnement (à l'encontre de troubles envahissants du développement). Dans de nombreux cas, des perturbations ou des carences de l'environnement jouent probablement un rôle étiologique primordial.

eerste plaats in het wachtveld
tête de file | tête de la file

eerste plaats van bestemming
premier lieu de destination

plaats voor het merk van eerste EEG-ijk
emplacement de la marque de vérification primitive CEE

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Men kan in de eerste plaats besluiten dat belastingverhogingen de aanbodzijde van de economie beperken.
En conclusion, premièrement, les augmentations d'impôts limitent le secteur de l'offre de l'économie.

Wat in de eerste plaats besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek betreft, volgt uit de vaste rechtspraak dat het besluit waarbij de jury van een vergelijkend onderzoek weigert om een kandidaat tot de examens toe te laten, nadat zij op verzoek van de betrokkene zijn aanmelding opnieuw heeft onderzocht, in de plaats komt van het eerder door de jury genomen besluit en niet kan worden aangemerkt als een besluit dat het eerder genomen besluit alleen maar bevestigt (arrest Gerecht van eerste aanleg van 11 februari 1992, Panagiotopoulou/Parlement, T-16/90, punt 20).
S’agissant, en premier lieu, des décisions de jury de concours, il ressort d’une jurisprudence constante, que la décision par laquelle un jury de concours refuse l’admission d’un candidat aux épreuves, après avoir procédé, à la demande de l’intéressé, au réexamen de sa candidature, se substitue à la décision précédemment arrêtée par le jury et ne peut être considérée comme purement confirmative de celle-ci (arrêt du Tribunal de première instance du 11 février 1992, Panagiotopoulou/Parlement, T-16/90, point 20).

Het extern toezicht van het Comité P moet leiden tot globale en algemene besluiten over problemen die het bij de uitoefening van zijn opdracht vaststelt; deze besluiten, en de concrete voorstellen die eruit voortvloeien, zijn in de eerste plaats bestemd voor de wetgevende macht die er van kan gebruik maken bij haar wetgevend werk en bij de uitoefening van het toezicht op de uitvoerende macht.
Le contrôle externe du Comité P doit déboucher sur des conclusions globales et générales à propos de problèmes qu'il constate dans l'exercice de sa mission; ces conclusions et les propositions concrètes qui en découlent sont destinées en premier lieu au pouvoir législatif qui peut les utiliser dans le cadre de son travail législatif et dans celui du contrôle qu'il exerce sur le pouvoir exécutif.

In die omstandigheden moet het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening houden met de aard van de betrokken werkzaamheden, die in de regel ten minste twee verschillende fasen omvatten, namelijk in de eerste plaats het onderzoek van de sollicitaties om de kandidaten te selecteren die tot het vergelijkend onderzoek worden toegelaten, en in de tweede plaats het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten voor het te vervullen ambt, teneinde een lijst van geschikte kandidaten op te stellen.
L’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit, dans ces conditions, tenir compte de la nature des travaux en cause qui comportent, en général, au moins deux stades distincts, à savoir, en premier lieu, l’examen des candidatures pour faire le tri des candidats admis à participer au concours et, en second lieu, l’examen des aptitudes des candidats à l’emploi à pourvoir, afin de dresser une liste d’aptitude.

Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).
Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).

65 Ter ondersteuning van zijn conclusies voert verzoeker acht middelen tot nietigverklaring aan die ontleend zijn aan, in de eerste plaats, schending van de Regeling kosten en vergoedingen, in de tweede plaats, schending van het „objectiviteits‑ en onpartijdigheidsbeginsel”, in de derde plaats, schending van het beginsel van hoor en wederhoor en van de rechten van de verdediging, in de vierde plaats, schending van de regels inzake de kennisgeving van besluiten, in de vijfde plaats, schending van de motiveringsplicht, in de zesde plaats, schending van het gelijkheidsbeginsel en het discriminatieverbod, in de zevende plaats, misbruik van bevoegdheid en, in de achtste plaats, onjuiste beoordeling van de aan de secretaris-generaal overgelegde bewijsstukken.
65 Au soutien de ses conclusions, le requérant soulève huit moyens d’annulation tirés, premièrement, de la violation de la réglementation FID, deuxièmement, de la violation du « principe d’objectivité et d’impartialité », troisièmement, de la violation du principe du contradictoire et du respect des droits de la défense, quatrièmement, de la violation des règles de notification des décisions, cinquièmement, de la violation de l’obligation de motivation, sixièmement, de la violation du principe d’égalité et de non-discrimination, septièmement, du détournement de pouvoir et, huitièmement, des erreurs sur l’appréciation des pièces justificatives soumises au secrétaire général.

De burgers wensen in de eerste plaats minder bureaucratie op nationaal niveau. Voor hen doet het er niet toe of deze zijn oorsprong vindt in Europese of in nationale besluiten.
Ce que les gens veulent avant tout, c'est moins de bureaucratie au niveau national - peu leur importe qu'elle trouve son origine dans des décisions européennes ou nationales.

Wat de vraag betreft, betreffende de staatsraden van de afdeling administratie die kennis zouden nemen van besluiten waaraan zij voordien op ministeriële kabinetten zouden hebben meegewerkt of die zij zelf zouden hebben opgesteld, moet er worden medegedeeld, dat zij zich op de eerste plaats, uit kiesheid en om klaarblijkelijke deontologische redenen dienen te onthouden te zetelen en dat op de tweede plaats, zoals hiervoor vermeld, de bepalingen die de wraking van de rechters en raadsheren van de rechterlijke orde regelen, toepasselijk zijn op de leden van de afdeling administratie (artikel 29, tweede lid, eerste volzin).
En ce qui concerne la question relative aux conseillers d'État de la section d'administration qui connaîtraient d'arrêtés à la rédaction desquels ils auraient été associés ou qu'ils auraient eux-mêmes rédigés antérieurement dans des cabinets ministériels, il convient de préciser d'abord, que ces conseillers doivent en principe s'abstenir de siéger, par devoir de réserve et pour d'évidentes raisons de déontologie, et qu'ensuite, les dispositions qui régissent la récusation des juges et conseillers de l'ordre judiciaire sont, comme mentionné ci-dessus, applicables aux membres de la section d'administration (article 29, alinéa 2, première phrase).