Traduction de «geen eigen bestaansmiddelen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

de vestiging bezit geen eigen passiva
établissement n'ayant pas de passif distinct

Omschrijving: Syndromen waarin het overheersende symptoom een of andere tic is. Een tic is een onwillekeurige, snelle, herhaalde, niet-ritmische motorische-beweging (doorgaans door welomschreven spiergroepen) of vocale uiting die plotseling begint en geen duidelijk doel dient. Tics worden meestal ervaren als onbedwingbaar, maar kunnen doorgaans voor een variërend tijdsinterval onderdrukt worden, ze verergeren onder stress en verdwijnen tijdens de slaap. Gewone tics van enkelvoudige motorische-aard, zijn knipperen met de ogen, schokken met de hals, ophalen van de schouders en grimasseren. Gewone tics van enkelvoudige vocale-aard, zijn keelschrapen, blafhoesten, snuiven en sissen. Gewone complexe-tics zijn zichzelf slaan, opspringen en wippen. Gewone tics van complexe vocale-aard zijn herhalen van bepaalde woorden en soms het gebruik van sociaal niet aanvaarde (vaak obscene) woorden (coprolalie) en het herhalen van eigen geluiden of woorden (palilalie).
Définition: Syndromes, caractérisés par la présence, au premier plan, d'un tic. Un tic est un mouvement moteur ou une vocalisation involontaire, rapide, récurrent et non rythmique (impliquant habituellement des groupes musculaires déterminés), survenant brusquement et sans but apparent. Les tics sont habituellement ressentis comme étant irrépressibles, mais peuvent en général être supprimés durant une période de temps variable. Ils sont souvent exacerbés par le stress et disparaissent durant le sommeil. Les tics moteurs simples banals comportent le clignement des yeux, les mouvements brusques du cou, les haussements d'épaules et les grimaces. Les tics vocaux simples banals comportent le râclement de gorge, l'aboiement , le reniflement et le sifflement. Les tics moteurs complexes banals concernent le fait de se frapper, de sauter et de sautiller. Les tics vocaux complexes banals comprennent la répétition de mots particuliers, avec parfois emploi de mots socialement réprouvés, souvent obscènes (coprolalie) et la répétition de ses propres sons ou mots (palilalie).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

- De persoon die tot in de tweede graad met de aanvrager verwant is en deel uitmaakt van diens gezin en waarvan het Fonds meent dat hij werkelijk ten laste is, als het bewijs wordt geleverd dat deze persoon geen eigen bestaansmiddelen heeft;
- La personne apparentée jusqu'au deuxième degré au demandeur, qui fait partie du ménage de celui-ci et que le Fonds estime être effectivement à sa charge si la preuve est apportée que cette personne ne dispose pas de ressources propres;

- Elke persoon jonger dan 25 jaar oud die regelmatig gehuisvest is bij de aanvrager en waarvan het Fonds meent dat hij werkelijk ten laste is van deze laatste, als het bewijs wordt geleverd dat deze persoon rechtgevend is op kinder- of wezenbijslag of dat hij geen eigen bestaansmiddelen heeft;
- Tout personne n'ayant pas atteint l'âge de 25 ans, hébergé régulièrement par le demandeur, que le Fonds estime être effectivement à charge de celui-ci si la preuve est apportée que cette personne bénéficie d'allocations familiales ou d'allocations familiales d'orphelin ou qu'il est sans ressources propres;

Op grond van artikel 161 van de wet van 7 augustus 1974 tot instelling van het recht op bestaansminimum, heeft iedere Belg die zijn burgerlijke meerderjarigheid heeft bereikt, die zijn verblijfplaats in België heeft en die geen toereikende bestaansmiddelen heeft, noch in staat is deze hetzij door eigen inspanningen, hetzij op een andere manier te verwerven, recht heeft op het bestaansminimum.
Aux termes de l'article 1 , § 1 , alinéa , de la loi du 7 août 1974 instituant le droit à un mimimum de moyens d'existence, tout Belge ayant atteint l'âge de la majorité civile, qui a sa résidence effective en Belgique et ne dispose pas de ressources suffisantes et n'est pas en mesure de se les procurer soit par ses efforts personnels, soit par d'autres moyens, a droit à un minimum de moyens d'existence.

