Vertaling van "heeft zich niet gehouden aan het vereiste minimumaantal gemachtigde " (Nederlands → Frans) :

f)de rekeninghouder heeft zich niet gehouden aan het vereiste minimumaantal gemachtigde vertegenwoordigers voor de rekening.
f)le titulaire du compte n’a pas conservé le nombre minimal requis de représentants autorisés pour le compte.

de rekeninghouder heeft zich niet gehouden aan het vereiste minimumaantal gemachtigde vertegenwoordigers voor de rekening.
le titulaire du compte n’a pas conservé le nombre minimal requis de représentants autorisés pour le compte.

g)de rekeninghouder heeft zich niet gehouden aan de eis van de lidstaat dat een gemachtigde vertegenwoordiger een permanente verblijfplaats heeft in de lidstaat van de nationale administrateur.
g)le titulaire du compte ne s’est pas conformé à l’exigence posée par l’État membre d’avoir un représentant autorisé ayant sa résidence permanente dans l’État membre de l’administrateur national.

de rekeninghouder heeft zich niet gehouden aan de eis van de lidstaat dat een gemachtigde vertegenwoordiger een permanente verblijfplaats heeft in de lidstaat van de nationale administrateur.
le titulaire du compte ne s’est pas conformé à l’exigence posée par l’État membre d’avoir un représentant autorisé ayant sa résidence permanente dans l’État membre de l’administrateur national.

Moerman, E. Derycke en F. Daoût, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 26 november 2014 in zake Khalid Oussaih, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 12 december 2014, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2 van het koninklijk besluit nr. 236 van 20 januari 1936 tot vereenvoudiging van sommige vormen van de strafvordering ten opzichte van de gedetineerden, bekrachtigd bij de wet van 4 mei 1936, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 13 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre een beklaagde die bij verstek is veroordeeld en zich in een strafinrichting in hechtenis bevindt, enkel verzet kan doen tegen de veroordelingen in strafzaken die zijn uitgesproken door de hoven van beroep, de correctionele rechtbanken en de politierechtbanken, door middel van een verklaring aan de attaché-gevangenisdirecteur of adviseur-gevangenisdirecteur van de strafinrichting of aan zijn gemachtigde, op voorwaarde dat hij het vereiste bedrag om de kosten van de akte van deurwaarder te dekken niet in zijn bezit heeft, terwijl, krachtens artikel 1 van de wet van 25 juli 1893 betreffende de aantekening van beroep of van voorziening in cassatie van gevangenzittende of geïnterneerde personen, in de strafinrichtingen de verklaringen van hoger beroep of van voorziening in verbreking in strafzaken onbeperkt kunnen worden gedaan aan de bestuurders van die inrichtingen of aan hun gemachtigde door de personen die erin opgesloten zijn ?
Moerman, E. Derycke en F. Daoût, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 26 novembre 2014 en cause de Khalid Oussaih, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 12 décembre 2014, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 2 de l'arrêté royal n° 236 du 20 janvier 1936 simplifiant certaines formes de la procédure pénale à l'égard des détenus, confirmé par la loi du 4 mai 1936, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou combinés avec les articles 6 et 13 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, dans la mesure où un prévenu condamné par défaut et détenu dans un établissement pénitentiaire ne peut faire opposition aux condamnations pénales prononcées par les cours d'appel, les tribunaux correctionnels et les tribunaux de police, par déclaration à l'attaché-directeur ou au conseiller-directeur de prison de l'établissement pénitentiaire ou à son délégué, qu'à la condition de ne pas être détenteur de la somme nécessaire pour couvrir les frais d'acte d'huissier, alors que, en vertu de l'article 1 de la loi du 25 juillet 1893 relative aux déclarations d'appel et de recours en cassation des personnes détenues ou internées, dans les établissements pénitentiaires, les déclarations d'appel ou de recours en cassation en matière pénale peuvent être faites sans restriction aux directeurs de ces établissements ou à leur délégué par les personnes qui y sont détenues ?

