Traduction de «hof zich later » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

aandoeningen ontstaan in perinatale periode, ook al doet sterfte of ziekte zich later voor
les affections dont l'origine se situe dans la période périnatale, même si la mort ou les manifestations morbides apparaissent plus tard

een klacht indienen bij het Hof van Justitie van de Europese Unie | een zaak aanhangig maken bij het Hof van Justitie van de Europese Unie | een zaak voor het Hof van Justitie van de Europese Unie brengen | zich tot het Hof van Justitie van de Europese Unie wenden
saisir la Cour de justice de l'Union européenne

instantie die gehouden is,zich tot het Hof van Justitie te wenden
juridiction tenue de saisir la Cour de justice

zich wenden tot het Hof van Justitie
saisir la Cour de justice

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Die controverses zouden immers ook aan bod kunnen komen in geschillen waarover het Hof zich later moet uitspreken. Partijen zouden alsdan kunnen verwijzen naar opvattingen en/of interpretaties die door een voorzitter weliswaar in tempore non suspecto zijn weergegeven (en mogelijk de wetgever hebben kunnen beïnvloeden), terwijl diezelfde voorzitter zou deelnemen aan de besluitvorming over arresten waarbij de betrokken teksten dienen te worden toegepast.
Les parties pourraient dans ce cas faire référence aux opinions et/ou interprétations rendues par un président, même s'il l'a fait in tempore non suspecto (et qui auraient pu éventuellement influencer le législateur), alors que ce même président participerait au processus décisionnel menant à l'élaboration d'arrêts et dans lequel il est tenu d'appliquer les textes concernés.

Wat België betreft, zal in eerste instantie de wetgever ter zake een oordeel moeten vellen; eventueel zal het Grondwettelijk Hof later de door de wetgever gemaakte afweging dienen te beoordelen in het licht van de grondwettelijk gewaarborgde grondrechten, zonder dat dit Hof zich daarbij, zoals het Europees Hof voor de rechten van de mens, tot een marginale toetsing zal hoeven te beperken.
En ce qui concerne la Belgique, c'est le législateur qui devra en premier lieu se livrer à une appréciation; plus tard, la Cour constitutionnelle devra éventuellement examiner l'appréciation faite par le législateur à la lumière des droits fondamentaux garantis par la Constitution, sans que cette Cour doive à cette occasion se limiter à un contrôle marginal, comme la Cour européenne des droits de l'homme.

Gesteld dat de wetgever zich moet buigen over een tekst betreffende een discriminatie, dan zal hij hierover zeker niet het Arbitragehof raadplegen omdat hij weet dat dat Hof zich misschien later over dat probleem zal moeten uitspreken.
Supposons que le législateur soit saisi d'un texte relatif à une discrimination.

In de eerste plaats moet later ­ want het is nu niet mogelijk, omdat artikel 167 van de Grondwet niet voor herziening vatbaar is ­ worden bepaald dat de Koning een verdrag slechts mag ratificeren, nadat de termijn om bij het Arbitragehof een beroep tot vernietiging in te stellen, is verstreken, of het Hof zich over dit beroep heeft uitgesproken.
En premier lieu, il conviendra plus tard ­ car ce n'est pas possible à l'heure actuelle, l'article 167 de la Constitution n'étant pas susceptible de révision ­ de disposer que le Roi ne peut ratifier un traité qu'après expiration du délai pour former un recours en annulation devant la Cour d'arbitrage ou quand la Cour aura statué sur ce recours.

« Het Hof heeft in het kader van de aan richtlijn 2004/38 voorafgaande Unierechtelijke handelingen reeds vastgesteld dat het huwelijk niet als ontbonden kan worden beschouwd, zolang de echtscheiding niet door de bevoegde instantie is uitgesproken en dat dit niet het geval is bij echtgenoten die enkel gescheiden leven, ook wanneer zij voornemens zijn zich later uit de echt te laten scheiden, zodat de echtgenoot niet duurzaam bij de burger van de Unie moet wonen om een afgeleid verblijfsrecht te hebben (zie arrest van 13 februari 1985, Diatta, 267/83, Jurispr., blz. 567, punten 20 en 22) » (HvJ, 8 november 2012, C-40/11, Iida, punt 58).
« Or, la Cour a déjà eu l'occasion de constater, dans le cadre des instruments du droit de l'Union antérieurs à la directive 2004/38, que le lien conjugal ne peut être considéré comme dissous tant qu'il n'y a pas été mis un terme par l'autorité compétente et que tel n'est pas le cas des époux qui vivent simplement de façon séparée, même lorsqu'ils ont l'intention de divorcer ultérieurement, de sorte que le conjoint ne doit pas nécessairement habiter en permanence avec le citoyen de l'Union pour être titulaire d'un droit dérivé de séjour (voir arrêt du 13 février 1985, Diatta, 267/83, Rec. p. 567, points 20 et 22) » (CJUE, 8 novembre 2012, C-40/11, Iida, point 58).

Het Hof heeft in zijn arrest in de zaak Stardust Marine verklaard dat „[.] met betrekking tot de vraag of de staat zich als een voorzichtige investeerder in een markteconomie heeft gedragen, voor de beoordeling van de economische rationaliteit van het gedrag van de staat moet worden uitgegaan van de periode waarin de financiële steunmaatregelen zijn genomen, en dus niet van een latere situatie” (52).
Dans l'affaire Stardust Marine, la Cour a affirmé que «[.] pour rechercher si l'État a adopté ou non le comportement d'un investisseur avisé dans une économie de marché, il y a lieu de se replacer dans le contexte de l'époque au cours de laquelle les mesures de soutien financier ont été prises pour évaluer la rationalité économique du comportement de l'État et donc de s'abstenir de toute appréciation fondée sur une situation postérieure» (52).