Het recht op het bestaansminimum, dat in het leven werd geroepen bij de wet van 7 augustus 1974, was bestemd om een gewaarborgd inkomen toe te kennen aan « iedere Belg [.] die geen toereikende bestaansmiddelen heeft, noch in staat is deze hetzij door eigen inspanningen, hetzij op een andere manier te verwerven » (artikel 1, § 1), « en dat wordt bepaald op een niveau dat toelaat een bestaan te leiden, dat strookt met de menselijke waardigheid » (Parl. St., Senaat, B.Z. 1974, nr. 247/1, p. 2).
Le droit au minimum de moyens d'existence, créé par la loi du 7 août 1974, était destiné à octroyer un revenu garanti à « tout Belge [.] qui ne dispose pas de ressources suffisantes et n'est pas en mesure de se les procurer soit par ses efforts personnels, soit par d'autres moyens » (article 1, § 1), « fixé à un niveau qui permet de mener une existence qui est compatible avec la dignité humaine » (Doc. parl., Sénat, S.E. 1974, n° 247/1, p. 2).

« Artikel 1. § 1. Iedere Belg, die zijn burgerlijke meerderjarigheid heeft bereikt, die zijn werkelijke verblijfplaats in België heeft en die geen toereikende bestaansmiddelen heeft, noch in staat is deze hetzij door eigen inspanningen, hetzij op een andere manier te verwerven, heeft recht op een bestaansminimum.
« Art. 1. § 1. Tout Belge ayant atteint l'âge de la majorité civile, qui a sa résidence effective en Belgique et ne dispose pas de ressources suffisantes et n'est pas en mesure de se les procurer soit pas ses efforts personnels, soit par d'autres moyens, a droit à un minimum de moyens d'existence.

Tevens loopt de betrokken persoon, indien hem geen arbeidsvergunning wordt afgegeven, het risico niet over voldoende bestaansmiddelen te beschikken om te voorzien in zijn eigen onderhoud en in dat van zijn gezin, wat er eveneens toe zou leiden dat zijn kinderen, burgers van de Unie, zouden worden verplicht het grondgebied van de Unie te verlaten.
De la même manière, si un permis de travail n’est pas octroyé aux parents, ceux-ci risquent de ne pas disposer de ressources nécessaires pour subvenir à leurs propres besoins et à ceux de leur famille, ce qui aurait également pour conséquence que leurs enfants, citoyens de l’Union, se verraient obligés de quitter le territoire de celle-ci.

Overeenkomstig de wet van 7 augustus 1974, wordt het bestaansminimum toegekend aan diegene die geen toereikende bestaansmiddelen heeft en die niet in staat is deze hetzij door eigen inspanningen, hetzij op een andere manier te verwerven (artikel 1, § 1).
Conformément à la loi du 7 août 1974, le minimum de moyens d'existence est accordé à celui qui ne dispose pas de ressources suffisantes et qui n'est pas en mesure de se les procurer soit par ses efforts personnels, soit par d'autres moyens (article 1, § 1).

« Schendt de wet tot instelling van het recht op bestaansminimum van 7 augustus 1974 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in voorkomend geval samengelezen met artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, artikel 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en artikel 1 van het Eerste Protocol, door in artikel 1, § 1, het recht op het bestaansminimum voor te behouden aan iedere Belg, die zijn burgerlijke meerderjarigheid heeft bereikt, die zijn werkelijke verblijfplaats in België heeft en die geen toereikende bestaansmiddelen heeft, noch in staat is deze hetzij door eigen inspanningen, hetzij op een andere manier te verwerven, terwijl personen die de Belgische nationaliteit niet bezitten en die niet tot één van de uitgebreide categorieën in uitvoering van artikel 1, § 2, van de wet behoren, terwijl zij aan alle overige voorwaarden om aanspraak te maken op het bestaansminimum voldoen, van dit recht worden uitgesloten, eventueel in acht genomen dat zij in gelijke mate als de eigen nationale onderdanen belastingen hebben betaald en dus hebben bijgedragen tot het financieren van deze uitkering ?
« La loi sur le minimum de moyens d'existence du 7 août 1974 viole-t-elle les articles 10 et 11 de la Constitution, le cas échéant lus en combinaison avec l'article 26 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques, avec l'article 14 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales et avec l'article 1 du Premier Protocole, en réservant à l'article 1, § 1, le droit au minimum de moyens d'existence à tout Belge ayant atteint l'âge de la majorité civile, qui a sa résidence effective en Belgique et ne dispose pas de ressources suffisantes et n'est pas en mesure de se les procurer soit par ses efforts personnels, soit par d'autres moyens, alors que les personnes qui ne possèdent pas la nationalité belge et qui n'appartiennent pas à l'une des catégories étendues en exécution de l'article 1, § 2, de la loi, cependant qu'elles remplissent toutes les autres conditions pour prétendre au minimum de moyens d'existence, sont exclues de ce droit, compte tenu éventuellement du fait qu'elles ont payé des impôts dans une mesure égale à celle des ressortissants nationaux propres et qu'elles ont donc contribué au financement de ces allocations ?

