Traduction de «gevestigd is vraagt tibor zich » (Néerlandais → Français) :

Omdat de verkoper in Portugal gevestigd is, vraagt Tibor zich af hoe hij verhaal kan halen.
Ce dernier étant au Portugal, Tibor se demande comment obtenir réparation.

Dankzij die traditie van gastvrijheid gaan heel wat in België gevestigde vreemdelingen van ons land houden en beslissen ze zich er blijvend te vestigen; een groot aantal van hen vraagt zelfs de naturalisatie aan, om hun sterke band met België duidelijk te onderstrepen.
Une tradition d'accueil qui amène de nombreux étrangers installés dans notre pays à l'aimer suffisamment pour s'y installer durablement, voire même - pour un nombre important d'entre eux - d'y demander la naturalisation pour lui manifester sans ambiguïté leur attachement profond.

De helft van deze betroffen ondernemingen die niet in België zijn gevestigd. Indien oneerlijke handelspraktijken worden vastgesteld, verricht door ondernemingen gevestigd binnen de Europese Unie, vraagt de Economische Inspectie enerzijds aan de territoriaal bevoegde autoriteit om tussen te komen zodanig dat de inbreuk stopgezet kan worden en anderzijds worden de consumenten uitgenodigd om zich te wenden tot het Europees Centrum voor de Consument waar getracht wordt het contractuele conflict op een vriendschappelijke manier op te lossen.
En cas de constatation de pratiques commerciales illégales commises par des entreprises établies au sein de l’Union européenne, l’Inspection économique demande à l’autorité compétente territorialement d’intervenir afin de faire cesser l’infraction, tandis que les consommateurs sont invités à s’adresser au Centre européen des consommateurs pour tenter de régler leur litige contractuel à l’amiable.

Wat de onafhankelijkheid van de C-BIM betreft, vraagt een lid zich af of die commissie gevestigd blijft in de lokalen van de VSSE.
Un membre s'interroge quant à l'indépendance de la C-BIM si celle-ci continue à être hébergée dans les locaux de la VSSE.

Overigens had de Raad van State indertijd als volgt de aandacht van de wetgever op dat probleem gevestigd : « De Raad van State vraagt zich af of het onderscheid dat in de ontworpen artikelen 329bis, § 2, vierde lid, en § 3, vijfde lid, 330, § 4, en 332quinquies, gemaakt wordt met betrekking tot het in aanmerking nemen van de belangen van het kind, naargelang het al dan niet de leeftijd van één jaar heeft bereikt, wel verenigbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Le Conseil d'État avait, d'ailleurs, à l'époque, attiré l'attention du législateur sur cette question en ces termes: « Le Conseil d'État s'interroge sur la compatibilité, au regard des articles 10 et 11 de la Constitution, de la différence que font, par rapport à la prise en compte de l'intérêt de l'enfant, les articles 329bis, § 2, alinéa 4, et § 3, alinéa 5, 330, § 4, et 332quinquies, en projet, selon que l'enfant a atteint ou non l'âge d'un an.

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of artikel 403, §§ 1 en 2, van het WIB 1992 bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een onderscheid zou maken tussen de Belgische opdrachtgevers en aannemers naargelang zij, voor de uitvoering van werken zoals bedoeld in artikel 400, 1°, van het WIB 1992, een beroep zouden doen op een niet in België geregistreerde, maar wel in België gevestigde aannemer of op een niet in België geregistreerde en in België gevestigde aannemer, waarbij alleen de eerstgenoemden bij de betaling van de onderaannemer verplicht zijn 15 % van het door de opdrachtgever of aannemer verschuldigde bedrag, exclusief de belasting over de toegevoegde waarde, in te houden en door te storten aan de Schatkist, terwijl de laatstgenoemden zich daaraan zouden kunnen onttrekken op grond van het arrest van 9 november 2006 (C-433/04) dat werd gewezen door het Hof van Justitie van de Europese Unie, dat de schending door België heeft vastgesteld van de verplichtingen waartoe het was gehouden krachtens het beginsel van het vrij verrichten van diensten dat thans is verankerd in de artikelen 56 en 57 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).
La juridiction a quo interroge la Cour sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de l'article 403, §§ 1 et 2, du CIR 1992 en ce qu'il opérerait une distinction entre les commettants et entrepreneurs belges selon qu'ils font appel, pour exécuter les travaux visés à l'article 400, 1°, du CIR 1992, à un entrepreneur non enregistré en Belgique mais établi en Belgique ou à un entrepreneur non enregistré en Belgique et non établi en Belgique, seuls les premiers étant tenus, lors du paiement au sous-traitant, de retenir et de verser au Trésor public 15 % du montant dû par le commettant ou par l'entrepreneur, hors taxe sur la valeur ajoutée, alors que les derniers peuvent s'y soustraire en raison de l'arrêt du 9 novembre 2006 (C-433/04) rendu par la Cour de justice de l'Union européenne, qui a constaté la violation par la Belgique des obligations lui incombant en vertu du principe de la libre prestation des services, actuellement consacré par les articles 56 et 57 du Traité sur le fonctionnement de l'Union européenne (TFUE).

