Traduction de «handelingen schuldig zouden » (Néerlandais → Français) :

Indien krachtens het protocol de verdragsstaten immers verplicht zijn bepaalde vormen van wapenhandel strafbaar te stellen en aan de andere kant samen te werken door middel van wederzijdse rechtshulp, onder meer inzake uitlevering met het oog op de bestraffing van deze delicten, zou een verdragsstaat met een niet-internationaal gewapend conflict het protocol kunnen aanwenden opdat andere staten niet-gouvernementele troepen vervolgen die zich schuldig zouden maken aan wapenhandel, terwijl de regeringsstrijdkrachten net dezelfde handelingen zouden kunnen stellen, maar zonder onder de toepassing van het protocol te vallen op grond van artikel 4, § 2. Overeenkomstig dat artikel zijn de transacties tussen staten, of welke staatsactiviteit dan ook, uitgesloten van het toepassingsgebied ervan als de nationale veiligheid in gevaar is, hetgeen steeds het geval zal zijn bij een niet-internationaal gewapend conflict.
En effet, si le protocole oblige les États parties, d'une part, à criminaliser certains actes de trafic d'armes et, d'autre part, à coopérer par le biais de l'entraide judiciaire, notamment l'extradition à la répression de ces infractions, un État partie en proie à un conflit armé non international pourrait utiliser le protocole pour obtenir d'autres États la poursuite des forces non gouvernementales qui se rendraient coupables d'un trafic d'armes, alors que les forces gouvernementales pourraient accomplir exactement les mêmes actes, mais ne tomberaient pas sous le coup du protocole en raison de l'article 4, paragraphe 2, qui exclut de son champ d'application les transactions interétatiques, voire n'importe quelle activité étatique, en cas de danger pour la sécurité nationale, ce qui sera toujours le cas en cas de conflit armé non international.

Het Hof wordt gevraagd een vergelijking te maken tussen, enerzijds, de situatie van een politieambtenaar « die zich schuldig heeft gemaakt aan zeer zware tuchtrechtelijke sanctioneerbare handelingen die tot het ontslag van ambtswege of de afzetting aanleiding zouden geven » en, anderzijds, de situatie van een politieambtenaar « die zich schuldig heeft gemaakt aan zware tuchtrechtelijk sanctioneerbare feiten die aanleiding kunnen geven tot het ontslag van ambtswege of de afzetting ».
Il est demandé à la Cour d'opérer une comparaison entre, d'une part, la situation d'un fonctionnaire de police « qui s'est rendu coupable de faits très graves, passibles de sanctions disciplinaires, qui entraîneraient la démission d'office ou la révocation » et, d'autre part, la situation d'un fonctionnaire de police « qui s'est rendu coupable de faits graves, passibles de sanctions disciplinaires, pouvant entraîner la démission d'office ou la révocation ».

K.B. van 26 november 2001 tot uitvoering van de wet van 18 [lees : 13] mei 1999 houdende het tuchtstatuut van de personeelsleden van de politiediensten) de artikelen 10 en 11 van de Grondwet nu er geen redelijke verantwoording bestaat waarom enerzijds een politieambtenaar, die zich schuldig heeft gemaakt aan zeer zware tuchtrechtelijke sanctioneerbare handelingen die tot het ontslag van ambtswege of de afzetting aanleiding zouden geven, aanspraak kan maken op de tijdens de voorlopige schorsing ingehouden wedde, omdat deze voor het einde van de strafrechtelijke vervolging gepensioneerd werd, waardoor de tuchtprocedure niet meer kan gevoerd worden en anderzijds de politieambtenaar die zich schuldig heeft gemaakt aan zware tuchtrechtelijk sanctioneerbare feiten die aanleiding kunnen geven tot het ontslag van ambtswege of de afzetting, geen aanspraak kan maken op de tijdens de voorlopige schorsing ingehouden wedde omdat hij zich niet kan beroepen op een wettelijk recht om gepensioneerd te worden om alzo niet langer als politieambtenaar te worden beschouwd ?
Arrêté royal du 26 novembre 2001 portant exécution de la loi du 18 [lire : 13] mai 1999 portant le statut disciplinaire des membres du personnel des services de police) viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dès lors qu'il n'existe aucune justification raisonnable au fait que, d'une part, un fonctionnaire de police qui s'est rendu coupable de faits très graves, passibles de sanctions disciplinaires, qui entraîneraient la démission d'office ou la révocation, peut prétendre au traitement retenu au cours de la suspension provisoire parce qu'il a été pensionné avant la fin des poursuites pénales, ce qui implique que la procédure disciplinaire ne peut plus être menée, et que, d'autre part, le fonctionnaire de police qui s'est rendu coupable de faits graves, passibles de sanctions disciplinaires, pouvant entraîner la démission d'office ou la révocation, ne peut prétendre au traitement retenu au cours de la suspension provisoire parce qu'il ne peut invoquer un droit légal à la pension afin de ne plus être considéré comme fonctionnaire de police ?

