Vertaling van "hof overigens geoordeeld " (Nederlands → Frans) :

Bij een arrest van 11 december 2014 heeft het Hof van Cassatie overigens geoordeeld :
Par un arrêt du 11 décembre 2014, la Cour de cassation a du reste jugé :

Het Europees Hof heeft overigens geoordeeld dat het « voorrecht van rechtsmacht » dat door de nationale overheden is geregeld, niet in strijd is met artikel 6 van het Europees Verdrag op voorwaarde dat de gewaarborgde rechten, die de begunstigde worden ontzegd, op redelijke wijze worden gecompenseerd door andere middelen (EHRM, 15 oktober 2003, Ernst en anderen t. België, § 53; 30 april 2003, Cordova t. Italië, § 65).
La Cour européenne a par ailleurs jugé que le « privilège de juridiction » organisé par les autorités nationales ne viole pas l'article 6 de la Convention européenne pour autant que les droits garantis, dont est privé le bénéficiaire, soient compensés raisonnablement par d'autres moyens (CEDH, 15 octobre 2003, Ernst et autres c. Belgique, § 53; 30 avril 2003, Cordova c. Italie, § 65).

In dit arrest heeft het Hof geoordeeld dat artikel 12bis, § 4, derde lid, van het Wetboek van de Belgische Nationaliteit het gelijkheidsbeginsel schond aangezien het de verlenging niet toestond van de termijnen van hoger beroep ingevolge de gerechtelijke vakantie als voorzien in artikel 50, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek in het kader van de procedure van de nationaliteitsverklaring, in tegenstelling met wat voorzien is overigens voor de rechtbank van eerste aanleg voor geschillen van gemeen recht.
Dans cet arrêt, la Cour a jugé que l'article 12bis, § 4, alinéa 3, du Code de la nationalité belge violait le principe d'égalité dans la mesure où il n'admettait pas la prorogation des délais d'appel suite aux vacances judiciaires prévue à l'article 50, alinéa 2, du Code judiciaire dans le cadre de la procédure de déclaration de nationalité, contrairement à ce qui est prévu par ailleurs devant le tribunal de première instance pour les litiges de droit commun.

In arrest nr. 35/2008 van 4 maart 2008, heeft het Grondwettelijk Hof geoordeeld dat artikel 71, derde lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn de rechten op verdediging van de aanvrager van maatschappelijke dienstverlening bij ontstentenis van een beslissing van het OCMW te veel inperkt en dat het overigens aanleiding geeft tot een verschil in behandeling dat niet redelijk is verantwoord, tussen de aanvrager van maatschappelijke dienstverlening en de sociaal verzekerden voor wie artikel 23, tweede lid, van het Handvest van de sociaal verzekerde bepaalt dat het beroep tegen een instelling van sociale zekerheid moet worden ingesteld binnen drie maanden « na de vaststelling van het in gebreke blijven van de instelling ».
La Cour constitutionnelle, dans son arrêt nº 35/2008 du 4 mars 2008, a considéré que l'article 71, alinéa 3, de la loi du 8 juillet 1976 organique des centres publics d'action sociale porte une atteinte disproportionnée aux droits de la défense du demandeur d'aide sociale qui se trouve confronté à une absence de décision du CPAS et que par ailleurs, il crée une différence de traitement qui n'est pas raisonnablement justifiée entre le demandeur d'aide sociale et les assurés sociaux à l'égard desquels l'article 23, alinéa 2, de la Charte de l'assuré social dispose que le recours exercé à l'encontre d'une institution de sécurité sociale doit être introduit dans les trois mois « à dater de la constatation de la carence de l'institution ».

Bij zijn arrest nr. 116/2004 van 30 juni 2004 heeft het Hof overigens reeds geoordeeld dat de beperking tot zes jaar niet in strijd is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Par son arrêt n° 116/2004 du 30 juin 2004, la Cour a par ailleurs déjà jugé que la limitation à six années n'était pas contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution (B.33-B.39).

In dat opzicht heeft het Hof overigens geoordeeld dat de afbakening van het referentiekader nog belangrijker is bij belastingmaatregelen, daar het bestaan van een voordeel slechts ten opzichte van een „normale” belasting kan worden vastgesteld, te weten het belastingtarief van het geografische gebied dat het referentiekader vormt (189).
À cet égard, la Cour a d’ailleurs jugé que la détermination du cadre de référence revêt une importance accrue dans le cas de mesures fiscales puisque l’existence même d’un avantage ne peut être établie que par rapport à une imposition dite «normale», à savoir le taux d’imposition en vigueur dans la zone géographique de référence (189).

In zijn arrest nr. 32/2001, waarmee het beroep tegen artikel 14 van de wet van 22 december 1999 werd verworpen, heeft het Hof overigens impliciet maar zeker geoordeeld dat dat artikel het voormelde artikel 57, § 2, niet had gewijzigd.
Par ailleurs, dans l'arrêt n° 32/2001, par lequel elle a rejeté le recours dirigé contre l'article 14 de la loi du 22 décembre 1999, la Cour a implicitement mais nécessairement jugé que cet article n'avait pas modifié l'article 57, § 2, précité.

Door op te merken dat dit argument geen basis meer had en door daaraan toe te voegen : « ongeacht overigens de pertinentie ervan », heeft het Hof eenvoudigweg geoordeeld dat het die argumentatie niet verder diende te analyseren, omdat de bepalingen van de wet van 20 juli 1990 die vergelijking elke juridische grondslag ontnamen.
En observant que cet argument n'avait plus de base et en ajoutant : « quelle que soit par ailleurs sa pertinence », la Cour a simplement estimé ne pas devoir analyser plus avant cette argumentation, du fait que les dispositions de la loi du 20 juillet 1990 enlevaient toute base juridique à cette comparaison.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft overigens meermaals in concrete zaken in die zin geoordeeld.
La Cour européenne des droits de l'homme s'est d'ailleurs prononcée à plusieurs reprises dans ce sens dans des cas concrets.