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of dat artikel bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een onderscheid zou maken tussen de Belgische opdrachtgevers naargelang zij, voor de uitvoering van werken, een beroep doen op een niet in België geregistreerde, maar wel in België gevestigde dienstverrichter of op een niet in België geregistreerde en evenmin in België gevestigde dienstverrichter, waarbij de eerstgenoemden, naar luid van artikel 30bis, § 1, van de voormelde wet, hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de sociale bijdragen, terwijl de laatstgenoemden zich daaraan zouden kunnen onttrekken op grond van het arrest van 9 november 2006 (C-433/04) dat werd gewezen door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen, dat de schending door België heeft vastgesteld van de verplichtingen waartoe het was gehouden krachtens het beginsel van het vrij verkeer van dienstverrichters dat is verankerd in de artikelen 49 en 50 van het EG-Verdrag en van toepassing is in de interne rechtsorde.
La juridiction a quo interroge la Cour sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de cet article, en ce qu'il opérerait une distinction entre les maîtres d'ouvrage belges selon qu'ils font appel, pour exécuter des travaux, à un prestataire de services non enregistré mais établi en Belgique ou à un prestataire non enregistré mais non établi en Belgique, les premiers étant, aux termes de l'article 30bis, § 1, de la loi précitée, solidairement tenus au paiement des cotisations sociales, alors que les seconds pourraient s'y soustraire en raison de l'arrêt du 9 novembre 2006 (C-433/04) rendu par la Cour de justice des Communautés européennes, qui a constaté la violation par la Belgique des obligations lui incombant en vertu du principe de la libre circulation des prestataires de services consacré par les articles 49 et 50 du Traité CE, applicable dans l'ordre juridique interne.

De verwijzende rechter vraagt het Hof of het discriminerend is dat het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn (hierna : OCMW) van de gemeente waar een in de zin van artikel 2, § 1, 1°, van de wet van 2 april 1965 bedoelde erkende instelling is gevestigd, niet is gehouden tot tegemoetkoming voor de hulpbehoevende personen die in een dergelijke instelling verblijven, terwijl het OCMW van de gemeente op wier grondgebied zich een niet erkende instelling bevindt, wel tot tegemoetkoming is gehouden, ook al neemt die instelling personen op die behoren tot dezelfde categorie, of een vergelijkbare categorie, van personen als die welke worden opgenomen door de instellingen opgesomd in artikel 2, § 1, 1°, van de wet van 2 april 1965.
Le juge a quo demande à la Cour s'il est discriminatoire que le centre public d'action sociale (ci-après : CPAS) de la commune dans laquelle est établi un établissement agréé au sens de l'article 2, § 1, 1°, de la loi du 2 avril 1965 ne soit pas tenu d'intervenir pour les personnes ayant besoin d'assistance qui séjournent dans un tel établissement, alors que le CPAS de la commune sur le territoire de laquelle se trouve un établissement non agréé est, quant à lui, tenu d'intervenir, même si cet établissement accueille des personnes appartenant à la même catégorie, ou à une catégorie comparable, que les personnes qui sont accueillies par les établissements énumérés à l'article 2, § 1, 1°, de la loi du 2 avril 1965.

In haar advies vraagt de Raad van State zich af of gebieden welke bijzondere banden hebben met lid-Staten van de Europese Unie niet zouden moeten worden geschrapt van de lijst van landen gelet op de tekst van artikel 203, § 1, vierde lid, WIB 92 dat bepaalt dat voor de toepassing van het eerste lid, 1°, de gemeenrechtelijke bepalingen inzake belastingen die van toepassing zijn op vennootschappen gevestigd in een Lidstaat van de Europese Unie geacht worden niet aanzienlijk gunstiger te zijn dan in België.
Dans son avis, le Conseil d'Etat se demande si des territoires qui ont des liens particuliers avec des Etats membres de l'Union européenne ne devraient pas être retirés de la liste de pays en raison du texte de l'article 203, § 1, alinéa 4, CIR 92 qui dispose que pour l'application de l'alinéa 1, 1°, les dispositions du droit commun en matière d'impôts qui sont applicables aux sociétés établies dans un Etat membre de l'Union européenne sont censées ne pas être notablement plus avantageuses qu'en Belgique.