Traduction de «gerechtelijk wetboek lijkt » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Gerechtelijk Wetboek
Code judiciaire

Gerechtelijk Wetboek | GW [Abbr.]
Code judiciaire

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bovendien, omdat het huidige wetsontwerp (de procedure van) de minnelijke schikking hervormt en deze ook zou kunnen plaatsvinden voor de kamer voor minnelijke schikking (nieuw artikel 731 van het Gerechtelijk Wetboek), lijkt het aangewezen om de huidige tekst van dit artikel in het Burgerlijk Wetboek aan te passen en te verwijzen naar artikel 731 van het Gerechtelijk Wetboek.
En outre, comme le projet de loi à l'examen réforme le règlement à l'amiable (au niveau de la procédure) et que celui-ci pourrait également intervenir devant la chambre de règlement à l'amiable (article 731 nouveau du Code judiciaire), il paraît indiqué d'adapter le texte actuel de l'article en question dans le Code civil et de faire référence à l'article 731 du Code judiciaire.

Alhoewel het huidig art 740 Gerechtelijk Wetboek lijkt te kunnen volstaan, geven we volledigheidshalve mee dat het wetsvoorstel 51-1252/1 betreffende de bevoegdheid en de rechtspleging, een nieuw artikel 740 voorzag, geformuleerd als volgt : « Art. 740. — De conclusies en stukken die zijn overgelegd na het verstrijken van de termijnen bedoeld in deze afdeling, worden ambtshalve uit de debatten geweerd».
Bien que l'article 740 actuel du Code judiciaire semble suffire, nous précisons que la proposition n 51-1252/1 concernant la compétence et la procédure prévoyait d'introduire un nouvel article 740 rédigé comme suit: « Art. 740. — Les conclusions et pièces qui sont transmises après l'expiration des délais visés à la présente section sont écartées d'office des débats».

Een wijziging van artikel 579, 1º, van het Gerechtelijk Wetboek lijkt niet noodzakelijk.
Une modification de l'article 579, 1º, du Code judiciaire ne semble pas nécessaire.

Aangezien de wet de rechter belast met het toezicht op de uitvoering van het deskundigenonderzoek (artikel 973 van het Gerechtelijk Wetboek), lijkt een gerede rechter dan ook te moeten nagaan of de termijn die hij heeft opgelegd om het deskundigenonderzoek uit te voeren, wel in acht wordt genomen (zie in die zin : P. Lurquin, o. c. , blz. 127).
Il semble toutefois qu'un juge diligent, parce que la loi lui confie le contrôle de l'exécution de l'expertise (article 973 du Code judiciaire), doit contrôler le respect du délai d'exécution qu'il a imposé (en ce sens : P. Lurquin, o. c. , p. 127).

Artikel 6 Artikel 6 voorziet in een verbinding tussen het rijksregister van de natuurlijke personen en het centraal register voor de invordering van onbetwiste geldschulden, terwijl luidens artikel 4 van het ontwerp geen enkel gegeven van het rijksregister aan het Centraal register lijkt te moeten worden meegedeeld (1) De Raad van State plaatst vraagtekens bij het nut van die bepaling, zelfs al is de Koning krachtens artikel 1394/27, § 5, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek gemachtigd om de wijze van overzending van die gegevens te regelen.
Article 6 L'article 6 organise une connexion entre le registre national des personnes physiques et le registre central pour le recouvrement de dettes d'argent non contestées, alors que, selon l'article 4 du projet, aucune donnée du registre national ne paraît devoir être insérée parmi celles communiquées au registre central (1) . Le Conseil d'Etat s'interroge quant à l'utilité de cette disposition, même si le Roi dispose d'une habilitation à cet effet à l'article 1394/27, § 5, alinéa 2, du Code judiciaire.

Artikel XVII. 36, ingevoegd bij artikel 3 van de wet van 28 maart 2014, bepaalt : « In afwijking van de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek is een rechtsvordering tot collectief herstel ontvankelijk indien aan elk van de volgende voorwaarden is voldaan : 1° de ingeroepen oorzaak betreft een mogelijke inbreuk door de onderneming op een van haar contractuele verplichtingen, op een van de Europese verordeningen of de wetten bedoeld in artikel XVII. 37 of op een van hun uitvoeringsbesluiten; 2° de rechtsvordering wordt ingesteld door een verzoeker die voldoet aan de vereisten bedoeld in artikel XVII. 39 en door de rechter geschikt wordt bevonden; 3° het beroep op een rechtsvordering tot collectief herstel lijkt meer doelmatig dan een rechtsvordering van gemeen recht ».
L'article XVII. 36, inséré par l'article 3 de la loi du 28 mars 2014, dispose : « Par dérogation aux articles 17 et 18 du Code judiciaire, l'action en réparation collective est recevable lorsqu'il est satisfait à chacune des conditions suivantes : 1° la cause invoquée constitue une violation potentielle par l'entreprise d'une de ses obligations contractuelles, d'un des règlements européens ou d'une des lois visés à l'article XVII. 37 ou de leurs arrêtés d'exécution; 2° l'action est introduite par un requérant qui satisfait aux exigences visées à l'article XVII. 39 et qui est jugé adéquat par le juge; 3° le recours à une action en réparation collective semble plus efficient qu'une action de droit commun ».

