Vertaling van "enkele particuliere marktdeelnemer " (Nederlands → Frans) :

De Commissie herinnert eraan dat het criterium van de particuliere investeerder enkel op handelingen van overheidsinstanties moet worden toegepast als deze zich in een positie bevinden die vergelijkbaar is met die waarin particuliere marktdeelnemers zich kunnen bevinden, en stelt dat een particuliere investeerder zich in geen geval in een positie kan bevinden waarin hij staatssteun aan ING kan verlenen.
La Commission, tout en rappelant qu’il n’est pas approprié d’appliquer le critère de l’investisseur privé au comportement des autorités publiques que lorsque ces dernières sont dans une position comparable à celle dans laquelle des opérateurs privés pourraient se trouver, soutient qu’un investisseur privé n’aurait en aucun cas pu se trouver dans une situation qui lui aurait permis de fournir une aide d’État à ING.

Volgens rechtspraak van het Hof van Justitie en van het Gerecht kan het beginsel van de particuliere schuldeiser in een markteconomie enkel worden toegepast wanneer de staat als een marktdeelnemer handelt; dit beginsel kan niet worden toegepast wanneer de staat zijn prerogatieven als verantwoordelijke voor het openbare gezag waarneemt (21).
Selon la jurisprudence de la Cour et du Tribunal, le principe du créancier privé en économie de marché ne trouve à s’appliquer que si l’État agit comme un opérateur économique; l’application dudit principe doit être exclue dans l’hypothèse où celui-ci agit en exerçant ses prérogatives en tant que puissance publique (21).

Tegen deze achtergrond en gezien de moeilijke financiële situatie waarin MobilCom zich bevond en het feit dat de onderneming bijna insolvent was, komt de Commissie tot de conclusie dat de vergoeding het risico niet weerspiegelde dat de staat en de deelstaat op zich hadden genomen door het verstrekken van de garantie en dat geen enkele particuliere marktdeelnemer onder die voorwaarden een garantie zou hebben verleend.
Dans ce contexte, et eu égard à la situation économique difficile de MobilCom et au fait qu'elle était au bord de la faillite, la Commission conclut que la rémunération ne reflétait pas le risque couru par le gouvernement fédéral et le Land en accordant la garantie; aucun investisseur privé ne l'aurait fait dans ces conditions.

3. is van mening dat, in het geval van contractuele PPS, een voorafgaande vergelijking met de overheidssector en een kosten-batenanalyse nodig zijn vooraleer de overheidssector een PPS-project op gang brengt; is voorts van mening dat in het geval van deze categorie PPS, op te vatten als een ruimere interpretatie van een concessieovereenkomst, met inbegrip van overeenkomsten inzake openbare dienstverlening waarvoor infrastructuurwerkzaamheden moeten worden uitgevoerd en waarbij het grootste deel van de inkomsten van de concessiehouder afkomstig is van directe betalingen door de overheid, de wettelijke regeling waarin de richtsnoeren worden vastgesteld betrekking zou moeten hebben op de fase van de keuze van de particuliere contractant en enkele voorbeelden van "best practice" zou moeten standaardiseren (echter zonder deze bindend te maken) ten behoeve van de overheidsinstanties en de particuliere marktdeelnemers; meent dat in deze richtsnoeren bovendien de beginselen moeten worden vastgelegd die van toepassing zijn op het contractuele kader, volgend op de gunning van het contract, waarbij een verbodsaanpak moet worden gevolgd en moet worden aangeduid welke gedragingen of contractuele bepalingen in strijd zijn of dreigen te zijn met de beginselen van het communautaire recht; is voorts van mening dat deze richtsnoeren ertoe zouden moeten bijdragen dat de voordelen en de risico's evenwichtig en eerlijk worden verdeeld tussen de openbare en particuliere partners zodat de burgers geen onaanvaardbaar nadeel ondervinden; is tenslotte van mening dat de Commissie voorbeelden zou moeten geven van "best practice" inzake de verdeling van de risico's tussen de openbare en particuliere partners;
3. estime que dans le cas de PPP "contractuels", une comparaison préalable avec le secteur public et une analyse du rapport coûts-avantages sont nécessaires pour le secteur public lors du lancement d'un projet PPP; considère en outre que, dans cette catégorie de PPP, auxquels il convient de donner l'acception plus large de contrats de concession et au nombre desquels figurent également les contrats ayant pour objet l'attribution de services publics imposant la réalisation de travaux d'infrastructures et pour lesquels la majeure partie des profits du concessionnaire provient de versements directs faits par des administrations publiques, l'instrument juridique qui définit les lignes directrices devrait porter sur la phase du choix du contractant privé, en mettant l'accent – sans toutefois les rendre contraignants – sur certains exemples de "meilleures pratiques" pour les autorités publiques et les opérateurs privés; considère que les lignes directrices ainsi décrites devraient également préciser les principes applicables au cadre contractuel en aval de l'adjudication du contrat, en adoptant une approche d'élimination à l'égard des comportements et des dispositions contractuelles qui contreviennent, ou risquent de contrevenir, aux principes du droit communautaire; ces lignes directrices devraient contribuer à un partage équilibré et équitable des profits et des risques entre partenaires publics et privés et à prévenir les préjudices inacceptables pour le secteur public; enfin, il serait opportun que la Commission fournisse des exemples de "bonnes pratiques" en ce qui concerne la répartition des risques entre secteurs public et privé;

