In Tunesië was er sprake van een model van zwijgend aanvaarde autocratie, een situatie waarin de armsten, en zelfs de middenklasse, zich niet konden voorstellen dat ze hun lot ooit in eigen handen konden nemen.
Il y existait un modèle d’autocratie tacitement accepté, un scénario selon lequel les plus pauvres, ou même la classe moyenne, ne pouvaient imaginer un jour maîtriser leur destin.
