De traditionele benadering waarvoor in het verdrag van Brussel van 1968 en het verdrag van Rome werd gekozen, bestond erin dat men de zaak uit het oogpunt van de consument bekeek, door de bescherming te weigeren aan degenen die welbewust het "risico van de buitenlandse handel" hadden genomen.
[65] L'approche traditionnelle, retenue dans la Convention de Bruxelles de 1968 et la Convention de Rome, consistait à se placer du point de vue du consommateur, en refusant la protection à ceux qui avaient sciemment pris le « risque du commerce extérieur ».