Vertaling van "ehrm namelijk " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

namelijk | te weten
à savoir

op ethische gronden mogen (namelijk mogen weigeren)
bénéficier de la clause de conscience

Europees Hof voor de rechten van de mens [ EHRM | Europese commissie voor de rechten van de mens | Hof voor de rechten van de mens ]
Cour européenne des droits de l'homme [ CEDH [acronym] Commission européenne des droits de l'homme | Cour des droits de l'homme ]

Europees Hof voor de Rechten van de Mens | EHRM [Abbr.]
Cour européenne des droits de l'homme | CEDH [Abbr.]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat de verplichting om zich aan te sluiten bij een bepaalde vakvereniging, in bepaalde omstandigheden strijdig kan zijn met artikel 11 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, namelijk wanneer de dwang het wezen zelf van de vrijheid van vereniging aantast zoals die wordt gewaarborgd door die bepaling (EHRM, 20 april 1993, Sibson t. Verenigd Koninkrijk, § 29; 30 juni 1993, Sigurour A. Sigurjónsson t. IJsland, § 36; 25 april 1996, Gustafsson t. Zweden, § 45; 11 januari 2006, S°rensen en Rasmussen t. Denemarken, § 54), zodat ook het recht om zich niet aan te sluiten bij een vereniging inherent aan de vrijheid van vereniging kan worden geacht (EHRM, Sigurour A. Sigurjónsson t. IJsland, §§ 35 en 37; Sorensen en Rasmussen t. Denemarken, § 54).
La Cour européenne des droits de l'homme a jugé que l'obligation d'adhérer à une organisation syndicale précise, peut, dans certaines circonstances, être contraire à l'article 11 de la Convention européenne des droits de l'homme, à savoir lorsque la contrainte affecte l'essence même de la liberté d'association, telle que celle-ci est garantie par cette disposition (CEDH, 20 avril 1993, Sibson c. Royaume-Uni, § 29; 30 juin 1993, Sigurour A. Sigurjónsson c. Islande, § 36; 25 avril 1996, Gustafsson c. Suède, § 45; 11 janvier 2006, S°rensen et Rasmussen c. Danemark, § 54), de sorte que le droit de ne pas s'affilier à une association peut lui aussi être considéré comme inhérent à la liberté d'association (CEDH, Sigurour A. Sigurjónsson c. Islande, §§ 35 et 37; Sorensen et Rasmussen c. Danemark, § 54).

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat de verplichting om zich aan te sluiten bij een bepaalde vakvereniging, in bepaalde omstandigheden strijdig kan zijn met artikel 11 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, namelijk wanneer de dwang het wezen zelf van de vrijheid van vereniging aantast zoals die wordt gewaarborgd door die bepaling (EHRM, 20 april 1993, Sibson t. Verenigd Koninkrijk, § 29; 30 juni 1993, Sigurdur A. Sigurjónsson t. IJsland, § 36; 25 april 1996, Gustafsson t. Zweden, § 45; 11 januari 2006, Sorensen en Rasmussen t. Denemarken, § 54), zodat ook het recht om zich niet aan te sluiten bij een vereniging inherent aan de vrijheid van vereniging kan worden geacht (EHRM, Sigurdur A. Sigurjónsson t. IJsland, §§ 35 en 37; Sorensen en Rasmussen t. Denemarken, § 54).
La Cour européenne des droits de l'homme a jugé que l'obligation d'adhérer à une organisation syndicale précise, peut, dans certaines circonstances, être contraire à l'article 11 de la Convention européenne des droits de l'homme, à savoir lorsque la contrainte affecte l'essence même de la liberté d'association, telle que celle-ci est garantie par cette disposition (CEDH, 20 avril 1993, Sibson c. Royaume-Uni, § 29; 30 juin 1993, Sigurdur A. Sigurjónsson c. Islande, § 36; 25 avril 1996, Gustafsson c. Suède, § 45; 11 janvier 2006, Sorensen et Rasmussen c. Danemark, § 54), de sorte que le droit de ne pas s'affilier à une association peut lui aussi être considéré comme inhérent à la liberté d'association (CEDH, Sigurdur A. Sigurjónsson c. Islande, §§ 35 et 37; Sorensen et Rasmussen c. Danemark, § 54).

