Vertaling van "geding zijnde plaats " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

in het geding zijnde vervoersvoorwaarde
réserve de transport contestée

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Uit die parlementaire voorbereiding, alsook uit de plaats van de in het geding zijnde bepaling in afdeling 3 (« Bescherming van de eindgebruikers inzake het gebruik van sommige bijzondere nummers ») van hoofdstuk III (« Bescherming van de eindgebruikers ») van titel IV (« De bescherming van de belangen van de maatschappij en van de gebruikers ») van de wet van 13 juni 2005 blijkt dat de wetgever met de in het geding zijnde bepaling de bescherming van de consument beoogde.
Il ressort de ces travaux préparatoires, ainsi que de l'emplacement de la disposition en cause dans la section 3 (« Protection des utilisateurs finals en ce qui concerne l'utilisation de certains numéros spéciaux ») du chapitre III (« Protection des utilisateurs finals ») du titre IV (« La protection des intérêts de la société et des utilisateurs ») de la loi du 13 juin 2005, que, par la disposition en cause, le législateur entendait protéger le consommateur.

Het behoort echter tot de bevoegdheid van het Hof, zonder dat het zich in de plaats kan stellen van de wetgever, om te onderzoeken of de verschillende in het geding zijnde partijen op discriminerende wijze worden behandeld ».
Mais il relève de la compétence de la Cour, sans qu'elle puisse se substituer au législateur, de vérifier si les différentes parties au procès ne sont pas traitées de manière discriminatoire ».

Wat de in het geding zijnde regeling betreft, vormt de plaats van de crematie het territoriale aanknopingspunt.
Pour ce qui concerne la réglementation en cause, le lieu de la crémation constitue le critère de rattachement territorial.

Het in het geding zijnde artikel 51 van de wet van 16 september 1807 biedt de eigenaar wiens huis of gebouw gedeeltelijk wordt onteigend het recht, in plaats van het overblijvende deel te behouden, de overheid tot aankoop ervan te verplichten.
L'article 51, en cause, de la loi du 16 septembre 1807 accorde le droit au propriétaire dont la maison ou le bâtiment est partiellement exproprié, plutôt que de conserver la portion restante, de contraindre l'autorité expropriante à acquérir cette portion.

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Il ressort également du préambule de l'arrêté royal en cause qu'il y avait lieu de prendre une mesure dont le caractère urgent était difficilement conciliable avec une procédure d'adoption ordinaire par le législateur, raison pour laquelle le Conseil d'Etat a également été prié de prendre en compte, dans son avis, le caractère urgent : « Vu l'urgence motivée par : le régime particulier des agences de voyages et le lieu des prestations de services effectuées par les intermédiaires, que stipulent respectivement l'article 26 et l'article 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; la procédure en manquement d'Etat que régit l'article 226 du Traité CE; la mise en demeure que la Commission européenne a adressée, dans le respect de cette procédure, au Royaume de Belgique, le 30 juillet 1996, pour lui communiquer ses griefs quant à une application estimée incorrecte que la législation belge autoriserait des articles 26 et 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; l'échange infructueux de vues auquel cette mise en demeure a donné lieu; l'avis motivé que la Commission européenne a par conséquent émis, le 8 juillet 1998, pour confirmer les griefs formés en l'espèce; le fait que la Belgique s'est engagée par écrit, le 30 septembre 1998, à se conformer, sans réserve, à cet avis motivé; qu'une abstention prolongée exposerait inéluctablement la Belgique à la saisine de la Cour de Justice des Communautés européennes; qu'il est, au contraire, impératif que la législation belge soit dûment adaptée sans retard; que les dispositions du présent arrêté, dont tel est précisément l'objet, doivent par conséquent entrer en vigueur aussi vite que possible; que cet arrêté doit dès lors être pris d'urgence; » (Moniteur belge, 31 décembre 1999, troisième édition, pp. 50510 et 50512).

Uit die bijzondere plaats volgt evenwel niet dat met de belangen van de andere in het geding zijnde partijen geen rekening zou kunnen worden gehouden.
Il ne ressort pas de cette place particulière que les intérêts des autres parties en présence ne pourraient pas être pris en compte.

Het Hof oordeelde bij zijn arrest nr. 37/2011 dat de mogelijkheid om een rookkamer in te richten in een gesloten plaats die toegankelijk is voor het publiek, zoals geregeld in de artikelen 6 en 14 van de in het geding zijnde wet, het recht op bescherming van de gezondheid niet schendt, op grond van de volgende redenen : « B.14.1.
Par son arrêt n° 37/2011, la Cour a jugé que la possibilité d'installer un fumoir dans un lieu fermé accessible au public, telle qu'elle est réglée par les articles 6 et 14 de la loi en cause, ne viole pas le droit à la protection de la santé, pour les motifs suivants : « B.14.1.

