Vertaling van "enkele economische rechtvaardiging " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

economische rechtvaardiging | economische uitvoerbaarheid
faisabilité économique

enkele economische eenheid
unité économique

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De voorzitter van de RTD stelde eenvoudig in zijn brief van 7 augustus 1998 dat dit voorstel « geen enkel nieuw element bevatte, noch wat de prijs betreft, noch wat de economische rechtvaardiging betreft dat zou toelaten een oplossing te vinden voor de oorzaken van het mislukken van de onderhandelingen over een globaal akkoord, zoals vastgesteld op 12 juni 1996.
Le présïdent de la RTD affirmait simplement dans sa lettre du 7 août 1998 que cette proposition « ne contenait aucun élément nouveau, ni en ce qui concerne le prix, ni à propos de la justification économique, qui permettrait de trouver une solution aux causes de l'échec des négociations à propos d'un accord global, comme constaté le 12 juin 1996.

Daar bestaat geen enkele geldige economische rechtvaardiging voor.
Elle n'a aucune justification économique valable.

Als gezegd wordt dat er besmettingsgevaar bestaat, dan is daar geen enkele economische rechtvaardiging voor; dan is daar geen enkele rationele basis voor.
Si certains disent qu’il y a un mouvement de contagion, ce n’est pas sur des bases économiques, ce n’est pas fondé sur des bases rationnelles.

De Raad van State heeft reeds bij herhaling gesteld dat een programmawet enkel tot doel heeft alle economische, financiële en sociale maatregelen te groeperen die door de budgettaire toestand worden gevraagd, en dat de (beweerde) noodzaak om bepalingen over andere aangelegenheden snel te doen aannemen in principe niet kan worden aanvaard ter rechtvaardiging van het werken met programmawetten (zo inter alia K 93-94, 1551/8, N; S 94-95, 1218/1, N; K 95-96, 207/1 G, geciteerd door VELAERS, J. , De Grondwet en de Raad van State Afdeling Wetgeving, Maklu 1999, blz. 154, randnr. 4).
Le Conseil d'État a déjà affirmé à maintes reprises qu'une loi-programme a uniquement pour but de grouper toutes les mesures économiques, financières et sociales que commande la situation budgétaire, et que la (prétendue) nécessité d'adopter rapidement des dispositions dans d'autres matières ne peut en principe être admise pour justifier le recours au procédé des lois-programmes (voir entre autres do c. Chambre, 93-94, nº 1551/8; doc. Sénat, 94-95, nº 1218/1; doc. Chambre 95-96, nº 207/1, cités par Velaers, J., De Grondwet en de Raad van State Afdeling Wetgeving, Maklu 1999, p. 154, point 4).

De Raad van State heeft reeds bij herhaling gesteld dat een programmawet enkel tot doel heeft alle economische, financiële en sociale maatregelen te groeperen die door de budgettaire toestand worden gevraagd, en dat de (beweerde) noodzaak om bepalingen over andere aangelegenheden snel te doen aannemen in principe niet kan worden aanvaard ter rechtvaardiging van het werken met programmawetten.
Le Conseil d'État a déjà souligné à plusieurs reprises qu'une loi-programme a pour unique objectif de rassembler toutes les mesures économiques, financières et sociales imposées par la situation budgétaire, et que la (prétendue) nécessité de faire rapidement adopter des dispositions relatives à d'autres matières ne peut en principe justifier le recours à des lois-programmes.

De Raad van State heeft reeds bij herhaling gesteld dat een programmawet enkel tot doel heeft alle economische, financiële en sociale maatregelen te groeperen die door de budgettaire toestand worden gevraagd, en dat de (beweerde) noodzaak om bepalingen over andere aangelegenheden snel te doen aannemen in principe niet kan worden aanvaard ter rechtvaardiging van het werken met programmawetten (zo inter alia K 93-94, 1551/8, N; S 94-95, 1218/1, N; K 95-96, 207/1 G, geciteerd door VELAERS, J., De Grondwet en de Raad van State Afdeling Wetgeving, Maklu 1999, blz. 154, randnr. 4).
Le Conseil d'État a déjà affirmé à maintes reprises qu'une loi-programme a uniquement pour but de grouper toutes les mesures économiques, financières et sociales que commande la situation budgétaire, et que la (prétendue) nécessité d'adopter rapidement des dispositions dans d'autres matières ne peut en principe être admise pour justifier le recours au procédé des lois-programmes (voir entre autres doc. Chambre, 93-94, nº 1551/8; doc. Sénat, 94-95, nº 1218/1; doc. Chambre 95-96, nº 207/1, cités par Velaers, J., De Grondwet en de Raad van State Afdeling Wetgeving, Maklu 1999, p. 154, point 4).