Dat verschil in behandeling lijkt des te minder verantwoord omdat het tot gevolg heeft dat de waarborgen waarin het nieuwe artikel 100, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek voorziet, en die de vroegere toegevoegde rechters - net zoals de door die bepaling beoogde recent benoemde rechters - genieten, niet van toepassing zijn op de rechters die zijn benoemd op grond van het vroegere artikel 100 van het Gerechtelijk Wetboek.
Cette différence de traitement apparaît d'autant moins justifiée qu'elle a pour effet de ne pas rendre applicables aux juges nommés sur la base de l'ancien article 100 du Code judiciaire les garanties, prévues par l'article 100, § 2, nouveau, du Code judiciaire, dont bénéficient - au même titre que les juges récemment nommés visés par cette disposition - les anciens juges de complément.

Een ontvangstbewijs wanneer niet aan de persoon kan worden betekend in de zin van de artikelen 33 en 34 van het Gerechtelijk Wetboek lijkt dan ook op zijn plaats en een dergelijke richtlijn werd dan ook uitgevaardigd in de omzendbrief 14/2010 van het College van Procureurs-generaal.
Aussi, lorsqu'une signification ne peut être adressée à la personne elle-même au sens des articles 33 et 34 du Code judiciaire, un récépissé semble approprié et une directive allant dans ce sens a d'ailleurs été édictée dans la circulaire 14/2010 du Collège des Procureurs généraux.

Aangezien de overeenstemming van de artikelen 43, 44 en 148 van het Wetboek van Strafvordering met het voorschrift van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet uitsluitend afhangt van de uitlegging die eraan dient te worden gegeven en het gewaagd lijkt de interpretatie te bepalen die de verwijzende rechter tot de zijne heeft gemaakt, gelet op het gebruik van de voorwaardelijke wijs in de formulering van de prejudiciële vraag (« [.] in die zin geïnterpreteerd dat zij de door de feitenrechter in strafzaken aangestelde deskundige niet zouden verplichten de regels na te leven betreffende het contradictoir karakter [.] »), wordt het Hof verzocht gelijktijdig voor recht te zeggen, door het gebruik van die techniek die het het Hof zal behagen aan te wenden, enerzijds, dat de artikelen 43, 44 en 148 van het Wetboek van Strafvordering in die zin moeten worden geïnterpreteerd dat zij de toepassing van de artikelen 972 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek niet uitsluiten maar zelfs opleggen, dat het deskundigenonderzoek in strafzaken bijgevolg een contradictoir karakter moet vertonen, althans wanneer het door een vonnisgerecht wordt bevolen, en dat die bepalingen in die interpretatie de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet schenden en, anderzijds, dat de artikelen 43, 44 en 148 van het Wetboek van Strafvordering, in die zin geïnterpreteerd dat zij het contradictoir karakter van het deskundigenonderzoek in strafzaken uitsluiten, zelfs wanneer het door een vonnisgerecht wordt bevolen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden.
Dès lors que la conformité des articles 43, 44 et 148 du Code d'instruction criminelle au prescrit des articles 10 et 11 de la Constitution dépend exclusivement de l'interprétation qu'il convient de leur donner et qu'il paraît hasardeux de déterminer l'interprétation que le juge a quo s'est appropriée, eu égard à l'emploi du conditionnel dans le libellé de la question préjudicielle (« [.] interprétés en ce sens qu'ils n'obligeraient pas l'expert désigné par le juge du fond en matière pénale à respecter les règles de la contradiction [.] »), la Cour est invitée à dire concurremment pour droit, en recourant à celle de ses techniques qu'il lui plaira d'utiliser, d'une part, que les articles 43, 44 et 148 du Code d'instruction criminelle doivent être interprétés en ce sens qu'ils n'excluent pas, et au contraire commandent, l'application des articles 972 et suivants du Code judiciaire, et qu'en conséquence l'expertise en matière pénale doit revêtir un caractère contradictoire, à tout le moins lorsqu'elle est ordonnée par une juridiction de jugement, et que dans cette interprétation, ces dispositions ne violent pas les articles 10 et 11 de la Constitution et, d'autre part, que les articles 43, 44 et 148 du Code d'instruction criminelle, interprétés en ce sens qu'ils excluent le caractère contradictoire de l'expertise pénale, même lorsqu'elle est ordonnée par une juridiction de jugement, violent les articles 10 et 11 de la Constitution.