Tegelijkertijd blijkt uit de besluiten in de WTO dat de landbouw, met inbegrip natuurlijk van de suiker, voor de bijl moet om ervoor te zorgen dat de belangen en de winst van het Europees industriekapitaal worden gediend en een onbelemmerde marktpenetratie en een steeds groter marktaandeel worden verzekerd, teneinde een steeds grotere uitbuiting mogelijk te maken.
En outre, les décisions de l’OMC démontrent que l’agriculture - et, bien sûr, le sucre - a été sacrifiée afin de favoriser les intérêts et la rentabilité du capital industriel européen en amélioration sa pénétration, sans entrave, dans les pays en développement, afin de mieux pouvoir les exploiter.