dat het FAVV bij de uitoefening van zijn taak, namelijk toezien op de veiligheid van de voedselketen en op de kwaliteit van levensmiddelen teneinde de gezondheid van mensen, dieren en planten te beschermen, niet optreedt als particuliere marktdeelnemer maar als overheidsinstantie en dat er derhalve geen sprake is van staatssteun; dat de uit retributies gefinancierde activiteiten van het agentschap geen economisch voordeel opleveren voor de betrokken marktdeelnemers en dat er bijgevolg geen sprake is van steun; dat de financiering van de algemene aselecte controles uit forfaitaire heffingen geen enkel specifiek economisch voordeel oplevert voor de marktdeelnemers en dat er derhalve ook geen sprake is van steun; de controles zijn namelijk verplicht en kunnen niet rechtstreeks aan individuele bedrijven worden gefactureerd omdat zij gericht zijn op het toezicht op de volledige voedselketen (de controles komen ten goede aan alle marktdeelnemers en hebben ten doel de bescherming van de volksgezondheid en de voedselveiligheid in België te garanderen); dat het gebruik van de heffingsopbrengsten voor de gedeeltelijke financiering van de kosten voor BSE-tests en andere verplichte controles die rechtstreeks betrekking hebben op de productie en/of de afzet, moet worden beschouwd als staatssteun overeenkomstig de communautaire richtsnoeren inzake staatssteun betreffende TSE-tests; dat het eigenlijke financieringssysteem geen bijzondere voorschriften bevat die strijdig zouden zijn met andere bepalingen van het Verdrag en dat de criteria voor de verdeling van de totale opbrengst van de heffingen over de marktdeelnemers uit de verschillende sectoren objectief en billijk zijn en geen elementen bevatten die kunnen leiden tot een discriminerende behandeling op basis van de herkomst van de producten.
que dans l’exercice de sa mission visant ‘à veiller à la sécurité de la chaîne alimentaire et à la qualité des aliments, afin de protéger la santé des hommes, des animaux et des plantes’, l’AFSCA agit non en tant qu’opérateur privé mais en tant qu’autorité publique et qu’il n’y a donc pas d’aide d’État à son égard ; qu’il n’y a pas d’avantage économique en faveur des opérateurs économiques destinataires des activités de l’Agence financées par des rétributions et qu’il n’y a donc pas d’aide à leur égard; qu’en ce qui concerne le financement des contrôles aléatoires globaux par des contributions forfaitaires, les opérateurs ne bénéficient d’aucun avantage économique spécifique et, partant d’aucune aide, compte tenu de la nature obligatoire des contrôles et du fait qu’ils ne peuvent pas être directement facturés à une entreprise individuelle car ils visent à assurer la surveillance de la totalité de la chaîne alimentaire (ils profitent à l’ensemble des opérateurs et visent à assurer la protection de la santé et la sécurité alimentaire en Belgique); que le financement par des contributions d’une partie des coûts des tests ESB et des autres contrôles directement liés à la production/mise sur le marché de certains produits sont des aides d'état conformes aux Lignes directrices concernant les aides d'Etat liées aux tests EST ; que le mécanisme de financement proprement dit ne contient pas de dispositions particulières qui seraient contraires à d’autres dispositions du traité et que les paramètres déterminant la répartition du montant total des contributions entre les opérateurs des différents secteurs sont des critères objectifs et équitables qui ne comportent pas d’éléments pouvant mener à un traitement discriminatoire par rapport à l’origine des produits.

Kunnen wij die achterstand inhalen met enkel beschermingsmaatregelen, of zou het goed zijn de Europese onderzoekscentra te versterken door centres of excellence te creëren, door te zorgen voor meerwaarde in de industrie, in het midden- en kleinbedrijf, door de samenwerking tussen openbare en particuliere marktdeelnemers te bevorderen, met name op het gebied van onderzoeksinfrastructuur en publiek-particuliere partnerschappen, door kennis te verspreiden en netwerken te vormen tussen onze, in heel de wereld actieve onderzoekers?
Est-il possible de combler ce fossé à l’aide de simples mesures protectrices ou devons-nous plutôt consolider nos efforts en faveur de la recherche européenne en créant des centres d’excellence, en valorisant davantage l’industrie et les PME, en favorisant la coopération entre les secteurs public et privé - principalement par des infrastructures de recherche et des partenariats public-privé -, en diffusant les connaissances et en mettant en réseau nos chercheurs du monde entier?

Indien de staat immers een vergoeding voor de garantie ontvangt die even groot is als die welke een particuliere marktdeelnemer zou aanrekenen aan soortgelijke begunstigden, zou de begunstigde geen enkel voordeel ontvangen en zou de staat handelen als een particuliere investeerder of kredietverlener die op de financiële markt werkzaam is.
En effet, si l’État obtient pour la garantie une prime équivalente à celle qu’un opérateur privé obtiendrait de bénéficiaires analogues, le bénéficiaire ne jouirait d’aucun avantage et l’État agirait comme un investisseur ou un créancier privé opérant sur le marché financier.