25. vraagt dat de praktijk van de "ultralichte besnijdenis" (het doorprikken van de clitoris) en elke vorm van medicalisering die worden voorgesteld als een tussenoplossing tussen de besnijdenis en het respect voor de identiteitstradities, met overtuiging wordt afgewezen, omdat dit slechts zou leiden tot een rechtvaardiging en aanvaarding van de praktijk van VGV op het grondgebied van de Unie; herhaalt dat VGV ten strengste en zonder enig voorbehoud moet worden veroordeeld, aangezien er geen enkele sociale, economische, etnische, gezondheidsgerelateerde of andere reden bestaat die deze praktijk rechtvaardigt;
25. demande instamment une opposition résolue à la pratique de la "piqûre de substitution" et à tout type de médicalisation, présentés comme des solutions intermédiaires entre la circoncision du clitoris et le respect de traditions identitaires, car cela équivaudrait à justifier et à approuver la pratique des MGF sur le territoire de l'Union; réitère sa condamnation ferme et sans réserve des MGF, aucune raison – sociale, économique, ethnique, liée à la santé ou autre – ne pouvant justifier cette pratique;

9. is verheugd over het tussentijds verslag over de herziening van de Lissabon-strategie en benadrukt dat de herziene Lissabon-strategie een nuttig instrument kan zijn om veel uitdagingen van de globalisering het hoofd te bieden; herhaalt zijn steun voor de Lissabon-strategie waarin de onderlinge afhankelijkheid van de economische, sociale en milieudimensies wordt benadrukt; beschouwt het scheppen van meer en betere banen als een essentiële voorwaarde voor de ontwikkeling van een sociaal rechtvaardige wereld; wijst erop dat sommige aspecten van goede praktijken in de lidstaten als model kunnen dienen voor andere delen in de wereld; wijst er evenwel op dat dit enkel kan wanneer de lidstaten erin slagen de nodige structurele hervormingen door te voeren door wederzijds hun economische ontwikkeling, de werkgelegenheid en het sociaal beleid te versterken en aan te passen; benadrukt dat er nood is aan efficiënt bestuur om deze hervormingen te bereiken en verzoekt de lidstaten en hun regeringen met klem hun verantwoordelijkheid op te nemen om van de herziene Lissabon-strategie een succes te maken; benadrukt voorts de noodzaak tot samenwerking tussen de lidstaten teneinde de investeringen in personele middelen, onderzoek en innovatie naar een hoger plan te brengen; is van mening dat de doelstellingen van de Lissabon-strategie een minimum vormen waartoe de lidstaten zich in ieder geval moeten verplichten;
9. se félicite du rapport sur la révision a mi-parcours de la stratégie de Lisbonne et souligne que celle-ci pourrait constituer un outil précieux pour relever nombre des défis de la mondialisation; réitère le soutien apporté à la stratégie de Lisbonne par le Parlement, qui souligne l'interdépendance des dimensions économique, sociale et environnementale; considère la création d'emplois meilleurs et plus nombreux comme un préalable fondamental si l'on veut que le monde évolue dans le sens de la justice sociale; fait observer que certains aspects des bonnes pratiques des États membres peuvent servir d'exemple pour d'autres régions du monde; constate toutefois que cela n'est possible que si les États membres parviennent à mettre en œuvre les indispensables réformes structurelles grâce à une consolidation et une adaptation mutuelles du développement économique, de l'emploi et de la politique sociale; souligne la nécessité d'une gouvernance efficace pour mener à bien ces réformes et invite instamment les États membres et leurs gouvernements à œuvrer à la réussite de la stratégie de Lisbonne révisée; souligne en outre qu'il importe que les États membres collaborent en vue d'accroître les investissements dans les ressources humaines, la recherche et l'innovation; et considère que les objectifs de la stratégie de Lisbonne constituent des minimums que les États membres devraient s'engager à respecter;

In artikel 299, lid 2 van het Verdrag is dus niet alleen het algemene beginsel van de toepassing van het Verdrag in de ultraperifere gebieden vastgelegd, maar wordt ook voorzien in de mogelijkheid dat de Raad specifieke maatregelen ten behoeve van deze gebieden aanneemt. Deze maatregelen vinden hun rechtvaardiging in de structurele economische en sociale situatie van de ultraperifere gebieden, die wordt bemoeilijkt door de grote afstand, het insulaire karakter, de kleine oppervlakte, een moeilijk reliëf en klimaat en de economische afhankelijkheid van enkele producten.
L'article 299, paragraphe 2, du traité établit dès lors, avec le principe général de l'application du traité dans les régions ultrapériphériques, la possibilité pour le Conseil d'adopter des mesures particulières en leur faveur, en fonction de la situation structurelle, sociale et économique de ces territoires, caractérisée par la grande distance, l'insularité, la superficie réduite, un relief et un climat défavorables et une dépendance économique pour un certain nombre de produits.

Andere dingen worden daarentegen genegeerd. Een rechtvaardige verdeling van de bestaande betaalde arbeid, bijvoorbeeld; de opbouw van een moderne tertiaire sector van de economie voor sociale, culturele en ecologische diensten; de regionalisatie van economische processen, of economisch beleid dat op de vraag is afgestemd. Zelfs aan de inhoud van een kennismaatschappij, in culturele zin of wat sociaal vormingsbeleid betreft, wordt geen enkele aandacht besteed.
La répartition équitable du travail, la création d'un secteur tertiaire moderne pour les services sociaux, culturels et écologiques, la régionalisation des circuits économiques, la politique de la demande ou les contenus sociaux, pédagogiques et culturels d'une société de la connaissance sont par contre ignorés.