Men moet nadenken over de noodzaak van de tekst : « zoals er hierboven op is gewezen in opmerking nr. 2.3, heeft het EHRM namelijk « erkend dat het ter zake moeilijk kan zijn volledig precieze wetten te maken en dat enige soepelheid zelfs wenselijk kan blijken om nationale gerechten in staat te stellen het recht te ontwikkelen in het licht van wat ze achten maatregelen te zijn die noodzakelijk zijn in het belang van de rechtsbedeling » (zie blz. 13 van het advies van de Raad van State, stuk Kamer, 51-0024/002).
Il faut bien réfléchir à l'opportunité du texte : « En effet, comme il a été relevé dans l'observation nº 2.3 ci-avant, la CEDH « reconnaît qu'il peut être difficile, dans le domaine considéré, de rédiger des lois d'une totale précision et qu'une certaine souplesse peut même se révéler souhaitable pour permettre aux juridictions internes de faire évoluer le droit en fonction de ce qu'elles jugent être des mesures nécessaires dans l'intérêt de la justice » (voir p. 13 de l'avis du Conseil d'État, doc. Chambre, 51-0024/002).

Krachtens de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens is een maatregel een strafsanctie in de zin van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, indien hij volgens de internrechtelijke kwalificatie een strafrechtelijk karakter heeft, of indien uit de aard van het strafbaar feit, namelijk de algemene draagwijdte en het preventieve en repressieve doel van de bestraffing, blijkt dat het om een strafsanctie gaat, of nog indien uit de aard en de ernst van de sanctie die de betrokkene ondergaat, blijkt dat hij een bestraffend en daardoor ontradend karakter heeft (EHRM, grote kamer, 23 november 2006, Jussila t. Finland).
En vertu de la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme, une mesure constitue une sanction pénale visée à l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme si elle a un caractère pénal selon la qualification en droit interne ou s'il ressort de la nature de l'infraction, à savoir sa portée générale et le caractère préventif et répressif de la sanction, qu'il s'agit d'une sanction pénale ou encore s'il ressort de la nature et de la sévérité de la sanction subie par l'intéressé qu'elle a un caractère punitif et donc dissuasif (CEDH, grande chambre, 23 novembre 2006, Jussila c. Finlande).

Meer in het bijzonder wanneer het optreden van de overheid een geheim karakter vertoont, dient de wet voldoende waarborgen te bieden tegen willekeurige inmengingen in het recht op eerbiediging van het privéleven, namelijk door de beoordelingsbevoegdheid van de betrokken overheden op voldoende duidelijke wijze af te bakenen, enerzijds, en door te voorzien in procedures die een effectief jurisdictioneel toezicht toelaten, anderzijds (EHRM, grote kamer, 4 mei 2000, Rotaru t. Roemenië, § 55; 6 juni 2006, Segerstedt-Wiberg t. Zweden, § 76; 4 juli 2006, Lupsa t. Roemenië, § 34).
Plus particulièrement lorsque l'intervention de l'autorité présente un caractère secret, la loi doit offrir des garanties suffisantes contre les ingérences arbitraires dans l'exercice du droit au respect de la vie privée, en délimitant le pouvoir d'appréciation des autorités concernées avec une netteté suffisante, d'une part, et en prévoyant des procédures qui permettent un contrôle juridictionnel effectif, d'autre part (CEDH, grande chambre, 4 mai 2000, Rotaru c. Roumanie, § 55; 6 juin 2006, Segerstedt-Wiberg c. Suède, § 76; 4 juillet 2006, Lupsa c. Roumanie, § 34).

In het arrest Folgero e.a. t. Noorwegen, gewezen in een zaak betreffende de verplichting om de religieuze en levensbeschouwelijke opvattingen in acht te nemen in het kader van het recht op onderwijs gewaarborgd door artikel 2 van Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens, bevestigt het Hof dat de plicht van de Staat, namelijk « respecter les convictions, tant religieuses que philosophiques, des parents [.], est d'application large car il vaut [.] aussi dans l'exercice de l'ensemble des « fonctions » assumées par l'État » (EHRM, Folgero e.a. t. Noorwegen, 29 juni 2007, § 84).
Dans l'arrêt Folgero e.a. c. Norvège, rendu dans une affaire portant sur l'obligation de respecter les convictions religieuses et philosophiques dans le cadre du droit à l'instruction garanti par l'article 2 du Protocole no 1 à la Convention européenne des droits de l'homme, la Cour confirme que le devoir de l'État de respecter les convictions, tant religieuses que philosophiques, des parents [.] est d'application large car il vaut [.] aussi dans l'exercice de l'ensemble des fonctions assumées par l'État (Cour eur. D.H., Folgero e.a. c. Norvège, 29 juin 2007, § 84).