K.B. van 26 november 2001 tot uitvoering van de wet van 18 mei 1999 houdende het tuchtstatuut van de personeelsleden van de politiediensten), de artikelen 10 en 11 van de Grondwet nu er geen redelijke verantwoording bestaat waarom enerzijds een politieambtenaar, die zich schuldig heeft gemaakt aan zeer zware tuchtrechtelijke sanctioneerbare handelingen die tot het ontslag van ambtswege of de afzetting aanleiding zouden geven, aanspraak kan maken op de tijdens de voorlopige schorsing ingehouden wedde, omdat deze voor het einde van de strafrechtelijke vervolging gepensioneerd werd, waardoor de tuchtprocedure niet meer kan gevoerd worden en anderzijds de politieambtenaar die zich schuldig heeft gemaakt aan zware tuchtrechtelijk sanctioneerbare feiten die aanleiding kunnen geven tot het ontslag van ambtswege of de afzetting, geen aanspraak kan maken op de tijdens de voorlopige schorsing ingehouden wedde omdat hij zich niet kan beroepen op een wettelijk recht om gepensioneerd te worden om alzo niet langer als politieambtenaar te worden beschouwd ?
Arrêté royal du 26 novembre 2001 portant exécution de la loi du 18 mai 1999 portant le statut disciplinaire des membres du personnel des services de police) viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dès lors qu'il n'existe aucune justification raisonnable au fait que, d'une part, un fonctionnaire de police qui s'est rendu coupable de faits très graves, passibles de sanctions disciplinaires, qui entraîneraient la démission d'office ou la révocation, peut prétendre au traitement retenu au cours de la suspension provisoire parce qu'il a été pensionné avant la fin des poursuites pénales, ce qui implique que la procédure disciplinaire ne peut plus être menée, et que, d'autre part, le fonctionnaire de police qui s'est rendu coupable de faits graves, passibles de sanctions disciplinaires, pouvant entraîner la démission d'office ou la révocation, ne peut prétendre au traitement retenu au cours de la suspension provisoire parce qu'il ne peut invoquer un droit légal à la pension afin de ne plus être considéré comme fonctionnaire de police ?

L. overwegende dat het hoofd van de VN-onderzoeksmissie inzake het Gazaconflict, rechter Richard Goldstone, het rapport van de missie op 29 september 2009 aan de Mensenrechtenraad heeft voorgelegd, en dat in dat rapport wordt verklaard dat Israël zich in Gaza schuldig heeft gemaakt aan schendingen van de internationale mensenrechtenwetgeving en het internationaal humanitair recht en niet heeft voldaan aan de verplichtingen die krachtens het vierde Verdrag van Genève op hem rusten, en dat dit handelingen zijn die gelijkstaan aan misdrijven die voor het Internationaal Gerechtshof zouden moeten worden gebracht,
L. considérant que le 29 septembre 2009 le chef de la mission d’information des Nations unies sur le conflit de Gaza, le juge Richard Goldstone, a présenté son rapport de mission au Conseil des droits de l’homme, indiquant qu’Israël avait commis à Gaza des violations du droit international relatif aux droits de l’homme ainsi que du droit humanitaire international et n’avait pas respecté les obligations que lui impose la quatrième convention de Genève, autant d’actes qui s’assimilent à des crimes passibles d’une action devant le Tribunal pénal international,

