De wetgever heeft echter deze laatste categorie nader bepaald als « organisaties van verpleegkundige praktijk die uitsluitend beroep doen op loontrekkend of statutair personeel » en heeft het daardoor enkel voor die organisaties mogelijk gemaakt dat zij voor verstrekkingen en voor specifieke kosten forfaitaire tegemoetkomingen konden verkrijgen.
Le législateur n'a cependant défini cette catégorie que comme « des organisations de pratique de l'art infirmier qui font exclusivement appel à du personnel salarié ou statutaire » et il a dès lors permis à ces seules organisations d'obtenir des interventions forfaitaires pour des prestations et des frais spécifiques.