Spreker heeft begrip voor de heer Mahoux waar hij stelt dat hij tegen de theorie van de acte clair is, maar anderzijds laat de tekst van zijn amendement een opening die veel verder gaat dan de acte clair, namelijk dat wordt toegelaten dat alle rechters de prejudiciële vraag weigeren te stellen vanuit de redenering : « Er is een arrest van het EHRM waarin bijvoorbeeld een klacht tegen Andorra werd verworpen en dat is voldoende om de prejudiciële vraag niet te stellen ».
L'intervenant dit comprendre M. Mahoux lorsqu'il se dit opposé à la théorie de l'acte clair, mais, d'un autre côté, le texte de son amendement permet une ouverture qui va beaucoup plus loin que l'acte clair, en ce sens qu'il autorise tous les juges à refuser de poser la question préjudicielle, et ce sur la base du raisonnement suivant: « Il existe un arrêt de la CEDH rejetant par exemple une plainte contre Andorre et c'est une raison suffisante pour ne pas poser la question préjudicielle ».

Als we in België geen eenmalige verlenging van de termijn van 24 uur mogelijk maken, zullen precies in de meest zwaarwichtige zaken de rechten wegens tijdsgebrek worden geschonden, met de zeer ernstige gevolgen die het EHRM eraan verbindt, namelijk de vernietiging.
Si nous ne procédons pas, en Belgique, à une prolongation unique du délai de 24 heures, c'est précisément dans les affaires les plus lourdes que les droits de la défense seront justement violés par manque de temps, avec les conséquences très graves que la CEDH y assortit, en l'occurrence l'annulation.

herbevestigt dat de toetreding van de EU tot het EVRM het minimale beschermingsniveau van de mensenrechten en fundamentele vrijheden in Europa zal vormen en een extra mechanisme zal verschaffen om mensenrechten af te dwingen, namelijk de mogelijkheid om een klacht in te dienen bij het EHRM met betrekking tot een schending van de mensenrechten die het gevolg is van het handelen of niet handelen van een EU-instelling of een lidstaat bij de tenuitvoerlegging van EU-wetgeving, als dit binnen het toepassingsgebied van het EVRM valt; de jurisprudentie van het EHRM zal bijgevolg zorgen voor een bijkomende inbreng voor het huidige en toekomstige optreden van de EU met betrekking tot de eerbiediging en de bevordering van de fundamentele vrijheden op het vlak van burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken, naast de jurisprudentie van het HvJ op dit gebied;
réaffirme que l'adhésion de l'UE à la Convention des droits de l'homme constituera le niveau de protection minimal des droits de l'homme et des libertés fondamentales en Europe et apportera un mécanisme supplémentaire pour faire respecter les droits de l'homme, à savoir la possibilité d'introduire un recours auprès de la Cour européenne des droits de l'homme contre un acte contraire aux droits de l'homme d'une institution de l'UE ou d'un État membre dans l'application du droit de l'UE et que la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme, et que la Cour européenne des droits de l'homme apportera une contribution notable à l'action actuelle et à venir de l'UE en matière de respect et de promotion des libertés fondamentales dans les domaines des libertés publiques, de la justice et des affaires intérieures, en plus de la jurisprudence de la Cour de justice en la matière;

Het hof oordeelde tevens dat de voorwaarde dat een persoon die tot een vrijheidstraf veroordeeld is en waarvan de onmiddellijke aanhouding bevolen is, zich effectief in hechtenis dient te bevinden teneinde zich in cassatie te kunnen voorzien, weliswaar door een wettig doel ingegeven is, namelijk het verzekeren van de tenuitvoerlegging van vrijheidstraffen, doch dat het aangewende middel niet in redelijke verhouding tot dit doel staat (EHRM, 23 november 1993, Poitrimol tegen Frankrijk; EHRM, 29 juli 1998, Omar tegen Frankrijk en Guérin tegen Frankrijk).
La cour a également jugé que la condition selon laquelle une personne condamnée à une peine privative de liberté et dont l'arrestation immédiate a été ordonnée doit effectivement être en état d'arrestation pour pouvoir se pourvoir en cassation, se fondait certes sur un but légitime, à savoir celui de garantir l'exécution des peines privatives de liberté, mais que le moyen employé n'avait pas de rapport de proportionnalité raisonnable avec le but visé (CEDH, 23 november 1993, Poitrimol contre France; CEDH, 29 juillet 1998, Omar contre France et Guérin contre France).