Het Hof van Cassatie vraagt het Hof of het voormelde artikel 11 van de wet van 30 juli 1979 in overeenstemming is met de artikelen 127, § 1, 1°, van de Grondwet en 4, 6°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, in de interpretatie volgens welke dat artikel 11 de Staat de bevoegdheid toekent om rechten inzake controle en toezicht te vorderen, hetzij met betrekking tot een telecommunicatienet dat de punt-tot-puntverbinding verzekert tussen een studio waar radio-uitzendingen worden gerealiseerd en een zendinstallatie, die tot doel heeft die uitzendingen die uiteindelijk voor het publiek bestemd zijn, over te brengen (zaak nr. 5431), hetzij met betrekking tot een net van radiogolven van tweede categorie voor radio-elektrische verbindingen die gebruik maken van frequenties die uitsluitend zijn bestemd voor het gebruik door de persoon die ertoe is gemachtigd het te exploiteren, die zijn vastgesteld tussen bepaalde vaste punten en waarvan de in dat stadium uitgezonden radio-elektrische golven niet bestemd zijn om op wettige wijze te kunnen worden ontvangen door andere ontvangstapparatuur dan die welke zich op die vaste punten bevindt, en dit zelfs wanneer dat net gegevens overbrengt die, in een later stadium dat een verwerking van de dragende radio-elektrische golven impliceert, uitzendingen vormen die bestemd zijn om door het publiek te worden ontvangen (zaak nr. 5432).
La Cour de cassation demande à la Cour si l'article 11 précité de la loi du 30 juillet 1979 est conforme aux articles 127, § 1, 1°, de la Constitution et 4, 6°, de la loi spéciale du 8 août 1980 de réformes institutionnelles, dans l'interprétation selon laquelle cet article 11 attribue à l'Etat la compétence de réclamer des redevances de contrôle et de surveillance relatives soit à un réseau de télécommunication assurant la liaison de point à point entre un studio où se réalisent des émissions radiophoniques et un émetteur, qui a pour objet de transmettre ces émissions destinées finalement à être reçues par le public (affaire n° 5431), soit à un réseau hertzien de deuxième catégorie qui porte des liaisons radioélectriques qui font appel à des fréquences exclusivement assignées à l'usage de la personne autorisée à l'exploiter, qui sont établies entre points fixes déterminés et dont les ondes radioélectriques transmises à ce stade ne sont pas destinées à pouvoir être légitimement captées par d'autres appareils récepteurs que ceux équipant ces points fixes, et ce, même si ce réseau véhicule des informations qui, à un stade ultérieur impliquant un traitement des ondes radioélectriques porteuses, constituent des émissions destinées à être reçues par le public (affaire n° 5432).

Wat de « niet-professionele sportbeoefenaars » betreft, die een jaarloon van minder dan 520.116 frank (in 1997) ontvangen, schendt het decreet van 24 juli 1996, om de redenen die worden uiteengezet in het arrest nr. 11/98 van 11 februari 1998, waarin het Hof zich uitspreekt over een beroep tot vernietiging van dat decreet, niet artikel 6, § 1, VI, vijfde lid, 12°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, behoudens in zoverre het betrekking heeft op niet-professionele sportbeoefenaars die met hun sportvereniging verbonden zijn door een arbeidsovereenkomst voor een bepaalde tijd die vervalt op een latere datum dan de einddatum van de overeenkomst van lidmaatschap.
En ce qui concerne les « sportifs amateurs », qui perçoivent une rémunération annuelle inférieure à 520.116 francs (en 1997), le décret du 24 juillet 1996, pour les motifs exposés dans l'arrêt n° 11/98 du 11 février 1998, par lequel la Cour se prononce sur un recours en annulation de ce décret, ne viole pas l'article 6, § 1, VI, alinéa 5, 12°, de la loi spéciale du 8 août 1980 de réformes institutionnelles, sauf en tant qu'il concerne les sportifs amateurs liés à leur association sportive par un contrat de travail à durée déterminée dont l'échéance est postérieure à celle du contrat d'affiliation.

De Commissie is daarom van mening dat een dergelijke vergelijkende benadering in dit specifieke geval geen correcte toepassing vormt van het criterium van de "particuliere schuldeiser", zoals door het Hof omschreven, dat, zoals het Hof later opmerkte in zijn arrest van 29 juni 1999 in de zaak DMT (C-256/97)(10), veronderstelt dat het onderzochte gedrag van de publieke schuldeiser moet worden vergeleken met dat van een fictieve particuliere schuldeiser die zich voorzover mogelijk in dezelfde situatie bevindt.
Par conséquent, la Commission considère que cette approche comparative ne constitue pas en l'espèce une application correcte du critère du "créancier privé", tel que défini par la Cour, qui - comme elle l'a ensuite souligné dans son arrêt du 29 juin 1999 dans l'affaire DMT (C-256/97)(10), suppose que le comportement des créanciers publics en cause devrait être comparé à celui d'un créancier privé hypothétique se trouvant, dans la mesure du possible, dans la même situation.