Traduction de «hij verblijft rijst » (Néerlandais → Français) :

In de tweede plaats, en indien blijkt dat het voordeel van de sociale voorzieningen en van de gezondheidszorg moet worden toegekend aan de vreemdeling die in België verblijft en die op zodanige wijze aan een ziekte lijdt dat die ziekte een reëel risico inhoudt voor zijn leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in zijn land van herkomst (of in het land waar hij verblijft), rijst de vraag of die bepalingen, wanneer de lidstaten gebruikmaken van de mogelijkheid die hun bij de voormelde artikelen 28, lid 2, en 29, lid 2, van de richtlijn wordt verleend om de in die bepalingen bedoelde sociale bijstand en gezondheidszorg tot de meest fundamentele prestaties te beperken, terwijl zij overeenkomstig artikel 20, lid 3, van dezelfde richtlijn ertoe zijn gehouden rekening te houden met de specifieke situatie van kwetsbare personen, zoals personen met een handicap, inhouden dat aan die vreemdeling de tegemoetkomingen aan personen met een handicap, voorzien in de wet van 27 februari 1987, te weten de inkomensvervangende tegemoetkoming (waarvan het niet-geïndexeerd basisbedrag is vastgesteld op 4 765,56 euro per jaar, te verhogen met 50 pct. of 100 pct. naargelang de categorie waartoe de betrokken personen behoren), de integratietegemoetkoming (variërend naargelang de graad van zelfredzaamheid van niet-geïndexeerd 870,60 euro tot 7 834,56 euro) of de tegemoetkoming voor hulp aan bejaarden (waarvan het (niet-geïndexeerd) bedrag varieert van 743,98 euro tot 4 884,14 euro), worden toegekend.
En second lieu, et s'il s'avère que le bénéfice de la protection sociale et des soins de santé doit être octroyé à l'étranger qui séjourne en Belgique et qui souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine (ou dans le pays où il séjourne), il convient de savoir si lorsque les Etats membres font usage de la faculté que leur confèrent les articles 28, paragraphe 2, et 29, paragraphe 2, précités de la directive de limiter aux prestations essentielles l'assistance sociale et les soins de santé visés par ces dispositions, tout en étant tenus, conformément à l'article 20, paragraphe 3, de la même directive, de prendre en compte la situation spécifique des personnes vulnérables, telles les personnes handicapées, ces dispositions impliquent que soient octroyées à cet étranger les allocations aux personnes handicapées prévues dans la loi du 27 février 1987, à savoir l'allocation de remplacement de revenus (dont le montant de base non indexé est fixé à 4 765,56 euros par an, à majorer de 50 % ou de 100 % selon la catégorie dont relèvent les personnes concernées), l'allocation d'intégration (variant, selon le degré d'autonomie, de 870,60 euros à 7 834,56 euros non indexés) ou l'allocation pour l'aide aux personnes âgées (dont le montant (non indexé) varie de 743,98 euros à 4 884,14 euros).

In de eerste plaats rijst de vraag of de subsidiaire beschermingsstatus, die luidens artikel 15, onder b), van de richtlijn onder meer wordt toegekend in geval van ernstige schade die bestaat uit een « onmenselijke of vernederende behandeling [.] van een verzoeker in zijn land van herkomst », al dan niet in die zin moet worden begrepen dat niet enkel de personen worden beoogd die de subsidiaire beschermingsstatus genieten krachtens artikel 48/4, § 2, b), van de voormelde wet van 15 december 1980, status die wordt toegekend door de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen krachtens de procedurevoorschriften van hoofdstuk II « Vluchtelingen en personen die voor subsidiaire bescherming in aanmerking komen » van voormelde wet, doch ook de personen die door de minister of zijn gemachtigde krachtens artikel 9ter van dezelfde wet gemachtigd worden tot verblijf in België, te weten « de in België verblijvende vreemdeling [.] die op zodanige wijze lijdt aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor zijn leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in zijn land van herkomst of het land waar hij verblijft ».
En premier lieu se pose la question de savoir si le statut de protection subsidiaire, qui est notamment accordé, aux termes de l'article 15, b), de la directive, en cas d'atteintes graves consistant en des « traitements [.] inhumains ou dégradants infligés à un demandeur dans son pays d'origine », doit être entendu ou non comme visant non seulement les personnes bénéficiant du statut de protection subsidiaire en vertu de l'article 48/4, § 2, b), de la loi du 15 décembre 1980 précitée, statut conféré par le Commissaire général aux réfugiés en vertu des règles de procédure du chapitre II « Réfugiés et personnes pouvant bénéficier de la protection subsidiaire » de la loi précitée, mais également les personnes qui sont autorisées, en vertu de l'article 9ter de la même loi, par le ministre ou son délégué, à séjourner en Belgique, à savoir « l'étranger qui séjourne en Belgique [.] qui souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine ou dans le pays où il séjourne ».