Traduction de «heeft aangevoerd waren » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

bezwaren die de Commissie heeft aangevoerd
griefs retenus par la Commission

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Zoals Italië heeft aangevoerd, waren de activa aan het eind van het eerste semester van 2009 bovendien reeds ontoereikend om de reserves te dekken: eind juni 2009 was een bedrag van 23 miljoen EUR nodig, dat eind 2009 was opgelopen tot 68 miljoen EUR (155).
Les autorités italiennes soutiennent en outre que, dès la fin du premier semestre 2009, les actifs devant servir à la couverture des réserves étaient insuffisants. Les besoins en ressources financières étaient, en effet, de 23 millions d'EUR à la fin du mois de juin 2009 et de 68 millions d'EUR au terme de l'exercice 2009 (155).

De onderneming heeft aangevoerd dat de reorganisatie en de naamsverandering geen wezenlijke gevolgen voor dit nieuwe onderzoek hebben, aangezien de theedivisie en de petrochemische divisie al twee afzonderlijke eenheden, met twee afzonderlijke boekhoudingen, binnen haar structuur waren.
La société a indiqué que sa réorganisation et son changement de nom n'auraient pas d'incidence notable sur le présent réexamen, puisqu'elle gérait déjà ses branches «thé» et «pétrochimie» comme deux unités distinctes, dotées de comptes séparés.

Met deze regeling regulariseert men eigenlijk een bestaande feitelijke ongrondwettelijke toestand, in die zin dat het Grondwettelijk Hof wederrechtelijk in een aantal arresten reeds het federale loyauteitsbeginsel heeft aangevoerd om zaken die bij het Hof aanhangig waren te beslechten.
Ce régime vise en réalité à régulariser une situation de fait existante qui est contraire à la Constitution, en ce sens que la Cour constitutionnelle a abusivement invoqué le principe de la loyauté fédérale dans toute une série d'arrêts pour trancher des affaires dont elle avait été saisie.

F. overwegende dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat er met betrekking tot de Grieks-Cypriotische vermiste personen en hun familieleden sprake is geweest van een voortdurende schending van artikel 2 (recht op leven) van het Verdrag, waar de Turkse autoriteiten in gebreke zijn gebleven om een effectief onderzoek in te stellen naar de verblijfplaats en het lot van de Grieks-Cypriotische vermiste personen die in levensbedreigende omstandigheden waren verdwenen; van een voortdurende schending van artikel 5 (recht op vrijheid en veiligheid) waar Turkije in gebreke is gebleven om een effectief onderzoek in te stellen naar de verblijfplaats en het lot van de Griekse-Cypriotische vermiste personen van wie met reden kon worden aangevoerd dat zij in Turkse hechtenis waren op het moment van hun verdwijning; en een voortdurende schending van artikel 3 (verbod van onmenselijke of vernederende behandeling) in de zin dat het stilzwijgen van de Turkse autoriteiten in reactie op de reële zorgen van de nabestaanden zo ernstig is geweest, dat dit alleen kan worden aangemerkt als een onmenselijke behandeling;
F. considérant que la Cour européenne des droits de l'homme a, concernant les Chypriotes grecs disparus et leurs familles, conclu à une violation continue de l'article 2 de la convention (droit à la vie) en ce que les autorités turques n'avaient pas mené d'enquête effective visant à faire la lumière sur le sort des Chypriotes grecs qui ont disparu dans des circonstances mettant leur vie en danger, et sur le lieu où ils se trouvaient, à une violation continue de l'article 5 (droit à la liberté et à la sûreté) en ce que les autorités turques n'avaient pas mené d'enquête effective sur le sort des Chypriotes grecs disparus dont on allègue de manière défendable qu'ils étaient détenus sous l'autorité de la Turquie au moment de leur disparition, ainsi qu'à une violation continue de l'article 3 (interdiction des traitements inhumains ou dégradants), dès lors que le silence des autorités turques devant les inquiétudes réelles des familles des disparus constituait à l'égard de celles-ci un traitement d'une gravité telle qu'il y a lieu de le qualifier d'inhumain.

In dit verband wordt aangevoerd dat de Commissie, door in het bestreden besluit eenvoudigweg te stellen dat de vergissing die was vervat in de titel van het wijzigingsbesluit van 31 december 2012 geen invloed heeft gehad op de inhoud van dat besluit en op de uitvoering van het programma, het belang van de volgende omstandigheden over het hoofd gezien: (i) dat de door de Regio vastgestelde beslissingen over de uitgaven preventief aan de controle van de Rekenkamer moesten worden onderworpen; (ii) dat tussen de aankondiging van de wijziging en de uitvoering ervan vier maanden waren verstreken zonder dat daarvoor enige uitleg werd verstrekt; (iii) dat dit twijfel kon wekken dat de aan te brengen wijziging verder ging dan een loutere wijziging van de titel van het besluit van 31 december 2012, zoals was aangekondigd; en (iv) dat de Rekenkamer heeft bevestigd dat de Regio, die de vastleggingen pas heeft vastgesteld toen de wijziging officieel bekend was (op 28 maart 2013) correct heeft gehandeld, waardoor zij te kennen heeft gegeven dat een andere handelwijze incorrect zou zijn geweest.
Il est soutenu à cet égard que, dans la décision attaquée, en affirmant de manière lapidaire que l’erreur contenue dans le titre de la décision modificatrice du 31 décembre 2012 n’a eu aucun effet sur le contenu de la décision elle-même et sur la mise en œuvre du programme, la Commission n’aurait pas tenu compte de la l’importance du fait que les décisions relatives aux frais adoptées par la Région devaient être préalablement contrôlées par la Cour des comptes; que quatre mois se sont écoulés entre l’annonce de la correction et sa réalisation, sans qu’aucune explication ne soit fournie; que ceci a pu susciter le doute que la rectification à effectuer aurait été plus importante que celle annoncée comme se limitant au seul titre de la décision du 31 décembre 2012 et que la Cour des comptes a confirmé que l’action de la Région, qui s’est abstenue d’adopter les engagements avant de connaître officiellement le rectificatif (le 28 mars 2013), était correcte, laissant ainsi entendre que l’action inverse n’aurait pas été correcte.

