Traduction de «gerecht heeft artikel 65 egks onjuist toegepast » (Néerlandais → Français) :

het Gerecht heeft artikel 65 EGKS onjuist toegepast, inzonderheid de begrippen overeenkomst en onderling afgestemde feitelijke gedraging, die relevant zijn voor deze bepaling, alsook de relevante beginselen voor de bewijslast, door te oordelen dat sprake was van één enkele voortgezette regeling op de Italiaanse markt voor betonstaal in het tijdvak 1989-1992 en 1993-1995 en dat Feralpi aan deze regeling had deelgenomen.
le Tribunal a fait une application erronée de l’article 64 CECA et, en l’espèce, des notions d’accord et de pratique concertée, pertinentes au sens de la disposition en question, ainsi que des principes applicables en matière de charge de la preuve, en retenant l’existence d’une entente unique et continue sur le marché italien des ronds à béton armé au cours de la période 1989-1992 et 1993-1995, et la participation de Feralpi à cette entente.

Meer bepaald heeft het Gerecht het begrip „individueel geraakt” van artikel 263, vierde alinea, VWEU onjuist toegepast, aangezien het dit begrip niet correct heeft uitgelegd overeenkomstig de rechtspraak van het Hof en het dus evenmin correct heeft toegepast.
Plus particulièrement, le Tribunal a fait une mauvaise application de la notion de «individuellement concernée» de l’article 263, quatrième alinéa, TFUE en ce qu’elle n’a pas été interprétée conformément à la jurisprudence de la Cour et qu’elle a donc été mal appliquée.

Volgens rekwirante is tevens het in artikel 76, lid 1, van verordening nr. 207/2009 (1) (voorheen artikel 74, lid 1, van verordening nr. 40/94 (2)) tot uitdrukking gebrachte beginsel van hoor en wederhoor (audi alteram partem) geschonden en heeft het Gerecht artikel 8, lid 1, sub b, van verordening nr. 207/2009 en de relevante rechtspraak ter zake onjuist toegepast, en aldus het recht van de Unie geschonden.
La requérante soutient aussi que le principe audi alteram partem consacré à l’article 76, paragraphe 1, du règlement no 207/2009 (1) (ancien article 74, paragraphe 1, du règlement no 40/94 (2)) a été enfreint et que le Tribunal a commis une erreur lors de l’application de l’article 8, paragraphe 1, sous b), du règlement no 207/2009 et de la jurisprudence pertinente, enfreignant de ce fait le droit de l’Union.

Met het derde middel wordt gesteld dat het Gerecht het Unierecht onjuist heeft toegepast door te oordelen dat ook bij het onderzoek van zaken over de toepassing van de transparantieverordening geldt dat in het kader van een beroep tot nietigverklaring krachtens artikel 263 VWEU de rechtmatigheid van de bestreden handeling moet worden beoordeeld aan de hand van de feiten en de juridische situatie die bestonden op de datum waarop de handeling is vastgesteld.
Dans son troisième moyen, elle argue que le Tribunal a mal appliqué le droit de l’Union en estimant que, dans le cadre d’un recours en annulation formé en vertu de l’article 263 TFUE, la légalité de l’acte attaqué doit, même lorsqu’il s’agit de juger une affaire au regard du règlement sur la transparence, être appréciée en fonction des éléments de fait et de droit existant à la date à laquelle l’acte a été adopté.

Eerste middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, daar het Gerecht voor ambtenarenzaken heeft geoordeeld dat, ten eerste, het verzuim van EDEO om algemene uitvoeringsbepalingen (hierna: „AUB”) vast te stellen van artikel 10 van bijlage X bij het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie gerechtvaardigd werd door het feit dat EDEO zich, wat de toepassing van die bepaling betreft, nog in een periode van aanpassing bevond en, ten tweede, de rekwirerende partij zich alleen met succes op de niet-nakoming van de verplichting om AUB vast te stellen kon beroepen indien zij aantoonde dat het TABG deze bepaling willekeurig had toegepast.
Premier moyen tiré d’une erreur de droit, le Tribunal de la fonction publique (ci-après «TFP») ayant considéré, d’une part, que l’omission, par le SEAE, d’adopter des dispositions générales (ci-après «DGE») de l’article 10 de l’annexe X du statut des fonctionnaires de l’Union européenne (ci-après «statut») était justifié par le fait que le SEAE se trouvait encore, quant à l’application de cette disposition, dans une période d’adaptation et, d’autre part, que la méconnaissance de l’obligation d’adopter des DGE ne saurait être utilement invoquée par la partie requérante que si celle-ci démontre que l’AIPN a appliqué cette disposition de manière arbitraire.

Dienaangaande behoeft slechts te worden opgemerkt dat een dergelijk argument faalt, aangezien uit de punten 31 tot en met 38 van het onderhavige arrest blijkt dat het Gerecht artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 juist heeft toegepast en zonder blijk te geven van een onjuiste rechtsopvatting heeft vastgesteld dat de aangevraagde merken onderscheidend vermogen missen.
À cet égard, il suffit de relever qu’un tel argument est inopérant, le Tribunal ayant, ainsi qu’il ressort des points 31 à 38 du présent arrêt, appliqué correctement l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94 et constaté, sans commettre aucune erreur de droit, l’absence de caractère distinctif des marques dont l’enregistrement est demandé.