Volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens eerbiedigt het door die bepaling gewaarborgde recht « de nationale wetten van de Verdragsluitende Staten », maar « de beperkingen die daaruit voortvloeien mogen » het in het geding zijnde recht « niet [.] beperken of verminderen op een wijze of in een mate die de essentie ervan zouden aantasten » (Europees Hof voor de Rechten van de Mens, Rees t. Verenigd Koninkrijk, 17 oktober 1986, Serie A, nr. 106, § 50).
Selon la Cour européenne des droits de l'homme, le droit consacré par cette disposition « obéit aux lois nationales des Etats contractants », mais « les limitations en résultant ne doivent pas restreindre [le droit en cause] ou [le] réduire d'une manière ou à un degré qui l'atteindrait dans sa substance même » (Cour européenne des droits de l'homme, Rees c. Royaume-Uni, 17 octobre 1986, série A, n° 106, § 50).