Hoewel het witwassen van geld wordt gedefinieerd als een strafbaar feit waarvoor sancties uit hoofde van het strafrecht worden geëist, dient de richtlijn zich te beperken tot de uitbanning van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Besluiten over de strafoplegging moeten aan de lidstaten zelf worden overgelaten.
Bien que le blanchiment de capitaux soit défini comme un délit puni par la loi, la directive doit se contenter de bannir le blanchiment d’argent et le financement du terrorisme, laissant aux États membres la liberté de décider des peines à infliger.