60. overwegende dat de ontwikkelingsvraagstukken de voorbije jaren op de agenda komen van de internationale financiële instellingen, en niet meer op die van de VN; eraan herinnerend dat de VN-Commissie voor de rechten van de mens (uitgaande van de onderzoeken van de bijzondere rapporteurs, van de werkgroepen van deskundigen en van de secretaris-generaal van de VN) meerdere resoluties heeft aangenomen inzake de schuldproblematiek en de structurele aanpassingen; dat in een resolutie die in 2001 is aangenomen, deze Commissie bevestigt dat de uitoefening, in de met een schuldenlast bezwaarde landen, van de fundamentele rechten van de bevolking op voedsel, op huisvesting, op kleding, op arbeid, op onderwijs, op gezondheidszorg en op een gezond
...[+++]e leefomgeving, niet onderworpen mag zijn aan het voeren van een structureel aanpassingsbeleid en aan economische hervormingen die door de schuld zijn ingegeven (Resolutie van de Commissie voor de Rechten van de Mens, 2001/27, art. 7); dat van zijn kant de secretaris-generaal van de VN schrijft dat de bijzondere VN-rapporteur inzake de structurele aanpassing de aandacht erop vestigt dat de structurele aanpassingsprogramma's die door de internationale financiële instellingen worden aanbevolen, een kennelijk negatieve invloed hebben (zowel direct als indirect) op de totstandkoming van de economische, sociale en culturele rechten en onverenigbaar zijn met de totstandkoming ervan (VN, secretaris-generaal, 1995); dat bovendien, volgens de secretaris-generaal van de VN, een aantal voorwaarden die door de schuldenaars en de geldschieters zijn bepaald een schending inhouden van de vrijheid van de volkeren om hun eigen lot te bepalen : ieder land heeft het opperste recht om vrij over zijn natuurlijke hulpbronnen te beschikken voor zijn economische ontwikkeling en het welzijn van zijn bevolking; iedere maatregel of externe druk op politiek of economisch gebied die de uitoefening van dit recht bemoeilijkt, is een duidelijke schending van ...60. considérant que ces dernières années les questions de développement sont devenues l'apanage des institutions financières internationales au détriment de l'ONU; rappelant que la Commission des droits de l'homme de l'ONU (se référant aux investigations de rapporteurs spéciaux, de groupes de travail d'experts et du secrétaire général de l'ONU) a adopté de multiples résolutions sur la problématique de la dette et de l'ajustement structurel; que dans une résolution adoptée en 2001, ladite Commission affirme que « l'exercice des droits fondamentaux de la population des pays endettés à l'alimentation, au logement, à l'habillement, au travail, à l'éducation, aux services de santé et
à un environnement ...[+++]sain, ne peut être subordonné à l'application de politiques d'ajustement structurel et à des réformes économiques générées par la dette » (Résolution de la Commission des Droits de l'Homme, 2001/27, art. 7); que, pour sa part, le secrétaire général de l'ONU écrit que « le rapporteur spécial de l'ONU sur l'ajustement structurel met en évidence que les programmes d'ajustement structurel, que les institutions financières internationales recommandent, influencent de manière clairement négative (tant directement qu'indirectement), la réalisation des droits économiques, sociaux et culturels et sont incompatibles avec la réalisation de ces droits » (ONU, secrétaire général, 1995); qu'en outre, selon le secrétaire général de l'ONU, certaines conditions fixées par les créanciers et les bailleurs de fonds constituent une violation de la libre détermination des peuples : tout pays a le droit souverain de disposer librement de ses ressources naturelles pour son développement économique et le bien-être de sa population; toute mesure ou pression extérieure, politique ou économique, qui s'exerce contre l'exercice de ce droit, est une violation patente des principes de la libre détermination des peuples et de la non-intervention énoncés dans la Charte des Nations unies (...).
