Traduction de «handboek strafvordering » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

verjaring van de strafvordering | verjaring van het recht tot strafvordering
prescription de l'action publique | prescription des infractions et des poursuites

Invoeringswet Strafvordering | Wet tot invoering van het nieuwe Wetboek van Strafvordering
Loi d'introduction du Code de procédure pénale

handboek met aanbevelingen voor de internationale politiesamenwerking en maatregelen ter voorkoming en bestrijding van geweld en ongeregeldheden rond voetbalwedstrijden met een internationale dimensie waarbij ten minste één lidstaat is betrokken | handboek voor internationale politiesamenwerking rond voetbalwedstrijden
Manuel contenant des recommandations pour la mise en place, à l'échelle internationale, d'une coopération policière et de mesures visant à prévenir et à maîtriser la violence et les troubles liés aux matches de football revêtant une dimension internationale qui concernent au moins un État membre

Gemeenschappelijk Handboek
Manuel commun

handboek
manuel de référence

handboek betreffende de toepasselijke procedures en criteria om het statuut van vluchteling te bepalen
guide des procédures et critères à appliquer pour déterminer le statut de réfugié

Gemeenschappelijk Handboek Schengen
Manuel Commun Schengen

strafprocedure [ speciale strafrechtspleging | strafvordering | vereenvoudigde procedure ]
procédure pénale [ droit de la procédure pénale | procédure criminelle | procédure pénale spéciale | procédure simplifiée ]

handboek [ handleiding | handleiding voor de gebruiker | vademecum ]
guide [ guide d'information | manuel d'information | manuel utilisateur | vade-mecum ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

(251) Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1993, nr. 31 en 259; de wet-Franchimont heeft dit beginsel bevestigd in het nieuwe artikel 28bis dat in het Wetboek van Strafvordering is ingevoegd.
(251) Verstraeten, R., Handboek strafvordering, Anvers, Maklu, 1993, nº 31 et 259; la loi Franchimont a confirmé ce principe dans le nouvel article 28bis qu'elle insère dans le Code de procédure pénale.

In dat geval immers zou zelfs de grootst mogelijke strafvermindering of een loutere schuldigverklaring geen voldoende herstel kunnen bieden (Verstraeten, R. , Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1999, nr. 1435; Arnou, L. , « Is er nog toekomst voor de onontvankelijkheid van de strafvordering als sanctie van het overschrijden van de redelijke termijn in strafzaken », AJT, 1995-1996, blz. 552).
Dans ces cas-là, il ne suffirait, en effet, même pas que le juge prononce la peine la moins sévère ou se contente d'une simple déclaration de culpabilité pour qu'il y ait une réparation adéquate (Verstraeten, R. , Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1999, nº 1435; Arnou, L. , « Is er nog toekomst voor de onontvankelijkheid van de strafvordering als sanctie van het overschrijden van de redelijke termijn in strafzaken », AJT, 1995-1996, p. 552).

In dat geval immers zou zelfs de grootst mogelijke strafvermindering of een loutere schuldigverklaring geen voldoende herstel kunnen bieden (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1999, nr. 1435; Arnou, L., « Is er nog toekomst voor de onontvankelijkheid van de strafvordering als sanctie van het overschrijden van de redelijke termijn in strafzaken », AJT, 1995-1996, blz. 552).
Dans ces cas-là, il ne suffirait, en effet, même pas que le juge prononce la peine la moins sévère ou se contente d'une simple déclaration de culpabilité pour qu'il y ait une réparation adéquate (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1999, nº 1435; Arnou, L., « Is er nog toekomst voor de onontvankelijkheid van de strafvordering als sanctie van het overschrijden van de redelijke termijn in strafzaken », AJT, 1995-1996, p. 552).

Zulks laat ook bepaalde rechtsleer (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Maklu, 2007, p. 110-111) vermoeden waar wordt gesteld dat wat de minnelijke schikking betreft, zij naar haar uiterlijke kenmerken kan worden beschouwd als een " administratief afhandelingsmechanisme van de strafvordering " .
C'est ce que laisse également supposer une doctrine déterminée (Verstraeten, R., Handboek strafvordering, Maklu, 2007, p. 110-111) qui stipule, en ce qui concerne la transaction, que celle-ci peut être considérée comme un « mécanisme de règlement administratif de la procédure pénale ».

a) Met de term « dwangmaatregelen » wordt in de rechtsleer bedoeld : maatregelen waarvoor ­ behoudens het geval van heterdaad ­ krachtens de wet het bevel van een rechter noodzakelijk is en waarbij zonder toestemming van de betrokkene inbreuk wordt gemaakt op zijn persoonlijke rechten en vrijheden (vgl. Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1993, nr. 447 en 262; Van Den Wyngaert, C., Strafrecht in hoofdlijnen, Antwerpen, Maklu, 1991, 624 en 631).
a) Par le terme « mesures de contrainte », la doctrine entend : des mesures pour lesquelles ­ sauf le cas de flagrant délit ­ l'ordre du juge est nécessaire en vertu de la loi et par lesquelles, sans l'autorisation de l'intéressé, il est porté atteinte à ses droits et libertés personnels (cf. Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1993, nº 447 et 262; Van Den Wyngaert, C., Strafrecht in hoofdlijnen, Anvers, Maklu, 1991, 624 et 631).

(86) R. VERSTRAETEN, Handboek Strafvordering, Maklu, 2006, 71, met verwijzing naar Cass., 2 februari 1982.
(86) R. VERSTRAETEN, Handboek Strafvordering, Maklu, 2006, 71, avec renvoi à Cass., 2 février 1982.

Het feit dat de publieke opinie niet tussenkomt, bevordert de kwaliteit van de waarheidsvinding en is een noodzakelijke voorwaarde om de onpartijdigheid en de onafhankelijkheid van de magistraten te waarborgen (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1994, nr. 425).
L'absence d'intervention de l'opinion publique favorise la qualité de la recherche de la vérité et est une condition nécessaire pour garantir l'impartialité et l'indépendance des magistrats (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1994, n° 425).

Het gebruik van tipgevers werd aanvaard voor zover dit onder leiding van een procureur des Konings of onderzoeksrechter gebeurde en dit niet afgleed naar provocatie (Brussel, 30 april 1986, JT 1987, 335; Verstraeten, R., " Handboek Strafvordering" , Maklu 1999, blz. 255).
L'utilisation d'indicateurs était par ailleurs admise dans la mesure où cette utilisation se faisait sous la direction d'un procureur du Roi ou d'un juge d'instruction et ne se transformait pas en provocation (Bruxelles, le 30 avril 1986, JT 1987, 335; Verstraeten, R., " Handboek Strafvordering" , Maklu 1999, p. 255).