Traduction de «hof geldt immers » (Néerlandais → Français) :

Ook ten aanzien van het Grondwettelijk Hof geldt immers ten eerste dat specifiek opgerichte instellingen zoals het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en het Hof van Justitie en het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen, voorrang hebben bij de vraag naar interpretatie van deze internationale of supranationale normen, ten tweede dat de rechterlijke macht de bevoegdheid heeft om internationale en supranationale normen te interpreteren en wetten, decreten en ordonnanties te toetsen aan die internationale en supranationale normen en ten derde dat ook de rechterlijke macht de bevoegdheid heeft de Grondwet te interpreteren in het bijzonder in het kader van een toepassing van de in artikel 159 van de Grondwet bedoelde controle.
À l'égard de la Cour constitutionnelle aussi, il faut, en effet, premièrement, que des institutions créées spécifiquement comme la Cour européenne des Droits de l'Homme et la Cour de justice et le Tribunal de première instance des Communautés européennes aient priorité lorsque se pose la question de l'interprétation de ces normes internationales ou supranationales, deuxièmement, que le pouvoir judiciaire ait le pouvoir d'interpréter des normes internationales et supranationales et de contrôler des lois, décrets et ordonnances au regard des normes internationales et supranationales et, troisièmement, que le pouvoir judiciaire ait aussi le pouvoir d'interpréter la Constitution, spécialement dans le cadre d'une application du contrôle visé à l'article 159 de la Constitution.

De boeking vormt immers in geen geval een beletsel voor de uitoefening van die rechten van verdediging. Op 5 oktober 2006 bevestigde het Hof het standpunt van de Commissie door te verklaren dat bepaalde lidstaten ten onrechte weigerden bepaalde categorieën bedragen aan de Gemeenschapsbegroting te betalen, met name de bedragen van traditionele eigen middelen die gedeeltelijk zijn geïnd via gespreide betalingen (België[14]) en de bedragen van gewaarborgde en niet-betwiste bedragen in het kader van douanevervoer dat niet beëindigd is en als communautair douanevervoer is verricht (België[15]) of onder dekking van carnets TIR is verricht (Duitsland[16] en België[17]). Diezelfde dag verwierp het Hof het beroep tegen Nederland op grond van de bewijslast, doch het verklaarde desalniettemin dat de lidstaten kennis moeten geven van een overtreding of onregelmatigheid zodra zij daarvan kennis hebben genomen en dus in voorkomend geval voor het verstrijken van de termijnen (artikel 11, lid 1, van de TIR-Overeenkomst). Dit geldt tevens voor de vordering tot betaling (artikel 11, lid 2, van de TIR-Overeenkomst).
Il convient également de noter que le 5 octobre 2006, la Cour a confirmé la position de la Commission et considéré que c'était à tort que certains Etats membres refusaient de verser au budget communautaire certaines catégories de montants, à savoir les montants de RPT recouvrés partiellement dans le cadre d'un plan de paiement échelonné (Belgique[14]) et des montants de droits garantis et non contestés dans le cadre d'opérations de transit non apurées effectuées en tant que transits communautaires (Belgique[15]) ou sous couvert de carnets TIR (Allemagne[16] et Belgique[17]). La Cour, le même jour, a rejeté le recours contre les Pays-Bas pour une raison liée à la charge de la preuve tout en reconnaissant que les Etats membres doivent communiquer une infraction ou irrégularité dès qu'ils en ont pris connaissance et donc, le cas échéant, avant l'expiration des délais (art.11§1 de la Convention TIR), la même chose valant mutatis mutandis pour la demande de paiement (art. 11§2 de la Convention TIR).

In antwoord op een van de gestelde vragen heeft het Hof van Justitie immers beslist dat een Lid-Staat volgens het gemeenschapsrecht niet verplicht is, aan een moedermaatschappij de schade te vergoeden die zij heeft geleden ten gevolge van het feit dat hij bij de omzetting van de richtlijn in strijd met het recht heeft bepaald dat de krachtens artikel 3, lid 2, gestelde minimumperiode van deelneming reeds moet zijn verstreken op het tijdstip van de winstuitkering waarvoor het bij artikel 5 voorziene belastingvoordeel geldt.
En effet, statuant sur l'une des questions posées en l'espèce, la Cour de justice a décidé que le droit communautaire n'oblige pas un État membre qui, lors de la transposition de la directive précitée, a prévu que la période de participation minimale fixée en application de l'article 3, § 2, doit être écoulée au moment de la distribution des bénéfices qui font l'objet de l'avantage fiscal établi par l'article 5, à indemniser la société mère des dommages qu'elle aurait subis du fait de l'erreur ainsi commise.

Het Hof van Cassatie besliste immers in 1941 dat de regeling van artikel 913 van het Burgerlijk Wetboek (reservatair gedeelte afstammelingen) niet geldt voor het vaststellen van het beschikbaar deel in geval van schenkingen tussen echtgenoten en tussen hen alleen (Cass.
La Cour de cassation a en effet décidé, en 1941, que le régime de l'article 913 du Code civil (portion réservataire des descendants) ne vaut pas pour la détermination de la quotité disponible en cas de donation entre époux et entre eux seuls (Cass.

Diezelfde rechtspraak herinnert er immers duidelijk aan dat die bepaling van het Statuut van het Hof niet geldt voor geschillen tussen de Gemeenschap en haar personeelsleden (arrest Hof van 8 juli 1999, Commissie/Anic Partecipazioni, C‑49/92 P, Jurispr. blz. I‑4125, punten 171 en 172).
En effet, cette même jurisprudence rappelle clairement que ladite disposition du statut de la Cour n’est pas applicable aux litiges opposant la Communauté à ses agents (arrêt de la Cour du 8 juillet 1999, Commission/Anic Partecipazioni, C‑49/92 P, Rec. p. I‑4125, points 171 et 172).

Ten gronde, wat betreft de tweede prejudiciële vraag, heeft de omstandigheid dat de verzoeker de enige is die de vernietiging van aangenomen bepalingen heeft gevorderd geen gevolg voor de argumenten volgens welke het decreet een discriminatie bevat tussen de verzoeker, het onderwijzend personeel en de andere overheidsambtenaren : de door het Hof gemaakte vaststelling van ongrondwettigheid geldt immers erga omnes.
Sur le fond, quant à la seconde question préjudicielle, la circonstance que le requérant soit le seul à avoir demandé l'annulation de dispositions prises est sans incidence sur les arguments selon lesquels le décret emporte discrimination entre le requérant, les enseignants et les autres agents de la fonction publique : le constat d'inconstitutionnalité fait par la Cour vaut, en effet, erga omnes.