54. is verheugd over het feit dat de doodstraf al minder wordt toegepast en in 2008 door Rwanda en Oezbekistan voor alle misdrijven is afgeschaft; juicht het ontwerp voor een nieuw wetboek van strafrecht in Iran toe, dat vonnissen tot steniging verbiedt, en dringt er bij het Iraanse parlement op aan het wetboek van strafrecht zodanig af te ronden dat steniging volledig verboden wordt; veroordeelt het feit dat het Iraanse regime verdachten jonger dan 18 nog steeds ter dood veroordeelt en terechtstelt (met name jongeren die 'schuldig' zijn bevonden aan het plegen van homoseksuele handelingen, wat volgens de sharia strafbaar is); benadrukt dat Iran in 2008 als enige land jeugddelinquenten terecht heeft gesteld; is zeer verontrust over het feit dat ten minste 130 andere jeugddelinquenten in Iran in de dodencel zitten; veroordeelt nogmaals de toenemende toepassing door het Iraanse regime van de doodstraf, waardoor Iran de tweede plaats inneemt, net onder China, van landen met het hoogste aantal terechtstellingen; merkt op dat in Guatemala niemand ter dood is veroordeeld; uit echter zijn ongerustheid over de mogelijkheid dat de doodstraf opnieuw zou kunnen worden toegepast; dringt er bij de Guatemalteekse regering op aan zich ten volle te houden aan het wereldwijde moratorium op de doodstraf; is echter verheugd over de besluiten van president Colom van maart 2008 die zouden kunnen leiden tot de afschaffing van de doodstraf in Guatemala; uit zijn bezorgdheid over het behoud van de doodstraf in de nationale wetgeving van Peru; merkt op dat alle veroordelingen tot de doodstraf in China in 2007 zijn herzien door het Hooggerechtshof; blijft echter bezorgd over het feit dat China wereldwijd nog steeds het grootste aantal terechtstellingen heeft; veroordeelt de toepassing van de doodstraf in Wit-Rusland, dat enige Europese land nog steeds de doodstraf toepast en daarom in strijd handelt met Europese waarden;
54. relève avec satisfaction que la peine de mort recule, et qu'elle a été totalement abolie en 2008 au Rwanda et en Ouzbékistan; salue le projet de code pénal en Iran, qui interdit les condamnations à mort par lapidation et presse le parlement iranien d'en achever l'examen afin que la lapidation soit totalement interdite; réprouve le fait que le régime iranien continue à condamner à mort et à exécuter des accusés de moins de 18 ans (en particulier ceux dont le seul "crime" au regard de la sharia est d'avoir commis des actes homosexuels); souligne que l'Iran est le seul pays à avoir exécuté des délinquants juvéniles en 2008; est vivement préoccupé par le fait qu'au moins 130 autres délinquants juvéniles attendent dans le couloir de la mort en Iran; condamne à nouveau le recours croissant du régime iranien à la peine capitale, qui place l'Iran en seconde position, juste derrière la Chine, au palmarès des pays procédant au plus grand nombre d'exécutions; fait observer qu'aucune condamnation à mort n'a été prononcée au Guatemala; se déclare toutefois préoccupé par la possibilité que des condamnations à mort soient à nouveau prononcées dans ce pays; invite instamment le gouvernement guatémaltèque à adhérer effectivement au moratoire universel sur la peine de mort; salue toutefois les décisions prises par le président Colom en mars 2008, qui pourraient aboutir à l'abolition de la peine de mort au Guatemala; se déclare préoccupé par le maintien de la peine de mort dans la législation nationale péruvienne; prend acte du fait que, depuis 2007, toutes les condamnations à mort ont été réexaminées par la Cour suprême en Chine; demeure toutefois préoccupé par le fait que la Chine reste le pays qui procède au plus grand nombre d'exécutions au niveau mondial; condamne la pratique de la peine de mort au Belarus, le seul pays d'Europe qui continue d'appliquer la peine de mort et qui va donc à l'encontre des valeurs européennes;

(25) Ter voorkoming van onregelmatigheden, ter bestrijding van fraude en corruptie en ter bevordering van een gezond en doeltreffend beheer moet worden uitgesloten dat opdrachten worden gegund aan gegadigden of inschrijvers die zich aan dergelijke handelingen schuldig zouden hebben gemaakt of bij wie sprake is van belangenconflicten.
(25) Afin de prévenir les irrégularités, de lutter contre la fraude et la corruption et de promouvoir une gestion saine et efficace, il y a lieu d'exclure de l'attribution des marchés les candidats ou soumissionnaires qui se seraient rendus coupables de tels actes ou qui se trouveraient dans une situation de conflit d'intérêts.