Traduction de «ernst waren toegenomen » (Néerlandais → Français) :

De wetgever van 1964 heeft evenwel gemeend het van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek afwijkende stelsel van forfaitaire schadeloosstelling voor ongevallen op de weg naar en van het werk niet langer te moeten handhaven op grond van de overwegingen dat de moeilijkheden inzake bewijslast van dat soort van ongevallen niet geheel onoverkomelijk meer waren, dat door de werkgevers meer en meer vervoer naar het werk werd georganiseerd, dat dergelijke ongevallen zowel in aantal als in ernst waren toegenomen en dat de beperking van de schadeloosstelling in feite ten goede kwam aan de verzekeringsinstelling waarbij de voor het ongeval aansprakelijke persoon zich verplicht tegen een onbeperkt risico had verzekerd, terwijl het risico door de bepalingen van de wet van 1903 op de arbeidsongevallen werd beperkt (Parl. St., Kamer, 1962-1963, nr. 593/1, p. 2, en nr. 593/2, p. 2).
Le législateur de 1964 a toutefois estimé ne pas devoir maintenir le régime d'indemnisation forfaitaire des accidents survenus sur le chemin du travail, dérogatoire aux articles 1382 et suivants du Code civil, considérant que les difficultés de preuve n'étaient plus totalement insurmontables pour cette sorte d'accidents, que les employeurs organisaient de plus en plus fréquemment des transports vers le lieu du travail, que ces accidents avaient augmenté tant en nombre qu'en gravité et que cette limitation de l'indemnisation bénéficiait en fait à l'organisme assureur avec qui l'auteur de l'accident avait obligatoirement contracté en vue de couvrir un risque illimité alors que le risque se trouvait limité par les stipulations de la loi de 1903 sur les accidents du travail (Doc. parl., Chambre, 1962-1963, n° 593/1, p. 2, et n° 593/2, p. 2).

Door het onderscheid tussen beide categorieën van slachtoffers te baseren op de vaststelling dat er voor de twee soorten ongevallen een verschil bestaat ten aanzien van de moeilijkheid om het bewijs van de schade te leveren en om het oorzakelijk verband te bepalen tussen de schade en de schuld van een rechtspersoon of instelling bedoeld in artikel 1 van de wet van 3 juli 1967 en de leden van hun personeel, en dat ongevallen op de weg naar en van het werk zowel in aantal als in ernst waren toegenomen, heeft de wetgever een verschil van behandeling ingevoerd op grond van criteria die de invoering ervan objectief en redelijk verantwoorden.
En fondant la distinction entre les deux catégories de victimes sur la constatation que la difficulté diffère pour les deux sortes d'accident, d'apporter la preuve du dommage et d'établir le lien causal entre le dommage et la faute d'une personne morale ou d'un établissement visés à l'article 1 de la loi du 3 juillet 1967 et des membres de leur personnel, et que le nombre et la gravité des accidents sur le chemin du travail s'étaient accrus, le législateur a instauré une différence de traitement sur la base de critères qui la justifient objectivement et raisonnablement.