Aldus kan men stellen dat bijzondere machtenwetten slechts « zo goed en zo kwaad als het gaat », hun verantwoording vinden in artikel 105 van de Grondwet. Teneinde toch zoveel als mogelijk aan de grondwettelijke vereisten te beantwoorden, heeft de wetgever niet enkel een aantal formele voorschriften opgelegd, zoals de beraadslaging in Ministerraad en de mededeling van een verslag over de genomen bijzondere machtenbesluiten aan de Wetgevende Kamers, maar ook in de meeste gevallen bepaald dat de bijzondere machtenbesluiten ter bekrachtiging moeten worden voorgelegd aan de Wetgevende Kamers.
Pour satisfaire malgré tout autant que possible aux exigences constitutionnelles, le législateur a non seulement imposé le respect d'une série de prescriptions formelles, telles la délibération en Conseil des ministres et la communication aux Chambres législatives d'un rapport relatif aux arrêtés pris en vertu des pouvoirs spéciaux, mais il a également prévu, dans la majorité des cas, que les arrêtés pris en vertu des pouvoirs spéciaux doivent être soumis pour confirmation aux Chambres législatives.
