Vertaling van "geoordeeld worden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

er is met betrekking tot de feiten over enig punt onjuist geoordeeld
un point de fait a été mal jugé

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bij zijn arrest nr. 217.243 van 16 januari 2012 heeft de Raad van State geoordeeld dat « de Brusselse regelgeving inzake geluidshinder [...] niet ' dezelfde werking ' heeft ' als een toegangsverbod tot de luchthaven ' in de zin waarin het Hof [van Justitie van de Europese Unie] erover heeft geoordeeld ».
Par son arrêt n° 217.243 du 16 janvier 2012, le Conseil d'Etat a jugé que « la réglementation bruxelloise sur le bruit [...] n'a pas ' les mêmes effets qu'une interdiction d'accès audit aéroport ' au sens où la Cour [de justice de l'Union européenne] l'a jugé ».

Rekening houdende met deze elementen heeft de Belgische vertegenwoordiger bij het Permanent Comité geoordeeld dat het voorstel van de Commissie evenwichtig was, en heeft hij dit voorstel gesteund.
Compte tenu de ces éléments, le représentant belge au Comité permanent a jugé que la proposition de la Commission était équilibrée et a voté en faveur de cette proposition.

Rekening houdende met deze elementen heeft België geoordeeld dat het voorstel van de Commissie evenwichtig was, en heeft het dit voorstel gesteund.
Compte tenu de ces éléments, la Belgique a voté en faveur de cette proposition de la Commission, jugée comme équilibrée.

In geval van een bevestigend antwoord op de tweede vraag, is hetzelfde besluit van de Europese Commissie verenigbaar met artikel 108, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie indien het in die zin wordt geïnterpreteerd dat daarin wordt geoordeeld dat de in het geding zijnde staatssteun tot uitvoering is gebracht vóór 3 maart 2011 of 1 april 2011 of op een van beide data, of, omgekeerd, indien het in die zin wordt geïnterpreteerd dat daarin wordt geoordeeld dat de in het geding zijnde staatssteun op een latere datum tot uitvoering is gebracht?
En cas de réponse affirmative à la deuxième question, la même décision de la Commission européenne est-elle compatible avec l’article 108, paragraphe 3, TFUE si elle est interprétée comme considérant que l’aide d’État en cause a été mise à exécution avant le 3 mars 2011 ou le 1er avril 2011 ou à l’une de ces deux dates ou, inversement, si elle est interprétée comme considérant que l’aide d’État en cause a été mise à exécution à une date postérieure?

Vraag nr. 6-478 d.d. 10 maart 2015 : (Vraag gesteld in het Nederlands) De Europese Commissie heeft geoordeeld dat de SDVO (Stichting Duurzame Visserijontwikkeling Oostende) de subsidies moet terugbetalen die ze van Europa kreeg voor de ontwikkeling van duurzame visserijprojecten.
Question n° 6-478 du 10 mars 2015 : (Question posée en néerlandais) La Commission européenne a jugé que la SDVO (Stichting voor Duurzame Visserijontwikkeling Oostende, Fondation pour le développement durable de la pêche à Ostende) devait rembourser les subventions européennes accordées pour le développement de projets de pêche durable.

Vraag nr. 6-479 d.d. 10 maart 2015 : (Vraag gesteld in het Nederlands) De Europese Commissie heeft geoordeeld dat de SDVO (Stichting Duurzame Visserijontwikkeling Oostende) de subsidies moet terugbetalen die ze van Europa kreeg voor de ontwikkeling van duurzame visserijprojecten.
Question n° 6-479 du 10 mars 2015 : (Question posée en néerlandais) La Commission européenne a jugé que la SDVO (Stichting voor Duurzame Visserijontwikkeling Oostende, Fondation pour le développement durable de la pêche à Ostende) devait rembourser les subventions européennes accordées pour le développement de projets de pêche durable.

Overwegende dat de Raad van State trouwens reeds geoordeeld heeft dat een delegatie van bevoegdheid mogelijk is, zelfs wanneer er geen uitdrukkelijke machtiging is, omdat de gedelegeerde bevoegdheid niet het voorwerp uitmaakt van een uitdrukkelijke machtiging (met name arrest nr. 163.336 van 10 oktober 2006; arrest nr. 106.816 van 22 mei 2002); dat hij eveneens geoordeeld heeft dat delegaties die betrekking hebben op detailpunten of secundaire of aanvullende maatregelen over het algemeen toegelaten zijn, zelfs wanneer er geen teksten zijn die die delegaties toestaan, en dat, bij gebrek aan een expliciete machtiging om te delegeren, de delegatie gerechtvaardigd moet worden door de omvang van de taken en moet voortvloeien uit de zekere wil van de overheid die deze taken heeft toevertrouwd (arrest nr. 132.947 van 23 juni 2004; zie ook arrest nr. 163.336 van 10 oktober 2006);
Considérant que le Conseil d'Etat a déjà jugé, par ailleurs, qu'une délégation de pouvoir est possible même en l'absence d'autorisation expresse dès lors que le pouvoir délégué ne fait l'objet d'aucune habilitation expresse (notamment, arrêt n° 163.336 du 10 octobre 2006; arrêt n° 106.816 du 22 mai 2002); qu'il a également jugé " que sont cependant généralement admises, même en l'absence de textes qui les autorisent, les délégations qui portent sur des points de détail ou qui concernent des mesures secondaires ou complémentaires; qu'à défaut d'habilitation explicite à déléguer, la délégation doit être justifiée par l'ampleur des tâches et découler de la volonté certaine de l'autorité qui a confié ces tâches" (arrêt n° 132.947 du 23 juin 2004; voir aussi l'arrêt n° 163.336 du 10 octobre 2006);