Op een vraag over artikel 5, eerste lid, van het ontwerp van ministerieel besluit vastgesteld ter uitvoering van het voorliggende besluit (5), heeft de gemachtigde van de minister tevens het volgende geantwoord : "Indien de huisbewaarder en de functionele chef het niet eens worden over een eventuele vervanger, dan wordt er naar andere oplossingen gezocht dit kunnen zijn : - een huisbewaarder neemt ook het toezicht op voor het gebouw in kwestie; - een personeelslid al dan niet tewerkgesteld in dat gebouw neemt de belangrijkste taken op zich van de huisbewaarder, zonder dat deze noodzakelijk inwoont het volstaat dat hij telefonisch bereikbaar blijft in geval van een vereiste dringende tussenkomst; - (...)".
De même, interrogé par rapport à l'article 5, alinéa 1, du projet d'arrêté ministériel pris en exécution de l'arrêté examiné (5), le délégué du Ministre a répondu comme suit : « Indien de huisbewaarder en de functionele chef het niet eens worden over een eventuele vervanger, dan wordt er naar andere oplossingen gezocht dit kunnen zijn : - een huisbewaarder neemt ook het toezicht op voor het gebouw in kwestie; - een personeelslid al dan niet tewerkgesteld in dat gebouw neemt de belangrijkste taken op zich van de huisbewaarder, zonder dat deze noodzakelijk inwoont het volstaat dat hij telefonisch bereikbaar blijft in geval van een vereiste dringende tussenkomst; - [...] ».

Wanneer het Hof van Cassatie verklaard heeft, in de arresten van 19 april 2004 en 25 juni 2001 dat - in het kader van een faillissement - de werkgever niet verplicht is om zich te wenden tot het paritair comité met het oog op de voorafgaande erkenning van de economische of technische redenen en dit, zelfs wanneer de vereffening van het faillissement vereist dat bepaalde werknemers in dienst gehouden worden, stellen noch de wet van 19 maart 1991, noch de rechtspraak een werkgever die tot een collectief ontslag overgaat, dat in voorkomend geval kan leiden tot een gedeeltelijke of volledige sluiting van de onderneming, vrij van het naleven van de door dezelfde wet vastgelegde procedure.
Si la Cour de cassation a déclaré, par les arrêts des 19 avril 2004 et 25 juin 2001 que - dans le cadre d'une faillite - l'employeur n'a pas l'obligation de saisir la commission paritaire en vue de la reconnaissance préalable du motif d'ordre économique ou technique et ce, même si la liquidation de la faillite requiert que certains travailleurs soient maintenus en service, ni la loi du 19 mars 1991, ni la jurisprudence ne dispensent un employeur procédant à un licenciement collectif, pouvant le cas échéant entrainer la fermeture partielle ou totale de l'entreprise, de respecter la procédure prévue par cette même loi.

De Raad van ministers heeft met dit oordeel van het Hof rekening gehouden door de voornoemde richtlijn goed te keuren, daarbij uitdrukkelijk stellend dat « deze richtlijn zich tot het vereiste minimum beperkt en niet verder gaat dan hetgeen daartoe noodzakelijk is » (overweging 20, motiverend gedeelte).
Le Conseil des ministres a tenu compte de ce jugement de la Cour en approuvant la directive précitée, stipulant expressément que « cette directive se limite au minimum requis et ne va pas plus loin que nécessaire » (considération 20, motivation).

Daartoe moet, wanneer een nationale afwikkelingsautoriteit een uit hoofde van deze verordening door de afwikkelingsraad genomen besluit niet heeft toegepast of zich daaraan niet heeft gehouden, dan wel dat besluit heeft toegepast op een manier waardoor de afwikkelingsdoelstellingen of de effectieve implementatie van de afwikkelingsregeling in gevaar komen, de afwikkelingsraad worden gemachtigd om bepaalde rechten, activa of verplichtingen van een instelling in afwikkeling aan een andere persoon over te dragen of de omzetting van schuldinstrumenten te verlangen die een contractuele voorwaarde bevatten voor omzetting in bepaalde omstandigheden, dan wel de eventueel noodzakelijke stappen ondernemen om het risico dat de desbetreffende afwikkelingsdoelstelling in gevaar komt, metterdaad af te wenden.
À cette fin, lorsqu'une autorité de résolution nationale n'a pas appliqué ou n'a pas respecté une décision que le CRU avait arrêtée en vertu du présent règlement ou l'a appliquée de sorte que cela compromette l'un des objectifs de la résolution ou l'efficacité de la mise en œuvre du dispositif de résolution, le CRU devrait être habilité à transférer à une autre personne certains droits, actifs et engagements d'un établissement soumis à une procédure de résolution, à exiger la conversion d'instruments de dette contenant une clause contractuelle de conversion dans certaines circonstances ou à adopter toute mesure nécessaire pour parer de manière significative à la menace qui pèse sur l'objectif de la résolution concerné.