Indien de Koning voor de toepassing van de wet van 2 augustus 2002 een gewoon vorderingrecht als financieel instrument zou kunnen aanduiden (vooralsnog heeft hij dat niet gedaan maar de tekst sluit het niet uit), zien wij niet in waarom de Koning, éénmaal gemachtigd een definitie te geven, niet evenzeer een gewoon vorderingsrecht zou kunnen opnemen in een definitie die overigens een zeer beperkte toepassing zal kennen en beperkt blijft tot voor de private privak toegelaten beleggingen.
Si, pour l'application de la loi du 2 août 2002, le Roi pouvait désigner un simple droit de créance comme instrument financier (jusqu'à présent il ne l'a pas fait, mais le texte ne l'exclut pas), nous ne voyons pas pour quelle raison le Roi, une fois habilité à donner une définition, ne pourrait également reprendre un simple droit de créance dans une définition qui connaîtra, du reste, une application restreinte et reste limitée aux placements autorisés pour la pricaf privée.
