Als we kijken naar de landen die een succesvol instandhoudingsbeleid voor visserij uitoefenen – ongeacht of het hierbij gaat om de Falklandeilanden, IJsland, Noorwegen of Nieuw-Zeeland – hebben zij dit allemaal gedaan door schippers een gevoel van eigendom te geven, zodat zij een stimulans hebben om visserij als hernieuwbare natuurlijke bron te beschouwen.
Quand on se penche sur les pays qui ont mené avec succès des politiques de conservation en matière de pêche – les îles Falkland, l’Islande, la Norvège, la Nouvelle-Zélande –, tous y sont parvenus en donnant aux pêcheurs le sentiment qu’ils étaient propriétaires des stocks de poissons: ces pêcheurs étaient ainsi amenés à les considérer comme des ressources renouvelables.