« Schenden de artikelen 5 en 7, eerste en tweede lid, van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening ten algemenen nutte de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of in samenhang met de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het voormelde Verdrag, in zoverre zij een verschil in behandeling in het leven roepen tussen, enerzijds, de houders van een eigendomsrecht, eisers of verweerders in rechte, in het geval van een urgentieprocedure ingeleid voor de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg en, anderzijds, de onteigenden, houders van een eigendomsrecht, die tegen een onteigening alle middelen die zij wensen aan te voeren moeten tegenwerpen binnen de termijn waarin is voorzien tussen de dag waarop zij gedagvaard zijn om te verschijnen op de in het geding zijnde plaats en de dag van verschijning, die de uiterste datum is waarin is voorzien om hun argumenten uiteen te zetten op straffe van verval, en in zoverre de vrederechter die uitspraak dient te doen in de onteigeningsprocedure wegens dringende noodzakelijkheid, gehouden is een vonnis te wijzen over het geheel binnen een termijn van 48 uren volgend op de dag van de verschijning van de betrokken partijen, terwijl die termijn de kantonmagistraat niet zou toestaan de hem voorgelegde vragen op passende en uitvoerige wijze te bestuderen en een daarop volgende beslissing te nemen ?
« Les articles 5 et 7, alinéas 1 et 2, de la loi du 26 juillet 1962 relative à la procédure d'extrême urgence en matière d'expropriation pour cause d'utilité publique violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec les articles 6 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme et l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention précitée, en ce qu'ils créent une différence de traitement entre, d'une part, les titulaires de droit de propriété, demandeurs ou défendeurs en justice, dans le cas d'une procédure d'urgence initiée devant le président du tribunal de première instance et, d'autre part, les expropriés, titulaires d'un droit de propriété appelés à opposer tous les moyens qu'ils souhaitent invoquer contre une expropriation dans le délai prévu entre le jour de leur citation à comparaître sur les lieux en litige et le jour de la comparution, date ultime prévue pour exposer leur argument sous peine de déchéance, et en ce que le juge de paix appelé à statuer dans la procédure d'expropriation d'extrême urgence est tenu de rendre un jugement sur le tout dans un délai de quarante-huit heures suivant le jour de la comparution des parties intéressées, alors même que ce délai ne permettrait pas au magistrat cantonal une étude adéquate et circonstanciée des questions qui lui sont soumises et une décision subséquente ?

Schenden de artikelen 5 en 7, eerste en tweede lid, van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening ten algemenen nutte, zoals ze zijn weergegeven in artikel 5 van de wet van 26 juli 1962, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het voormelde Verdrag, in samenhang gelezen met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij een verschil in behandeling in het leven roepen tussen, enerzijds, de houders van het eigendomsrecht, eisers of verweerders in rechte in het geval van een urgentieprocedure ingeleid voor de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg en, anderzijds, de onteigenden, houders van een eigendomsrecht, die tegen een onteigening alle middelen die zij wensen aan te voeren moeten tegenwerpen binnen de termijn waarin is voorzien tussen de dag waarop zij gedagvaard zijn om te verschijnen op de in het geding zijnde plaats en de dag van verschijning, die de uiterste datum is waarin is voorzien om hun argumenten uiteen te zetten op straffe van verval ?
Les articles 5 et 7, alinéas 1 et 2, de la loi du 26 juillet 1962 relative à la procédure d'extrême urgence en matière d'expropriation pour cause d'utilité publique, tels qu'ils sont repris à l'article 5 de la loi du 26 juillet 1962, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, les articles 6 et 13 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales et 1 du premier protocole additionnel à la convention précitée, lus en concordance avec les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils créent une différence de traitement entre les titulaires de droit de propriété, demandeurs ou défendeurs en justice dans le cas d'une procédure d'urgence initiée devant le président du tribunal de première instance et, d'autre part, les expropriés, titulaires d'un droit de propriété appelés à opposer tous les moyens qu'ils souhaitent invoquer contre une expropriation dans le délai prévu entre le jour de leur citation à comparaître sur les lieux en litige et le jour de la comparution, date ultime prévue pour exposer leurs arguments sous peine de déchéance ?

5. Aan de staten – niet zijnde lidstaten – die partij zijn bij de EER-Overeenkomst, alsmede aan de Toezichthoudende Autoriteit van de EVA, kan toestemming worden verleend om in plaats van de procestaal een andere in artikel 36 vermelde taal te bezigen wanneer zij aan een prejudiciële procedure deelnemen of in een voor het Hof aanhangig geding interveniëren.
5. Les États parties à l'accord EEE, autres que les États membres, ainsi que l'Autorité de surveillance AELE peuvent être autorisés à utiliser une des langues mentionnées à l’article 36, autre que la langue de procédure, lorsqu'ils participent à une procédure préjudicielle ou lorsqu'ils interviennent à un litige pendant devant la Cour.