Volgens de wet op het bestaansminimum wordt dat minimum toegekend aan elke Belg die meerderjarig is, zijn werkelijke verblijfplaats in België heeft, die geen toereikende bestaansmiddelen heeft en die niet in staat is ze hetzij door eigen inspanningen, hetzij op een andere manier te verwerven (artikel 1).
En vertu de la loi relative au minimex, celui-ci est accordé à tout Belge ayant atteint l'âge de la majorité, qui a sa résidence effective en Belgique et ne dispose pas de ressources suffisantes et n'est pas en mesure de se les procurer soit par ses efforts personnels, soit par d'autres moyens (article 1).

Op fiscaal gebied kunnen die kinderen slechts als ten laste van de beoogde belastingplichtige worden beschouwd indien aan alle hierna opgesomde voorwaarden is voldaan: 1° zij moeten deel uitmaken van zijn gezin op 1 januari van het aanslagjaar (dit betekent onder meer dat het verblijf aldaar van duurzame aard moet zijn); 2° zij mogen in het belastbare tijdperk persoonlijk geen bestaansmiddelen hebben gehad die netto meer dan 90.000 frank (120.000 frank voor zwaar gehandicapte kinderen) bedragen (die bedragen worden jaarlijks aan het indexcijfer van de consumptieprijzen van het Rijk aangepast); 3° zij mogen geen bezoldigingen genieten die door de belastingplichtige beroepskosten zijn; 4° de belastingplichtige moet de kinderen volledig of hoofdzakelijk ten laste hebben (daartoe moet hij onder meer aantonen dat zijn effectieve bijdrage in de onderhoudskosten van die kinderen meer dan de helft bedraagt - wat tevens inhoudt dat de bijdrage van de eigenlijke ouder(s), verhoogd met de eigen bestaansmiddelen van die kinderen en de voor die kinderen ontvangen onderhoudsuitkeringen, kinderbijslagen, enz., minder bedraagt dan de helft van die onderhoudskosten); 5° zij mogen op fiscaal vlak terzelfder tijd niet door de eigenlijke ouder(s) ten laste zijn genomen.
Sur le plan fiscal, ces enfants ne peuvent être considérés comme étant à charge du contribuable en cause que s'il est satisfait à toutes les conditions énumérées ci-après: 1° ils doivent faire partie de son ménage au 1er janvier de l'exercice d'imposition (ce qui signifie notamment que le séjour doit être de nature durable); 2° ils ne peuvent avoir bénéficié personnellement, pendant la période imposable, de ressources d'un montant net supérieur à 90.000 francs (120.000 francs pour les enfants gravement handicapés) (ces montants sont adaptés annuellement à l'indice des prix à la consommation du Royaume); 3° ils ne peuvent avoir bénéficié de rémunérations constituant des frais professionnels pour le contribuable; 4° le contribuable doit assumer la charge exclusive ou principale des enfants (il doit donc établir que sa contribution effective dépasse la moitié du coût de l'entretien de ces enfants - ce qui implique également que la contribution du ou des propres parents, augmentée des ressources propres de ces enfants ainsi que des rentes alimentaires, des allocations familiales, etc., reçues pour ces enfants, ne dépasse pas la moitié du coût de l'entretien des enfants); 5° ils ne peuvent pas, en même temps, être pris à charge fiscalement par leurs propres parents.