In de zaak a quo heeft de Arbeidsrechtbank te Leuven geoordeeld dat de door de werkgever aangevoerde redenen voor een ontslag om dringende reden vreemd waren aan de hoedanigheid van personeelsafgevaardigde van de betrokken werknemer en heeft de werkgever die beschermde werknemer gedagvaard voor de Arbeidsrechtbank, teneinde de aangevoerde dringende reden te doen erkennen, overeenkomstig de voormelde wet van 19 maart 1991.
Dans l'affaire a quo, le Tribunal du travail de Louvain a jugé que les motifs invoqués par l'employeur pour le licenciement pour motif grave étaient étrangers à la qualité de délégué du personnel du travailleur concerné et l'employeur a cité ce travailleur protégé devant le Tribunal du travail, afin de faire reconnaître le motif grave, conformément à la loi précitée du 19 mars 1991.

9. merkt op dat er in december 2008 echter slechts 81% van de posten waren bezet door ambtenaren en tijdelijke functionarissen; neemt er nota van dat het Vertaalbureau heeft aangevoerd dat er door het gebrek aan kantoorruimte geen personeel kon worden geworven in overeenstemming met de lijst van het aantal ambten; is echter van mening dat het Vertaalbureau de wervingsprocedures op een realistischer en doelmatiger wijze moet plannen om de termijnen te respecteren en om aan alle eisen te voldoen voor een toename van het personeel van het Vertaalbureau;
9. constate que 81 % seulement des emplois prévus étaient occupés par des fonctionnaires et des agents temporaires en décembre 2008; prend acte que le Centre a justifié cette insuffisance par un manque d'espace de bureaux qui n'a pas permis de recruter conformément à ce qui était prévu au tableau des effectifs; estime néanmoins que le Centre doit planifier d'une manière plus réaliste et efficace ses procédures de recrutement, afin de respecter les délais et de prévoir toutes les exigences liées à une augmentation du personnel du Centre;

Aangevoerde middelen: schending van regel 50 van verordening nr. 2868/95 van de Commissie en artikel 76, lid 2, van verordening nr. 207/2009 van de Raad aangezien de kamer van beroep i) haar redenering en beslissing heeft gebaseerd op een feit dat niet door partijen was aangevoerd of naar voren gebracht, noch in de bestreden beslissing was aangehaald, met name dat het litigieuze teken voornamelijk of uitsluitend als „ULTRA” met een cirkelvormig beeldelement wordt waargenomen; ii) belangrijke door verzoeker aangevoerde argumenten en bewijzen inzake de begripsmatige overeenstemming niet heeft onderzocht, de door de tekens gecreëerde totaalindruk niet op een correcte wijze heeft vergeleken, en dus de regel van de globale vergelijking, zoals uitgewerkt door het Hof, niet heeft toegepast; iii) het verwarringsgevaar niet louter heeft beoordeeld op grond van de aangevoerde feiten; en iv) niet op een rechtens verdedigbare wijze rekening heeft gehouden met de onderlinge samenhang van relevante algemene factoren, inzonderheid de gelijkheid of overeenstemming van de waren en diensten, en de overeenstemming tussen de tekens.
Moyens invoqués: violation de la règle 50 du règlement no 2868/95 de la Commission et de l’article 76, paragraphe 2, du règlement no 207/2009 du Conseil en ce que la chambre de recours: i) a fondé sa décision et son raisonnement sur un fait qui n’a pas été allégué ou soumis par les parties ni mentionné dans la décision, à savoir que le signe litigieux sera principalement ou exclusivement perçu comme «ULTRA» avec un élément figuratif l’entourant; ii) n’a pas examiné des arguments et des éléments de preuve importants soumis par la requérante en ce qui concerne la similitude conceptuelle, n’a pas comparé correctement les signes au regard de l’impression générale et n’a donc pas appliqué la règle de comparaison globale telle que définie par la Cour de justice; iii) n’a pas procédé à une évaluation du risque de confusion sur la base des seuls faits qui lui ont été présentés; et iv) n’a pas tenu compte, d’une manière juridiquement défendable, de l’interdépendance d’éléments globaux pertinents, en particulier de l’identité ou de la similitude des biens et services, ainsi que de la similitude entre les signes.