Indien krachtens het protocol de verdragsstaten immers verplicht zijn bepaalde vormen van wapenhandel strafbaar te stellen en aan de andere kant samen te werken door middel van wederzijdse rechtshulp, onder meer inzake uitlevering met het oog op de bestraffing van deze delicten, zou een ve
rdragsstaat met een niet-internationaal gewapend conflict het protocol kunnen aanwenden opdat andere staten niet-gouvernementele troepen vervolgen die zich schuldig zouden maken aan wapenhandel, terwijl de regeringsstrijdkrachten net dezelfde handelingen zouden kunnen stellen, maar zonder onder de toepassing van het protocol te vallen op grond van artik
...[+++]el 4, § 2. Overeenkomstig dat artikel zijn de transacties tussen staten, of welke staatsactiviteit dan ook, uitgesloten van het toepassingsgebied ervan als de nationale veiligheid in gevaar is, hetgeen steeds het geval zal zijn bij een niet-internationaal gewapend conflict.En effet, si le protocole oblige les États parties, d'une part, à criminaliser certains actes de trafic d'armes et, d'autre part, à coopérer par le biais de l'entraide judiciaire, notamment l'extradition à la répression de ces infractions, un État partie en proie à
un conflit armé non international pourrait utiliser le protocole pour obtenir d'autres États la poursuite des forces non gouvernementale
s qui se rendraient coupables d'un trafic d'armes, alors que les forces gouvernementales pourraient accomplir exactement les mêmes actes,
...[+++]mais ne tomberaient pas sous le coup du protocole en raison de l'article 4, paragraphe 2, qui exclut de son champ d'application les transactions interétatiques, voire n'importe quelle activité étatique, en cas de danger pour la sécurité nationale, ce qui sera toujours le cas en cas de conflit armé non international.
