Vertaling van "hof niet aanvaarden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

de vertegenwoordigers mogen niet gebonden zijn door instructies en geen bindend mandaat aanvaarden
les représentants ne peuvent être liés par des instructions ni recevoir de mandat impératif

de uitspraak loopt niet vooruit op de beslissing van het Hof,uitspraak doende in de hoofdzaak
l'ordonnance ne préjuge en rien la décision de la Cour statuant au principal

voor het Hof van Justitie de niet-toepasselijkheid van deze verordening inroepen
invoquer devant la Cour de justice l'inapplicabilité de ce règlement

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bij de ratificatie van het Statuut kunnen de Staten verklaren dat ze gedurende een periode van zeven jaar de bevoegdheid van het Hof niet aanvaarden wanneer oorlogsmisdaden gepleegd werden door hun onderdanen of op hun grondgebied.
Au moment de la ratification du Statut, les États peuvent déclarer que la compétence de la Cour ne s'exercera pas lorsque des crimes de guerre sont commis par leurs nationaux ou sur leur territoire pour une période de sept ans.

Zulk een belang aanvaarden om voor het Hof op te treden zou neerkomen op het aanvaarden van de actio popularis, wat de Grondwetgever niet heeft gewild.
Admettre un tel intérêt pour agir devant la Cour reviendrait à admettre le recours populaire, ce que le Constituant n'a pas voulu.

2. Een krachtens het eerste lid afgelegde verklaring tast niet aan en wordt niet aangetast door de verplichting van een Partij om de bevoegdheid van de Kamer inzake geschillen betreffende de zeebodem van het Internationale Hof voor het Recht van de Zee te aanvaarden naar de mate en op de wijze, voorzien in Deel XI, afdeling 5.
2. Une déclaration faite en vertu du paragraphe 1 n'affecte pas l'obligation d'un État Partie d'accepter, dans la mesure et selon les modalités prévues à la section 5 de la partie XI, la compétence de la Chambre pour le règlement des différends relatifs aux fonds marins du Tribunal international du droit de la mer, et n'est pas affectée par cette obligation.

Bijgevolg kan men niet aanvaarden dat het Hof van Cassatie in zijn arrest van 8 september 1999 (Bongiorno c.s) stelt dat het bestaan van een specifieke aanslagtermijn in geval van strafrechtelijke misdrijven (artikelen 354, tweede lid, en 358, § 1, 3º, van het WIB 1992) een beletsel vormt voor de Belgische Staat om zich burgerlijke partij te stellen teneinde vergoeding te verkrijgen van de schade voortvloeiende uit het verlies van zijn recht om de belasting inkohieren wegens het verstrijken van de voormelde termijn.
On ne peut par conséquent admettre la position soutenue par la Cour de cassation dans son arrêt du 8 septembre 1999 (Bongiorno et consorts), position selon laquelle l'existence d'un délai d'imposition spécifique en cas d'infraction pénale (articles 354, alinéa 2, et 358, § 1, 3º, du CIR 1992) fait obstacle à ce que l'État belge puisse se constituer partie civile pour obtenir la réparation du dommage résultant de sa perte du droit d'enrôler l'impôt, vu l'écoulement dudit délai.

b) Indien het Hof de wijziging in de omstandigheden bedoeld in a) niet kan aanvaarden, stelt het de staat belast met de tenuitvoerlegging daarvan in kennis en handelt het overeenkomstig artikel 104, eerste punt.
b) Si la Cour ne peut accepter le changement de circonstances visé à l'alinéa a), elle en avise l'État chargé de l'exécution et procède conformément à l'article 104, paragraphe 1.

Schendt de wet van 21 december 2009 tot hervorming van het hof van assisen, die diverse bepalingen van onder meer de wet van 4 oktober 1867 op de verzachtende omstandigheden wijzigt, in het bijzonder artikel 230 ervan waarbij artikel 2 van de wet op de verzachtende omstandigheden wordt vervangen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 2, tweede lid, en 56, tweede lid, van het Strafwetboek, in die zin dat de correctionalisering, wegens het aanvaarden van verzachtende omstandigheden, van een poging tot misdaad strafbaar met levenslange opsluiting het mogelijk maakt de recidiverende beklaagde voor de correctionele rechtbank een straf op te leggen die tot het dubbele van het bij de wet op dat wanbedrijf gestelde maximum kan bedragen, terwijl het maximum van de straf die de beschuldigde kan oplopen die voor een identiek misdrijf naar het hof van assisen is verwezen, die dan niet als een recidivist wordt beschouwd, van kortere duur is ?
La loi du 21 décembre 2009 relative à la réforme de la cour d'assises modifiant diverses dispositions notamment de la loi du 4 octobre 1867 sur les circonstances atténuantes en particulier son article 230 remplaçant l'article 2 de la loi sur les circonstances atténuantes, viole-t-elle les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec l'article 2, alinéa 2, et 56, alinéa 2, du Code pénal en ce sens que la correctionnalisation, par admission de circonstances atténuantes, d'une tentative de crime punissable de la réclusion à perpétuité permet d'infliger au prévenu récidiviste devant le tribunal correctionnel, une peine allant jusqu'au double du maximum porté par la loi contre ce délit alors que le maximum de la peine que l'accusé renvoyé devant la cour d'assises pour une infraction identique, considéré alors comme non récidiviste, est susceptible d'encourir est de moindre durée.

Het Hof dient evenwel nog te onderzoeken of het niet kennelijk onredelijk is dat het voordeel van artikel 9 van de drugswet niet zou kunnen worden toegepast in de hypothese beschreven in de prejudiciële vraag, namelijk ten aanzien van die beklaagde die wordt vervolgd voor misdrijven van gemeen recht en niet voor drugsmisdrijven maar waarvan de rechter vaststelt dat, mocht de beklaagde eveneens zijn vervolgd voor een drugsmisdrijf waarvan hij vaststelt dat de beklaagde het klaarblijkelijk heeft gepleegd, hij eenheid van opzet zou aanvaarden met het misdrijf dat bij hem aanhangig gemaakt is en hij artikel 9 van de drugswet zou toepassen.
La Cour doit cependant encore examiner s'il n'est pas manifestement déraisonnable que le bénéfice de l'article 9 de la loi relative aux drogues ne puisse pas être accordé dans l'hypothèse décrite dans la question préjudicielle, à savoir celle d'un prévenu poursuivi pour des infractions de droit commun et non pour des délits de drogue, mais à propos duquel le juge constate que si ce prévenu était également poursuivi pour un délit de drogue que le prévenu a, selon le juge, manifestement commis, il admettrait l'unité d'intention avec le délit dont il est saisi et appliquerait l'article 9 de la loi relative aux drogues.

Men zou niet kunnen aanvaarden, zoals de Ministerraad betoogt en het Hof van Beroep te Brussel heeft beslist, dat de weigering dit of dat stuk over te leggen de rechten van verdediging niet kan schenden zolang de beslissing gegrond blijft op stukken die hunnerzijds wel aan alle partijen werden overgelegd.
L'on ne saurait admettre, comme le soutient le Conseil des ministres et comme l'a décidé la Cour d'appel de Bruxelles, que le refus de communiquer telle ou telle pièce ne peut violer les droits de la défense, tant que la décision demeure fondée sur des pièces qui, elles, ont été communiquées à toutes les parties.