De erkenningsrichtlijn heeft gezorgd voor minimale onderlinge aanpassing van zowel de criteria voor het verlenen van internationale bescherming[4] als de inhoud van beschermingsstatussen in de hele EU. In veel lidstaten heeft de richtlijn duidelijk vrucht afgeworpen.
Cette directive a permis un alignement minimal des critères d’octroi d’une protection internationale[4] et du contenu des statuts de protection dans toute l’Union.