In dit verband heeft het Gerecht (1) ten onrechte geoordeeld dat het feit dat het mechanisme waardoor de specifieke leden van rekwirante worden geraakt, ook derden raakt, uitsluit dat deze leden individueel worden geraakt, en (2) ten onrechte vastgesteld dat de betrokken leden enkel hebben aangevoerd dat zij in concurrentie stonden met de ontvangers van de steun (3) Aldus heeft het Gerecht ten onrechte geen rekening gehouden met de concrete gegevens die rekwirantes leden hebben verstrekt en waaruit blijkt dat de steun onvermijdelijk een negatieve invloed op hun marktpositie zal hebben (4) Los van de grief onder punt 1 heeft het Gerecht ook ten onrechte geen rekening gehouden met het feit dat het mechanisme dat aanzienlijke negatieve gevolgen heeft, niet voor alle aanbieders gelijk is. Bovendien heeft het Gerecht (5) ten onrechte geoordeeld dat de leden van rekwirante een reeds vastgestelde omzetdaling dienden aan te tonen om procesbevoegdheid te kunnen hebben, (6) ten onrechte het bestaan van negatieve gevolgen verworpen onder verwijzing naar andere, niet nader onderbouwde hypothetische oorzaken die deze gevolgen zouden verklaren, en (7) geen rekening gehouden met het feit dat de voorwaarden om beroep te kunnen instellen moeten worden versoepeld, aangezien het besluit van de Commissie om de steunmaatregel toe te staan op grond van artikel 107, lid 3, sub c, VWEU, niet op een werkelijk administratief onderzoek berust.
À cet égard, le Tribunal: 1o) a considéré à tort que le mécanisme qui affecte les membres de la requérante affecte également des tiers, excluant ainsi que ces membres puissent être individuellement concernés; 2o) a constaté à tort que les membres en question ont uniquement fait valoir qu’ils étaient en concurrence avec les bénéficiaires de la mesure d’aide; 3o) qu’il a ainsi omis de prendre en compte les données concrètes soumises par les requérantes selon lesquelles la mesure d’aide aurait inévitablement des effets significatifs préjudiciables sur la situation des requérantes sur le marché; 4o) au surplus, outre le grief rapporté sous le 1o), qu’il n’a pas tenu compte à tort du fait que les effets significatifs négatifs du mécanisme n’affecteront pas les opérateurs de la même manière. En outre, le Tribunal: 5o) a jugé à tort que les requérantes devaient établir une baisse constatée de leur chiffre d’affaires pour avoir qualité à agir; 6o) a rejeté des effets négatifs établis au motif d’autres causes d’effets négatifs non précisées; 7o) n’a pas tenu compte du fait que les conditions pour introduire un recours doivent être assouplies, car la décision de la Commission d’autoriser la mesure d’aide, en application de l’article 107, paragraphe 3, sous c), TFUE, n’a pas fait l’objet d’un véritable examen administratif préalable.

Enerzijds, heeft de wetgever geoordeeld dat de verschoonbaarheid elke doeltreffendheid zou verliezen indien ze niet uitgebreid werd tot de fiscale schulden, die in vele gevallen de hoofdmoot van het passief vormen; anderzijds, heeft hij geoordeeld dat de invoering van een uitzondering ten voordele van de fiscus een discriminatie in het leven zou roepen onder de schuldeisers (Parl. St., Kamer, 1991-1992, nr. 631/13, pp. 151 en 166-167; Parl. St., Kamer, 1995-1996, nr. 330/9, p. 3; nr. 329/17, p. 153; Parl. St., Senaat, 1996-1997, nr. 1-499/5, p. 2; nr. 498/11, p. 150).
D'une part, le législateur a considéré que l'excusabilité perdait toute efficacité si elle n'était pas étendue aux dettes fiscales, qui forment dans de nombreux cas l'essentiel du passif; d'autre part, il a estimé que l'institution d'une exception au profit du fisc créerait une discrimination entre les créanciers (Doc. parl., Chambre, 1991-1992, n° 631/13, pp. 151 et 166-167; Doc. parl., Chambre, 1995-1996, n° 330/9, p. 3; n° 329/17, p. 153; Doc. parl., Sénat, 1996-1997, n° 1-499/5, p. 2; n° 498/11, p. 150).

Aldus, terwijl artikel 55, derde lid, de toegang van de ouders van de minderjarige tot de stukken van het dossier niet verbiedt - zonder die toegang daarom uitdrukkelijk toe te staan - is in de rechtsleer geoordeeld dat een te enge opvatting van de tekst tot een ernstige schending van de rechten van verdediging zou leiden, en in een arrest van 25 februari 1974 (Pas., 1974, I, p. 657) heeft het Hof van Cassatie geoordeeld dat, afgezien van het feit dat een uitzondering niet naar analogie kan worden uitgebreid, de motieven die de wetgever hebben geleid om die beperking in te voeren, namelijk het belang van de minderjarige, niet gelden met betrekking tot de overlegging van die stukken aan de ouders.
Ainsi, alors que l'article 55, alinéa 3, n'interdit pas - sans pour autant l'autoriser expressément - l'accès des parents du mineur aux pièces du dossier, la doctrine a considéré qu'une interprétation trop restrictive du texte amenait à une violation grave des droits de défense et la Cour de cassation, dans un arrêt du 25 février 1974 (Pas., 1974, I, 657) a considéré, outre qu'une exception ne peut être étendue par analogie, que les motifs qui ont déterminé le législateur à formuler cette restriction, à savoir l'intérêt du mineur, ne s'imposent pas en ce qui concerne la communication de ces pièces aux parents.